They are ill discoverers that think there is no land, when they can see nothing but the sea.
- Sir Francis Bacon.

Tuesday, March 31, 2009

Ω γλυκύ μου έαρ
(Αλεξανδρούπολη)


Ως άφρων υπηρέτης προδέδωκεν ο μύστης την άβυσσον σοφίας.


Και εγένετο τη εικοστη και πέμπτη του μηνός Μαρτίου και ενέσκηψαν διαβητολόγοι και παθολόγοι και πλήθος άλλων σκύλων ωσαν αγαρηνοί, επι πολίχνης Δεδεαγάτς καλουμένης και υπο τινών Αλεξανδρούπολις.












Και επικράθη το ποίμνιο πάνυ.



Ως ιέρακες επι περιστερών κατήλθον οι διαβητολόγοι επι των δωματίων των ξενώνων και των ενοικιαζομένων αυτοκινήτων.



Και εγένετο ούτως η Ημών Μετριότης να μην ημπορούμε μηδέ αυτοκίνητον να εύρουμε μηδέ τράπεζα εις τα μεζεδοπωλεία περιωπής ινα ευωχηθώμεν.



Αι κεναί ώραι επληρώθησαν μετά περιπάτων παρα θιν' αλός, όπου εσυλλογίσθημεν πολλά




(μάνα πολλά μαλώνεις με κι εγώ μισέψει θέλω - άσχετο)




διαβρεχόμενοι υπο της άλμης της θαλασσης.





Και εγένετο μετά το αιχμαλωτισθήναι την Αλεξανδρούπολιν και εκάθησεν η Ημών Μετριότης κλαίων και εθρήνησεν τον θρήνον τούτον...



Ω γλυκύ μου έαρ, που έδυ σου το κάλλος;

( "αν ξανακούσω τη Μπενρουμπή να μιλάει για εκπαίδευση παιδιού και γονέων για τον σακχαρώδη διαβήτη θα κόψω φλέβες" )


Μετωκίσθη η Αλεξανδρούπολις απο ταπεινώσεως αυτής και απο πλήθος δουλείας αυτής. Εκάθισεν εν έθνεσιν, ούχ εύρεν ανάπαυσιν. Πάντες οι καταδιώκοντες αύτην κατέλαβον αυτην ανά μέσον των θλιβόντων.



Και εγένετο θανατικόν μέγα. Και οι θάπτοντες ουκ ήρκουν ες τας ταφάς...




ΥΓ: Χάθηκε να βάλετε μια γκόμενα της προκοπής στη διαφήμισή σας, κύριοι της Novo Nordisk;




.

Tuesday, March 17, 2009

From word to a word I was led to a word....

Σε κατ'οίκον περιορισμό λόγω γρίππης το προηγούμενο τριήμερο,

(θα ήθελα να γράψω ημικλινήρης, αλλά θα τρίζουν τα κόκκαλα του Μπόστ που δε ζεί για να το ρεζιλέψει ως έκφραση)

έσκαψα στα υπόγεια και στα πατάρια για να βρώ παλιά (αρχαία δηλ.) τεύχη του Reader's Digest

(ξέρω, αν η διαστροφή ήταν ποινικά κολάσιμη δεν θα ξανάβλεπα το φώς της ημέρας)

Έψαχνα να βρώ κάτι συγκεκριμένο.

Βλέπετε, πρόσφατα με είχε συναρπάσει η καταπληκτική ειρωνεία του ότι όλα τα ποιήματα της Emily Dickinson (ή, μάλλον, αυτά που έχω διαβάσει εγώ) ταιριάζουν με το ρυθμό του Yellow Rose of Texas (το οποίο είναι προφανώς τραγούδι των Νοτίων).

Πολύ λιγότερο πιασάρικη (και εντελώς εκτός κλίματος και διάθεσης) είναι η μουσική που έγραψε ad hoc ο Aaron Copland στο Twelve Poems of Emily Dickinson. Ένας κακοήθης μάλιστα θα έλεγε ότι εξάντλησε την όποια έμπνευσή του στη Fanfare for the Common Man.

Αν και θαύμαζε τον Στραβίνσκι και τον Προκόφιεφ, δεν μπόρεσε να γράψει ποτέ κάτι αντίστοιχο των έργων τους, ίσως γιατί δεν κατάφερε να διατηρήσει επαφή με κάποια μουσική που να είναι "δική του" - σε αντίθεση με τους δύο Ρώσσους μοντερνιστές - ακολουθώντας τα χνάρια της οικογένειάς του που άλλαξαν το επίθετό τους απο Καπλάν σε Copland όταν μετανάστευσαν απο τη Λιθουανία στις ΗΠΑ.

Κάτι αντίστοιχο είχε κάνει κι ένας άλλος συνθέτης, κάποιος Fryderyk Szopen, ο οποίος στη Γαλλία άλλαξε το όνομά του σε Frédéric Chopin. Για τους αντίθετους λόγους όμως: Επειδή ήταν ένθερμος Πολωνός πατριώτης δεν ανεχόταν να φέρει έγγραφα της Αυτοκρατορικής Ρωσσίας, οπότε και έγινε Γάλλος υπήκοος.

Πέθανε νέος, γιατί αν και ιδιοφυΐα (μπορεί και εξαιτίας αυτού) έμπλεξε με μια φρικτή γυναίκα, τη φεμινίστρια συγγραφέα με το ψευδώνυμο George Sande (που έχουμε εξελληνίσει εξίσου φρικτά ως Γεωργία Σανδη) η οποία τον είχε μετατρέψει για δέκα χρόνια σε υποχείριό της τσακίζοντας την υγεία και την καριέρα του.

Η εν λόγω θειά

(τόνος στο "α")

καταγόταν απο μεγάλο σόι: ο Maurice, comte de Saxe, ο μεγαλύτερος γάλλος στρατηγός όλων των εποχών ήταν προπάπους της.

O Saxe μου θύμισε τον Λώρενς της Αραβίας και με έκανε να νοσταλγήσω τη Μέση Ανατολή: σε ένα σημείο της ταινίας, νομίζω μετά την Άκαμπα, ο στρατηγός Allenby σχολιάζει στον T.E. Lawrence: "If I fight like Clausewitz then you fight like Saxe."

Τη μουσική γι'αυτή την ταινία έγραψε ένας άλλος Maurice, o Maurice Jarre και αργότερα θα προσθέσει στο ενεργητικό του και τα σάουντρακ άλλων ταινιών όπως του Δρ. Ζιβάγκο και του Κύκλου των Χαμένων Ποιητών.

O Captain my Captain

έγραφε ο Walt Whitman και έγινε η κεντρική φράση της ταινίας

(μαζί με το carpe diem)

- ο οποίος Walt Whitman έγραψε και το "A Locomotive in Winter", ένα ποίημα για μια ατμομηχανή, όπως για μια ατμομηχανή μιλά επίσης το : "I Like to See it Lap the Miles" της - σύγχρονης του Whitman - Emily Dickinson

(Ναι : και αυτό ταιριάζει στη μελωδία του Yellow Rose of Texas!)

Απο την Emily Dickinson στην Emily Dickinson με εναν κύκλο συνειρμών, θυμήθηκα κάτι παλιά άρθρα του Digest όπου ένας τύπος έκανε το ίδιο ξεκινώντας απο ένα στυλό ή κάτι αντίστοιχα ασήμαντο και περνούσε απο τους πιο απίθανους συνειρμούς.

Αν τα βρώ θα τα μοιραστώ μαζί σας.

Γιατί είναι οι σκέψεις μας και οι γνώσεις μας που μας ταξιδεύουν και το ταξίδι του καθενός είναι μοναδικό. Άλλοι θα πάνε μέσω Lindisfarne κι άλλοι μέσω Βλαδιβοστόκ, άλλοι μέσω ποίησης και άλλοι μέσω παθοφυσιολογίας.

Σημασία έχει το ταξίδι.





Desireless - Voyage Voyage (1987)

Au dessus des vieux volcans
Glisse des ailes sous les tapis du vent
Voyage, voyage
Eternellement
De nuages en marécages
De vent d'Espagne en pluie d'équateur
Voyage, voyage
Vole dans les hauteurs
Au dessus des capitales
Des idées fatales
Regardent l'océan

Voyage, voyage
Plus loin que la nuit et le jour
Voyage
Dans l'espace inoue de l'amour
Voyage, voyage
Sur l'eau sacrée d'un fleuve indien
Voyage
Et jamais ne revient

Sur le Gange ou l'Amazone
Chez les blacks, chez les sikhs, chez les jaunes
Voyage, voyage
Dans tout le royaume
Sur les dunes du Sahara
Des iles Fidji au Fujiyama
Voyage, voyage
Ne t'arrêtes pas
Au dessus des barbelés
Des coeurs bombardés
Regardent l'océan

Voyage, voyage
Plus loin que la nuit et le jour
Voyage
Dans l'espace inoue de l'amour
Voyage, voyage
Voyage, voyage

Voyage, voyage
Plus loin que la nuit et le jour
Voyage
Dans l'espace inoue de l'amour
Voyage, voyage
Sur l'eau sacrée d'un fleuve indien
Voyage
Et jamais ne revient.


.