- αν και η λέξη είναι παιχνιδιάρικη, τόσο σαν ήχος όσο και σαν έννοια: Come sit on my lap, girl... και μην ανησυχείς για τίποτα ;)
Μεγάλωσα διαβάζοντας για Silicon Graphics και Cray και το λιγότερο που μπορούσε να μου εξάψει τη φαντασία ήταν ένας Indigo workstation (τί να τον κάνω αφού δεν είμαι των εικαστικών; δεν ξέρω. Άστον να υπάρχει.)
Όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Στα μουσεία.
Cray 2 supercomputer και IBM 7101 CPU (!!!) στο Μουσείο Τεχνών και Επιτηδευμάτων στο Παρίσι.
Τώρα τα λάπτοπ καλύπτουν πλήρως τις ανάγκες του μέσου χρήστη.
Και οι γκόμενες χαίρονται που μπορούν να απαλλαγούν απο τα καλώδια και τις οθόνες
Βολεύει στις μετακομίσεις:
***
θα έμενες μόνιμα στα Νότια
και είχες πάρει λάπτοπ
με κάλεσες μια νύχτα πριν απο 5 μήνες για να σου δείξω πως λειτουργούν τα Vista.
(στη χώρα των τυφλών...)
Έδιωξες την αδερφή σου, αλλά η σκέψη και το βλέμμα σου ήταν αλλού. Η θλίψη της μετακόμισης;
Και το δικό μου βλέμμα ήταν αλλού. Στα ίσια μακριά μαύρα μαλλιά σου και το κατάλευκο δέρμα στην υπέροχη καμπύλη του λαιμού σου, μια ονειρεμένη άτρακτος που κατέληγε σε ένα μικρό, απλό και τόσο κομψό σβαροφσκάκι.
(είναι θέμα γυναίκας τελικά. Άλλες με τα σβαρόφσκι γίνονται σαν λαντέρνες και καταλήγουν με κάποιο τρόπο πάντα με τον Αυλωνίτη ή τον Φωτόπουλό τους - κάποιον μεροκαματιάρη, ας πούμε έναν ταξιτζή ή ένα επαρχιωτόπουλο μήπως και λάμψουν δίπλα του. Άλλες - όπως εσύ - μπορούν να γίνουν Βασίλισσες των Πάγων)
Απόρησα που το χέρι μου σταμάτησε εκατοστά πριν σε αγκαλιάσω και σε φέρω πιο κοντά. Τώρα ξέρω ότι με γοήτευσες εκείνη τη νύχτα επειδή ήρθες απο μόνη σου πιο κοντά. Επειδή κάτι σε είχε αποσπάσει απο την ανάγκη που έχεις να γκρινιάζεις.
Η γκρίνια όμως - τώρα ξέρω - είναι σαν τη λαμαρίνα του Καββαδία :Όλα τα σβήνει. Μέχρι που το σκότωσες πριν ίσως ξεκινήσει.
****
Στην εξορία που σε λίγες μέρες με καλεί, υπολόγιζα να πάρω μόνο βιβλία. Θα είναι όμορφα με το Convivium του αγαπημένου μου Dante κάτω απο τις ελιές της αρχαίας Ολυμπίας. (μ'ένα ξυστρί καθάρισέ με απ΄τη μοράβια)
Όμως ζήλεψα.
Δεν θα μου πείτε μεγειά;
.
5 comments:
Το μονο που δε μου αρεσει στα λαπτοπ ειναι το πληκτρολογιο τους. Θελω αποστασεις απο τα πληκτρα, τα θελω ογκωδη και στρουμπουλα, θελω το γλυκο τακ-τακ να ακουγεται οταν τα χτυπαω, οχι να ειναι ολα επιπεδα, κολλημενα μεταξυ τους και να ακουγεται ενα ξεψυχισμενο τικ! Δεν μπορω να γραψω κειμενο σε λαπτοπ, δεν μπορω, μου σπανε τα νευρα τα πληκτρα!
Κατα τ'αλλα ομως, μονο τα λαπτοπ πανε παντου. Θες σε αλλο δωματιο, θες στο ντιβανι, στο κρεβατι, θες σε αλλο σπιτι, πολη, χωρα, σε ακολουθουνε σαν πιστο σκυλακι! Και οντως ορισμενα ειναι πανεμορφα!
Με γεια σου, Γιωργο! Να το χαιρεσαι! :) Θεκλα
Με γεια, καγκουρεε!
Βγάλε μια φωτό της προκόπας γιατι το σκοτώνεις έτσι με την crap-photo που τράβηξες :D
ti marka einai? kai poia einia ta xarakthristika tou, elpizw na phres acer...
Μεγεια George! Τέτοιες στιγμές μου γερνουν στο μυαλο το 1999 που πήραμε το πρώτο pc με PIII 450 ΜΗz και τώρα 9 χρονια μετα τα κινητά μας είναι πιο γρηγορα...
Οσο για τα συναισθήματα, αυτά δεν πρόκειται να ''αναβαθμιστούν'' ποτέ...
@ Θέκλα: Όντως είναι ξεψυχισμένο το πληκτρολόγιο, αλλά είναι καλύτερο για τις φαλαγγικές αρθρώσεις και δεν θα σε ενοχλώ κιόλας στο Λονδίνο!
@ αυτοκρατορικό κάγκουρα: Το να φωτογραφίζεις craptop με μεταλλική επιφάνεια υπο τεχνητό φώς είναι bitch.Όταν χτυπήσω τη Nikon D90 θα τραγουδάς άλλο τραγούδι...
@ muffy: Τα μιλήσαμε και τα διαφωνήσαμε.
@ Νταϊονάισις (νοτ Μπονίκος): Καλέ μου φίλε, ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Εγώ πεντακοσάρη Πέντιουμ πήρα, με 128 ΜΒ RAM και Riva TNT 2 Ultra κάρτα γρφικών με 32 (!!!) ΜΒ μνήμη. Μετά απο ένα χρόνο νομίζω ο Μπερώ πήρε εξακοσάρη (με DVD drive! ) και το 2001 9/11 ανήμερα είχα κατέβει Στουρνάρη να βοηθήσω τον Βίγλα, αλλά δεν θυμάμαι τί πήραμε... αυτά!
Post a Comment