(Family Christmas shopping spreee 2007: First Blood - my loot)Christmas holidays are fast approaching and faithful to the time-honoured tradition of consumerism fuelled by the traditional imagery of Yule cornucopia, my family (including me, of course) has set out to pillage the shops for the finer things in life. Why so early?
Because once the hordes of salarymen get their Christmas bonus and flood the streets in a spree of contagious oniomania for luxury they cannot really afford, shopping will become virtually impossible (exemplis gratis, the Kalogirou shoestore in Kifissia a week before Christmas and New Year's Eve).
It is this behaviour of the general public that sparks some thoughts.
Although to a great extent understandable during the festivities, conspicuous consumption is a particularly interesting modern plague of Greek society.
I have nothing against luxury. I live for luxury in a way, for Art has always been luxury - and sometimes, (even in modern times, as for example in Dolce & Gabbana ) luxury IS Art, but...
If you cannot afford it, do not buy it...
Banks, with their aggressive marketing of consumer credit products and the glittering lifestyle images promoted by the advertising media have created the illusion that everyone can (or should ) be equal in consumer status, creating thus a setting directly out of Thorstein Veblen's worst nightmares.
Huge debts massing and bankruptcies by the thousands are everyday phenomena and still, in a society where wages are way lower than the mean European Union equivalent, people are consuming like crazy.
One finds oneself reflecting with nostalgic wonder on the days of Cato the Elder and the Lex Oppia, when the Romans were forbidden excessive luxury and dining in order to support the war effort against Carthage. In the end, Roman frugality and discipline had Carthage destroyed, its ground salted and without a single stone left standing . ROMA INVICTA !
Worse still, the enemy is not tangible. It's just this simple everyday erosion of personality, humour, creativity, passion in the pursuit of paradoxical needs with paradoxical means.
Yet.... what would their lives be if they couldn't shop with the money they worked nights and weekends for?
The self-sustaining cycle of consumption and slavery keeps herding the masses onward...
Glad Jul ! (for the moment, at least...)
2 comments:
Κατ'αρχάς καλή αρχή στον κόσμο του blogging George!
Ένα σχόλιο για την πολυτέλεια θα κάνω με αφορμή το post σου. Τελικά τι αρέσει στον κόσμο: η αίσθηση ότι έχει ένα προϊόν υψηλής ποιότητας ή ότι έχει ένα brand name? Mάλλον το δεύτερο θα έλεγα καθώς οι περισσότεροι αρκούνται στην επωνυμία αγοράζοντας π.χ. απομίμηση Louis Vuitton η Burberry's.
Eπομένως λίγοι εκτιμούν τα είδη πολυτελείας λόγω της υψηλής ποιότητας τους ή της παράδοσης που κρύβεται πίσω από αυτά και οι περισσότεροι αρκούνται στο να περιφέρουν απλά ένα αναγνωρίσιμο brand name.Άλλωστε οι ''πραγματικές'' εταιρείες ειδών πολυτελείας σπάνια έχουν προϊόντα με επιδεικτική εμφάνιση του brand name και αρκούνται στον ιδιαίτερο-πρωτότυπο σχεδιασμό του προϊόντος τους και ίσως σε ένα διακριτικό λογότυπο ώστε να γίνει αναγνωρίσιμο
Δυστυχώς όμως όλο και περισσότερες εταιρείες υποκύπτουν στις απαιτήσεις του καταναλωτικού κοινού για επίδειξη και αυτεπιβεβαίωση και τα προϊόντα με υπερβολική ανάδειξη του brand name συνεχώς πληθαίνουν.
Αυτή η τάση βλέπω να επικρατεί στον κόσμο του :if you can't afford it, buy a fake one...
PS. So,can we possibly be aliens...?
Γειά dennis!
Αφου σε ευχαριστήσω και σε καλωσορίσω, να πώ ότι το θέμα που αναδεικνύεται σε όλα τα προβλήματα είναι αυτό των αξιών.
Γιατί όλα βασικά ξεκινούν όταν εκχωρούμε κάτι απο την αξιοπρέπειά μας. Πόσο έχει διαβρωθεί η αντίληψη ενός ανθρώπου που θα αγοράσει ένα προϊόν μαϊμού; Πόση πλύση εγκεφάλου έχει υποστεί; Όσο για το brand name , αυτό είναι μια άλλη ιστορία που κάποιοι, σαν την παμπόνηρη Miuccia Prada, εκμεταλλεύονται στο έπακρο.
Οι εποχές άλλαξαν προς το παρανοϊκότερο.
Δες για παράδειγμα τί αντιπροσωπεύει η χυδαιότητα επίδειξης στα videoclips της Fergie...
PS : The truth is out there...
Post a Comment