Madonna concert "Four legs good..."

"When all you have's a shovel, all you see is graves..."

Μά'κκα

Μά'ντίν'ά

Μαντόνα

Βγάζω το καπέλο μου σε διαφημιστές, marketers, managers και τις λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις για το πόσο επιτυχημένα καταφέρνουν να υπαγορεύσουν το τί αρέσει στις μάζες.

(Πάω χοντρό στοίχημα ότι η Μαντόνα ξεκίνησε ως επικοινωνιακή φάρσα/πείραμα - σαν τo Cacao Meravigliao του Renzo Arbore - κάποιων ΜΜΕ τύπων που δεν είχαν τι να κάνουν με τον ελεύθερο χρόνο τους τις ημέρες που δεν υπήρχε γρήγορο ιντερνετ. Μερικές φορές όμως ο κόσμος δεν πιάνει το αστείο και ο Άβερελ εκλέγεται τελικά δήμαρχος.)

Η συναυλία της "απόλυτης σταρ".

Σας άρεσε; Μπράβο.

Σπλατ.

Sao come si fa una canzoncina
con una musichina
e un po' di parolao
e sao come si fa una sambina
con una canzoncina
che parla di cacao
cacao cacao
cacao dal gusto esagerao
cacao cacao
cacao però cacao meravigliao

Θα πρέπει να ήταν μια απο τις πιο πλαστικοποιημένες, άχρωμες, άοσμες και άνοστες μαζικές συγκεντρώσεις κόσμου που έχει δεί αυτός ο τόπος.

Ανταγωνιζόταν σε υποτονικότητα τα συνέδρια των μεγάλων κομμάτων στη μεταπαπανδρεϊκή περίοδο.

(Και να φανταστεί κανείς ότι κάποτε τόλμησα να χαρακτηρίσω ως "ύπνο" μια συναυλία του Jan Garbarek.)

Μαντόνα που παίρνεις τα παιδιά έλα πάρε και τούτο.

(κοίτα μαμά... πόσα χρώματα...)

Βεβαίως - για να είμαστε ειλικρινείς - πόσοι πήγαν για τη "μουσική" (με την ευρύτερη δυνατή έννοια) και πόσοι για το ιβέντ;

Ο ορισμός του "καλλιτέχνη" (βλέπε ως άνω για τα εισαγωγικά) που πουλάει όνομα.

Εγώ πήγα για τους δικούς μου λόγους (και για να είμαι ειλικρινής, όταν συμφωνούσα, μετά το διήμερο με τις ουρές στα ταμεία, δεν περίμενα ότι θα υπήρχαν εισιτήρια).

Οι δικοί μου λόγοι πήγαν για το όνομα.

Και λογικό άλλωστε. Τέσσερα - πέντε αξιομνημόνευτα τραγούδια είχε σε όλη την καριέρα της και τα δολοφόνησε σε εντυπωσιακά απρόσφορα μιξ. (Κρίμα γιατί το υπόλοιπο στήσιμο στο "Vogue" ήταν εξαιρετικό. Στην αρχή μάλιστα είχα σηκωθεί και απο την θέση μου...) Πώς να ξεσηκωθεί ο κόσμος; (Βλέπε συναυλίες Kylie Minogue, Manu Chao, Leonard Cohen...)


Σας άρεσε;

Ναί;

Γι'αυτό ζητήσατε τόσο επίμονα encore;

Γι'αυτό ( ΑΜΕΣΩΣ! ) μόλις έγραψε "Game Over" όλοι τον πούλο;


(Μάλλον.. τομπούλο. Ταιριάζει καλύτερα ως ήχος με το θέμα του ποστ. Ας μη γινόμαστε υπερβολικά εκλεπτυσμένοι με τα "ν" και τα "π")

Λογικά κάποιοι θα επέμειναν. Ευτυχώς όχι αρκετοί. :) Γιατί όπου ( πού άραγε; ) ζητήθηκε, υπήρχε έτοιμο τραγούδι για encore.

Μαθαίνω ότι υπάρχει και ελληνικό φαν κλάμπ.

(Κάπως έτσι εξηγείται...)

Όπως λέει ο Χαρυ Κλυνν: "Σύλλογος κυριών φίλων της μπιρίμπα: Το Φιρφιρίκι"

(Αναρωτιέμαι τι θά'λεγε η Μαλβίνα).

Αυτοί μπορεί να πέρασαν καλά. Στο mosh pit. (γ.τ.π.) Τύφλα νά'χουν οι Motorhead.


Μόνο που δεν πιάσατε το υπονούμενο. Δεν έπρεπε να μαϊμουδίζετε ούα-ούα.

Μπεεε...μπέε... Πιο ταιριαστό.



ΥΓ. Με τόσα τέλεια θεάματα αυτό το καλοκαίρι (Leonard Cohen, Ute Lemper, Kylie) και επερχόμενο Ennio Morricone, ε, δεν μπορώ να πώ πως πραγματικά με πείραξε που το λιγότερο σημαντικό ήταν πατάτα (κυριολεκτικά - είχε και γύφτους! ).

ΥΓ 2. "When they had once got it by heart, the sheep developed a great liking for this maxim, and often as they lay in the field they would all start bleating "Four legs good, two legs bad! Four legs good, two legs bad!" and keep it up for hours on end, never growing tired of it."

ΥΓ 3. Αφού λέτε πάντως ότι σας άρεσε... σας πιστεύω. Αλήθεια... Αφού σας ρώτησε "Is this the best fucking show you've ever seen?" κι εσείς απαντήσατε yes. Να μην σας πιστέψω; Αφού ξέρετε πόσο εκτιμώ τη γνώμη και την αισθητική ενός τόσο εκλεκτού - κι εκλεκτικού - κοινού.





ΥΓ 4. Τικ τακ, τικ τακ, τικ τακ.. ούα ούα.



























.