Αφήστε εκατό χρυσαυγίτες ν'ανθίσουν

"I am not a Fascist. Fascists are shopkeepers. I am a Nazi."

The Hon. Alan Clark, MP

΄Ημουν ενθουσιασμένος.

Μπορεί να είχα μείνει άφωνος απο το αδιανόητο της κατάστασης όμως μέσα μου ήμουν κατά βάση ενθουσιασμένος.

Ελληνικές οικογένειες βόλταραν στην πλατεία αμέριμνες, παιδάκια έπαιζαν με τους παππούδες τους, όλοι περιτριγυρισμένοι απο το γαλανό και το λευκό. Η Ελλάς ήταν παντού.

Ζούσαμε μέρες του '21.

Βαϊμάρης 1921.

Το κορίτσι μπροστά μου πρέπει να ήταν δεκατριών. Στάθηκε μπροστά μου και μου έκλεινε το δρόμο. Συνομήλικοί της μας περικύκλωσαν.

******

Η νεαρή γαλλίδα ραδιοφωνική δημοσιογράφος Marine Olivesi βρισκόταν μέχρι την

προηγούμεη εβδομάδα στην Ελλάδα για τις ανάγκες των κομματιών που ετοιμάζει freelance για το CBC, το BBC Afrique και την αγγλόφωνη υπηρεσία του Deutsche Welle. Αυτή την περίοδο δουλεύει πάνω σε θέματα που αφορούν μετανάστες. (Ήδη, τη στιγμή που τα γράφω αυτά είναι ασφαλής στο Παρίσι και το πρώτο μικρό της κομμάτι για την Ελλάδα έχει ανέβει

στο ραδιόφωνο του CBC.)

Ο πανταχού παρών καλός φίλος και συνταξιδιώτης στη Μέση Ανατολή Δ.Δ., γνωρίζοντας καλά την ανθρωπογεωγραφία της Αθήνας αναλαμβάνει να την ξεναγήσει στα μέρη που μαίνεται ένας μονομερώς κυρηγμένος πόλεμος.

Τους συνοδεύω κι εγώ για να της μιλήσω για θέματα που αφορούν την υγεία των μεταναστών. Ή την απουσία αυτής τελοσπάντων.

Η συζήτηση είναι μεγάλη και έχει την τάση να πλατειάζει προς άσχετα θέματα με σκοπό την εξοικείωσή της με την νοσηρή ανικανότητα και διαφθορά του ελληνικού αδιαιρέτου διδύμου κράτους/παρακράτους.

Η αφέλειά της, προϊόν σπουδών και μαλακής δημοσιογραφίας στη Νέα Υόρκη, δεν βοηθά τη συνοχή της συζήτησης. Ένα μόνιμο "πως είναι δυνατόν;" διαγράφεται στο βλέμμα της. Όταν ο Δ. της επισημαίνει ότι καλό είναι να κρύψει το ατυχέστατο μικρόφωνο τραγουδιάρας με το οποίο καταγράφει τη συνομιλία μας όταν θα περνάμε απο τις γειτονιές που κινούνται οι φασίστες, αυτή ενίσταται: "Μα δεν έχουν δικαίωμα να μας σταματήσουν!"

Μάλιστα...

Περπατώντας στους έτσι κι αλλιώς γκρίζους και μίζερους δρόμους "εκείνων" των γειτονιών, ανάμεσα στις καταθλιπτικές καταχνιασμένες πολυκατοικίες

(mind you, με τα μέσα ούτε δέκα λεπτά μακριά απο τις εξαιρετικές μπαγκέτες του Paul, τα καταστήματα της Βενετίας Β. και του Κώστα Κ. απέναντι απο την Αυτού Αγιότητα τον Κλήμη τον Όγδοο και τις ξυνισμένες μεγαλοκοπέλες τύπου Νόνικας που συχνάζουν στο μετριότατο πια Zonar's)

ένοιωθα όλα αυτά που συζητούσαμε να μπαίνουν στη σωστή τους διάσταση, μακριά απο τις παρουσιάσεις των Γιατρών του Κόσμου, τις ασκήσεις εξάπλωσης επιδημιών, τις ασκήσεις αντιμετώπισης κύματος λαθρομεταναστών, τα στατιστικά ακόμα και τις ίδιες τις συνεδρίες με μεμονωμένους μετανάστες στην Υπηρεσία.

Το παρακμιακό κεμπαμπτζί ή κάρρυ/τσάτνυ έχανε τη γραφικότητά του και οι ίδιοι οι εξαθλιωμένοι ασιάτες ("μπανιάνοι" στην καθομιλουμένη του δρόμου) γίνονταν λιγότερο αόρατοι για τις κοσμοπολίτικες αισθήσεις μας.

Κεντρικά σημεία της ξενάγησης η πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα και η πλατεία Αττικής. Τόσο το πρόσφατο ρεπορτάζ των Νορβηγών (The battle for Attica square) όσο και το γενικότερο κλίμα που έχει διαμορφωθεί μας οδηγεί αναπόφευκτα εκεί.

Χαμογελάω συγκαταβατικά με την εγγενή εξωφρενικότητα της κατάστασης. Τη μικρόνοια και την προβλεψιμότητα. Την παρανόηση και τη διαστρέβλωση.

Χαμογελώ με τη σοκαρισμένη συγκατάβαση κάποιου που οδηγείται στο εκτελεστικό απόσπασμα επειδή υποστήριξε κάτι τόσο θεμελιωδώς σωστό και προφανές που αρνείται να συνειδητοποιήσει την επικείμενη εκτέλεσή του απλά και μόνο λόγω της περιρρέουσας γελοιότητας των εκτελεστών του.

Κελτικός σταυρός στους τοίχους - η καταφυγή στη μνημειώδη αντίφαση και αστειότητα του συμβόλου αντιρροπείται απο την ανάγκη των νεοναζιστών να μην αποξενώσουν τους μικροαστούς χρησιμοποιώντας σβάστικες.

Και η λέξη ΕΛΛΑΣ στις εισόδους της πλατείας. Με αρχαιοπρεπή "this is Sparta" γραφή. Χέρι χέρι με το ξυρισμένο μαλλί, το κολλητό παντελόνι, την αρβύλα και τη λειτουργική αγραμματοσύνη. Άμεμπτος συνδυασμός.

Τα πρόσωπα στρεβλωμένα σε καρικατούρες - απο τη στρεβλωμένη απο την αηδία οπτική μου.

Μιλάμε και περπατάμε, βλέπουμε, ακούμε κι εξιστορούμε.

Τα γεγονότα λίγο εώς πολύ ήδη γνωστά για όσους ενδιαφέρονταν να τα μάθουν.

Απο τα υπερκαυκάσια μονοπάτια του τουρκικού δουλεμπορίου εώς τα ελληνικά σύνορα, χιλιάδες ψυχές περνούν μια κόλαση μετακινήσεων στις πιο άθλιες συνθήκες για να ξεφύγουν απο την άλλη κόλαση, αυτή της πατρίδας τους, με την υπόσχεση των αγαθών που ευαγγελίζεται το όραμα του ευρωπαϊκού κοσμοπολιτισμού.

Ενός υποκριτικού κοσμοπολιτισμού που ωρύεται, σαν γριά υστερική butch λεσβία που άκουσε σεξιστικό σχόλιο, καταδικάζοντας το ρατσισμό, την ξενοφοβία και τις καταπατήσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων προσπαθώντας να κουκουλώσει τη not-in-my-back-yard νοοτροπία λογιστάκου των Βρυξελλών που βρίσκεται πια στην καρδιά του ευρωπαϊκού ονείρου.

Σύντομα, οι τραγικές αυτές φιγούρες των λαθρομεταναστών θα βρεθούν εγκλωβισμένες στο πιο αναποτελεσματικό - και πρακτικά ανύπαρκτο - σύστημα υποδοχής και ενσωμάτωσης μεταναστών, με τις πύλες της υπόλοιπης ευρώπης ερμητικά κλειστές και τους ίδιους τους ευρωπαίους ηγέτες αδιάφορους μπροστά στη μεγάλη ανθρωπιστική τραγωδία που εκτυλίσσεται καθημερινά στα σύνορα της Ελλάδας, πνιγμένοι και οι ίδιοι στα δικά τους άλυτα προβλήματα.

Αναπόφευκτα οι άνθρωποι αυτοί θα καταλήξουν στο γκέτο τους, προσπαθώντας να επιβιώσουν στα πιο παραμελημένα τμήματα της πόλης που μετά τους Πολέμους έδρασε σαν χωνευτήρι πολλών κυμάτων μεταναστών, εσωτερικών αλλά και τις τελευταίες δύο δεκαετίες και ξένων.

Εκεί όμως που οι ευρωπαίοι μετανάστες πέτυχαν να ενσωματωθούν στην παραγωγική διαδικασία με τις ικανότητές τους και οι σχετικά λίγοι αφρικανοί έμειναν μέσα στα πλαίσια των ανοχών μιας μεγαλούπολης, οι φτωχοδιάβολοι απο την Ασία δεν είχαν τέτοια ευκαιρία.

Λόγω συγκυριών οικονομικών; Λόγω αριθμών; Λόγω κουλτούρας; Λόγω της ήδη νοσηρής ιδιομορφίας της Αθήνας με το μοναδικά υποβαθμισμένο για τα ευρωπαϊκά δεδομένα κέντρο; Αδιάφορο μια και τώρα η κατάσταση έχει παγιωθεί.

Χιλιάδες ψυχές περιφέρονται χωρίς ελπίδα, χωρίς εργασία και χωρίς αξιοπρέπεια.

Μακριά απο οποιαδήποτε κοινωνική πρόνοια και την οποιαδήποτε περίθαλψη πέρα απο αυτή που προσφέρουν σποραδικά, κατα συνείδηση και χωρίς πλάνο τα επείγοντα των νοσοκομείων (ιδίως της Πολυκλινικής) και εθελοντικές δομές όπως το Πολυϊατρείο των Γιατρών του Κόσμου στην Κουμουνδούρου.

Χιλιάδες άνθρωποι που επιβιώνουν όπως μπορούν, πολλοί που συντηρούνται απο λίγους, λίγοι που βγάζουν όσα λίγα βγάζουν απο επαιτεία, μικροκλοπές, χαμαλοδουλειές: θύματα επιτήδειων και εκμεταλλευτών.

Στοιβάζονται δέκα, είκοσι, τριάντα σε ένα διαμέρισμα. Απόλυτη εξαθλίωση, πλήρης απουσία έστω και στοιχειώδους υγιεινής και για τις λιγοστές γυναίκες το επιστέγασμα έρχεται με τον αυστηρό εγκλεισμό, μια αχνή προς το παρόν ηχώ των γκέτο της Σουηδίας όπου έχει επικρατήσει η αυστηρότερη μορφή του Ισλαμικού Νόμου.

Άνθρωποι εγκλωβισμένοι στην αδυσώπητη αλυσίδα γεγονότων της δημιουργίας, συντήρησης και επέκτασης του γκέτο.

Εύκολοι στόχοι.

Βλέπετε, ένα απο τα βασικά στοιχεία των μικροαστών σε μια εξόχως ταξική κοινωνία όπως η δική μας, είναι η διαταραγμένη ταξική συνείδηση και η κοινωνική "νοημοσύνη".

Εγκλωβισμένοι ανάμεσα στον τρόμο του να χάσουν τα λίγα που έχουν απορρίπτουν παράλληλα την τάξη τους ελπίζοντας πάντα σε κοινωνική ανέλιξη (ιδανικά κάνοντας το παιδί τους γιατρό ή δικηγόρο ή generic κομματόσκυλο και το κορίτσι τους νύφη πολυτελείας).

Οι παλιοί κάτοικοι των σημερινών γκέτο,παραδοσιακοί μικροαστοί καθηλωμένοι στις φτηνές γειτονιές της Αθήνας μετά την έξοδο προς τα προάστια όσων ανελίχθηκαν κοινωνικά με τη μεταπολίτευση, βλέπουν το μικρόκοσμό τους να μεταβάλλεται ραγδαία.

Οι συνέπειες της γκετοποίησης τους πλήττουν άμεσα.

Η αξία της περιουσίας τους πέφτει, η γκρίζα αισθητική της καθημερινότητάς τους υποβαθμίζεται, το μικροέγκλημα που διογκώνεται απο στόμα σε στόμα τους κάνει να νοιώθουν ανασφαλείς και το αγκάθι της διαφορετικότητας και της λούμπεν πολυπολιτισμικότητας τους καίει άγρια (τί καλά που θα ένοιωθαν αντίθετα, αν μετακόμιζε δίπλα τους ένας γκλαμ αστέρας του Πακιστανικού κρίκετ σαν τον Ιμράν Χαν αντί για τον Παστούν κακομοίρη που έφτασε ως εδώ ξεφεύγοντας απο τα διασταυρούμενα πυρά κυβερνητικών και Ταλιμπάν...)

Οργίζονται κατά των μεταναστών. Η συνάδελφος και φίλη Κ. Σ. κατοικεί σταθερά στο κέντρο απο επιλογή της τα τελευταία είκοσι χρόνια. Μένοντας κοντά στο σταθμό Λαρίσης, κινείται στις περιοχές που το μίσος μαίνεται. Την ημέρα των εκλογών τραβά την προσοχή μιας φουριόζας υπερμάχου της ελληνικότητας της πλατείας Αττικής, η οποία την παρακινεί να συνταχθεί με το κίνημα για να φύγουν οι ξένοι απο την περιοχή. Καλλιεργημένη και καλοντυμένη, η Κ. την διαολοστέλνει με τον τρόπο της για να εισπράξει την αντεπίθεση "Εσείς οι Κηφισιώτισσες δεν έχετε δικαίωμα να μιλάτε".

Οργίζονται λοιπόν και κατά των διεφθαρμένων πλουτοκρατικών ακριβών προαστείων. Φτηνός σοσιαλισμός και κενός εθνικισμός. Σαν να λέμε εθνικοσοσιαλισμός. Απόλυτα φυσιολογική εξέλιξη.

************

Επιστρέφουμε στην πλατεία Αττικής. Κάτοικοι σε επιφυλακή διώχνουν όσους μετανάστες πάνε να περάσουν μέσα απο την πλατεία. Οικογένειες με μικρά παιδιά παίζουν και σε μια

γωνία σε παγκάκια, κάθεται η φυσιολογική εξέλιξη.

Προσέχει κανείς κυρίως το ένα τους, αυτό με το ξυρισμένο κεφάλι που σχηματίζει την ελληνική σημαία στο πίσω μέρος, τις αρβύλες, το κολλητό τζιν. Και το ότι ήταν στον Αγιο Παντελεήμονα πριν απο λίγη ώρα.

Περνώντας δίπλα απο τη φυσιολογική εξέλιξη στο τέλος μιας πολύ διαφωτιστικής, χωρίς απρόοπτα βόλτας στις γειτονιές και τις πλατείες αυτές, τα πράγματα αρχίζουν, ας πούμε, να εξελίσσονται φυσιολογικά.

-Κάμερα δεν είναι;

-Κάμερα.

-Έχει κάμερα.

Ο σκίνχεντ περνά απο πίσω μας και έρχεται δίπλα και πίσω μου. Ο βλογιοκομμένος προσπερνά τον Δ. Γύρω και πίσω μας οι υπόλοιποι, συνολικά οκτώ ή εκεί γύρω. Και μπροστά μου, μου κλείνει το δρόμο ένα κορίτσι με μαύρο τζιν, σπορτέξ και φούτερ. Έξυπνο μουτράκι, πλάγιο χαμόγελο-γκριμάτσα. Θέλω να πιστεύω ότι πήγαινε να γελάσει λόγω του γελοίου του πράγματος.

Θέλω να το πιστεύω. Φαινόταν εξυπνούλι. Και ήταν-δεν ήταν δεκατριών χρονών. Όπως και τα άλλα μαλακισμένα άλλωστε. Κακόμοιρο κορίτσι.

Όταν ήρθα αντιμέτωπος με τη φυσιολογική εξέλιξη δεν ήξερα τί να κάνω, τί να πώ, τί να σκεφτώ. Ήταν όλα τόσο σουρεαλιστικά. Και, σε κοινωνιολογική βάση, απόλυτα φυσιολογικά.

Βεβαίως εαν δεν ήταν δεκατριάχρονα βλογιοκομμένα, δεν θα είχα και πολλές επιλογές για το τί θα έκανα. Προφανώς θα έτρωγα ξύλο. Αλλά με τα μαλακισμένα τί κάνεις;

Τα δέρνεις; Πολύ δελεαστική σκέψη αλλά πέρα απο τον αποτρεπτικό παράγοντα των άλλων ομάδων που σίγουρα θα βρίσκονταν σε τακτικά εύλογη απόσταση, έτοιμοι για καυγά, πώς χτυπάς αυτά τα κακόμοιρα, που στρατολογήθηκαν μέσα στην άγνοιά τους, τα πολλαπλά αδιέξοδα και τη σκέτη, ανόθευτη μαλακία που δέρνει τις οικογένειές τους και την απόλυτη, αναίσχυντη αχρειότητα των "ηγετών" τους;

Τα αφήνεις; Μα η απάντηση σε κάθε φασίστα είναι αποκλειστικά και μόνο το ξύλο. Ιστορική αναγκαιότης. Δεν φταίω εγώ.

Τους μιλάς; Σε ποιόν εγκέφαλο όμως να απευθυνθείς;

-Είστε απο κάμερα;

-Απο ποιά κάμερα είστε;

(Είναι και ζώα. De facto)

H Marine γυρίζει σε έναν, δεν καταλαβαίνει τί λένε. "Pardon?"

Δυο τρία δευτερόλεπτα αμηχανίας, δεν αποφασίζουν να προκαλέσουν άμεσα.

"Πάτε καλά ρε;" ο Δ.

"Ρε την παλεύετε;" εγώ.

Περνάμε ανάμεσά τους και φεύγουμε.

************

Για τα φασιστόμουτρα δεν μπορεί να πεί κανείς πολλά. Ή μάλλον περισσότερα απο όσα έχουν ήδη ειπωθεί. Είναι επικίνδυνοι για τη σωματική ακεραιότητα όποιου τους πλησιάσει σε απόσταση μικρότερη απο αυτή που χρειάζεται για να τους φτύσει, οπότε μακριά.

Μια μικρή υπενθύμιση μόνο, για το πώς τελείωσε η τελευτάια τους ιδεολογική "Σταυροφορία", με κυριολεκτικά εκατομμύρια γυναίκες άρειας καταγωγής, αυστηρής γερμανικής ανατροφής και κλασσικής ελληνοκεντρικής ευρωπαϊκής παιδείας να βιάζονται ομαδικά απο τους πιωμένους αλλά νικηφόρους στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού.

Η ταπείνωση των ναζιστικών λαβάρων στη Σοβιετική Παρέλαση Νίκης, Ιούνιος 1945

Και πραγματικά δεν νομίζω ότι θα έπρεπε να μας απασχολούν οι φασίστες καθαυτοί. Είναι φυσιολογική εξέλιξη η αύξηση της δύναμης της ακροδεξιάς σε περιόδους κρίσης.

Κρίσης οικονομικής αλλά κυρίως κρίσης κοινωνικής, όταν οτιδήποτε κι αν αντιπροσωπεύει το "δημοκρατικό" πολίτευμα και το σύγχρονο "κράτος" είναι για γέλια.

Όταν το συνώνυμο της πολιτείας και ΚΑΘΕΝΟΣ θεσμού της είναι η διαφθορά, η απόλυτη ανικανότητα και η αναξιοκρατία. Όταν ΚΑΝΕΝΑΣ θεσμός δεν αξιώθηκε να διατηρήσει κάποια παράδοση προσφοράς που να αξιώνει εμπιστοσύνη.

Τότε, οι μικροαστοί θα αναζητήσουν απαντήσεις στις γιαλαντζί αξίες της ακροδεξιάς. Αναμενόμενα πράγματα.

Αυτό που δεν είναι φυσιολογικό και αναμενόμενο είναι η έκταση του πράγματος.

Τα στρουμφάκια με τους ναζιστικούς χαιρετισμούς είναι για να τα χαζεύουμε στην Trash TV μαζί με τους ελοχίμ, τους νεφιλίμ και τους υπεραιωνόβιους οικολόγους.

Ενίοτε, σε εκλογικούς λόξυγγες μπορεί να τους δίνουμε κανένα αξιοπρόσεκτο ποσοστό. Ενίοτε μπορεί η "κοινή γνώμη" να αντανακλά τα επιχειρήματά τους.

Όμως ποτέ μα ποτέ μια φιλελεύθερη δημοκρατία (με τη γαλάζια έννοια το "φιλελεύθερη", με την πράσινη το "δημοκρατία") δεν θα άφηνε να φανεί η επίσημη αστυνομία χεράκι χεράκι με τους νεοναζί.

(Ακόμα κι αν κακώς επιτρέπει τα μέλη της σωμάτων ασφαλείας να υποστηρίζουν στην πολιτική τους ζωή τέτοιες ιδεολογίες και να συντάσσονται ανοιχτά με αυτές)

Ποτέ μα ποτέ δεν θα τους άφηνε να λυμαίνονται γειτονιές ολόκληρες με τόσο απροκάλυπτο τρόπο, ούτε να στρατολογούν ανοιχτά στα σχολεία.

Τί βρίσκεται πίσω απο αυτή την "αυθόρμητη" κινητοποίηση των κατοίκων που με τόση ευαισθησία και αποτελεσματικότητα αφουγκράζονται οι υποτακτικοί του Μιχαλολιάκου αναφωνώντας "Χαίρε Νίκη" στις συγκεντρώσεις τους; (Που όχι και τόσο τυχαία είναι η μετάφραση του "Sieg heil!" θα σκεφτεί ο κακεντρεχής και εγκάθετος γερμανομαθής...)

Η κυρά Κούλα, που δεν αντέχει τη βρώμα τριάντα άπλυτων μπανιάνων απο το απέναντι διαμέρισμα δεν είναι η δύναμη πίσω απο αυτές τις εξελίξεις.

Ποιά οικοδομικά/κτηματομεσιτικά συμφέροντα θα επωφεληθούν απο την χειραγώγηση της εγκατάστασης και των μετακινήσεων των άμοιρων λαθρομεταναστών;

Ποιά καρτέλ διακίνησης ναρκωτικών εμπλέκονται και ποιά μαφία αποτελεί νέο πόλο ισχύος στη διακίνηση;

Ποιές εξελίξεις στην πολιτική ζωή εν όψει της επιδείνωσης της κρίσης προοιωνίζει η καλλιέργεια νέων παικτών, εύκολα χειραγωγήσιμων;

Στην Τουρκία, οι σχέσεις των υπερεθνικιστών Γκρίζων Λύκων με την τουρκική μαφία, το λαθρεμπόριο ναρκωτικών και τις παρακρατικές stay-behind οργανώσεις του NATO τύπου Gladio (για τις οποίες έγραφα πριν απο ακριβώς ένα χρόνο) αποκαλύφθηκαν όταν έκαναν το λάθος να δολοφονήσουν τον προοδευτικό εκδότη της Milliyet, Abdi İpekçi.

Εμείς πότε θα θρηνήσουμε τον δικό μας Abdi İpekçi; Και τί θα καταφέρουμε να μάθουμε απο αυτό, αν συμβεί;

.

The Warp(Empyraeum)

"Εκεί που κάθομαι έρχονται οι διαόλοι και μου κάνουν Όύυυυ'. Όμως έχω μαζί μου τον Ιησού Χριστό και με προστατεύει."

- Α.Ν., ψυχιατρικός ασθενής. Συνέντευξη ενώπιον φοιτητών. Ψ.Ν.Α., 2005

Η Αγία Ιλδεγάρδη φον Μπίνγκεν, η οποία γεννήθηκε πριν απο εννιακόσια περίπου χρόνια, ήταν ίσως η πιο ταλαντούχα γυναίκα στην εκκλησιαστική ιστορία.

Εκτός απο τα πανέμορφα μουσικά έργα που συνέθεσε, ήταν πολυγραφότατη θεολόγος και μεγάλη οραματίστρια.

Τα οράματά της αυτά είχαν κοσμολογικό χαρακτήρα. Ο doctor mellifluus Άγιος Βερνάρδος της Clairvaux, o ιδρυτής του Τάγματος των Κιστερκιανών, πίστεψε αμέσως ότι τα οράματα αυτά είχαν θεία προέλευση και την παρότρυνε να τα καταγράψει.

Με το Liber Scivias (απο τη φράση Scito vias Domini, 'γνώριζε τις ατραπούς του Κυρίου') η Αγία Ιλδεγάρδη ξεκινά μια σειρά βιβλίων στην οποία καταγράφει τη μορφή του Σύμπαντος όπως της φανερώθηκε στα οράματά της, χωρίζοντας το 'έμπυρον" (empyraeum), τη φλεγόμενη δίνη αιθέρα που περιβάλλει τον κόσμο μας σε φωτεινές και σκοτεινές περιοχές.

Για πρώτη φορά στη χριστιανική κοσμολογία η Δίνη, το Έμπυρον, έπαυε να είναι ο γαλήνιος αιθέρας των ανώτερων σφαιρών του Ουρανού. Το σκοτάδι απλωνόταν και γύρω απο τον κόσμο μας.

Εννιακόσια χρόνια μετά, ο νευρολόγος Oliver Sacks (ο συγγραφέας των "Ξυπνημάτων", που έγιναν ταινία με τον Robin Williams και τον Robert de Niro) παρατηρεί πως τα σκοτεινά/φωτεινά οράματα της Αγίας Ιλδεγάρδης ήταν, πολύ απλά, σπινθηροβόλα σκοτώματα, οπτικές παραισθήσεις δηλαδή που προκαλούνται σε έντονες ημικρανίες.

Η Αγία Ιλδεγάρδη von Bingen λαμβάνει τα οράματά της απο το έμπυρον (εμπροσθόφυλλο του Liber Scivias, 1151)

Concerning thy Travellings in thy Body of Light, or Astral journeys and Visions so-called, do thou lay this Wisdom to thy Heart, o my Son...therefore is Confusion or Terror in any such Practice an Error fearful indeed, bringing about Obsession, which is a temporary or even it may be a permanent Division of the Personality, or Insanity, and therefore a defeat most fatal and pernicious, a Surrender of the Soul to Choronzon.

Aleister Crowley, X.De Via per Empyraeum.

Liber Aleph vel CXI, The Book of Widom or Folly

(In the form of an epistle of 666, the great wild beast, to his son 777), 1918.

Aleister Crowley ("Frater Perdurabo", 1875-1947)

Θα αυτοκτονήσει. Έτσι μου δηλώνει. Σκύβει προς εμένα και χαμηλώνει τη φωνή. Θα το κάνει. Λέει. Δεν αντέχει άλλο. Λέει. Τίποτα δεν έχει νόημα. Λέει.

Ξέρει ότι υπάρχει νόημα.

(Νόημα. Οι κόρες της)

Απλά είναι σαν να μην το ξέρει.

Νοιώθει χαμένη σε μια δίνη απελπισίας (δικά της λόγια).

Να λοιπόν, η σκοτεινή ζώνη της Δίνης.

Μπαίνω στον πειρασμό να της πώ την Αλήθεια όμως αντιστέκομαι. Αντ'αυτού, καλώ μια απο τις κόρες της, συνταγογραφώ Remeron σε δόσεις βακτριανής καμήλας και δίνω οδηγίες να την προσέχουν να μην πάρει κιλά με τη νέα θεραπεία και να προσέχει τους χρόνους πηκτικότητας γιατί αλληλεπιδρά με τα κουμαρινικά.

Α. Και να την προσέχουν μήπως τελικά αποφασίσει να αυτοκτονήσει. (Θυμήθηκα να τις προειδοποιήσω; Μάλλον. Έτσι κι αλλιώς με τέτοια υπνηλία που θα της φέρει στην αρχή το φάρμακο αποκλείεται να βρεί την ενέργεια να το κάνει. Αργότερα, όταν θα φύγει η υπνηλία, θα έχει βγεί απο τη Δίνη. Λογικά.)

"I feel the Warp overtaking me! It is a good pain!"

Chaos Space Marine acknowledgement. Warhammer 40,000 Dawn of War: Dark Crusade.

Η πρώτη φορά που δοκίμασα την Αλήθεια ήταν στην Μ. Α.

28χρονη που υπέφερε απο ψύχωση εκ τετραυδροκανναβινόλης με κύρια συμπτώματα ακουστικές ψευδαισθήσεις.

Κοινώς, κάπνισε μαριχουάνα και άρχισε να ακούει φωνές. Μόνιμα.

Και στη συνέχεια, πέρασε απο όλα τα υπόλοιπα ναρκωτικά μήπως και στρώσει.

Φαεινή ιδέα. Παρόλ'αυτά, κατάφερε να αποτοξινωθεί. Όμως οι φωνές δεν έφευγαν.

Μέχρι να στρώσει με το κοκτέιλ αντιψυχωσικών στο οποίο κατέληξα μετά απο 3-4 συνεδρίες, οι φωνές συνεχίζονταν.

Ο θείος της της μιλούσε μέσα απο την τηλεόραση.

(Όχι, δεν ήταν ο Άλκης Στέας. Θεός σχωρέσ'τον κι αυτόν. Και η τηλεόραση ήταν κλειστή).

Ο πρώην της μιλούσε με την αδερφή της κι αυτή άκουγε τον διάλογο. Ο πρώην της μιλούσε με την ίδια κι αυτή επίσης παρακολουθούσε τον διάλογο.

Μέχρι τη στιγμή που θα την έπιανε καλά το Solian οι φωνές θα συνεχίζονταν. Είπα να δοκιμάσω κάτι. (Άλλωστε, γιατί υπάρχει το "και Ερευνών" στον τίτλο του Κέντρου; )

Δοκίμασα την Αλήθεια. Όχι ότι όλα αυτά αφορούν διαταραχές της χημείας του εγκεφάλου που το ξέρει και η κουτσή Μαρία.

Δοκίμασα να τη βοηθήσω να το θέσει σε μια ρασιοναλιστική, καρτεσιανή αν θέλετε, βάση.

Σχεδον με Λογική διατύπωση Boole.

Καθώς ήταν των θετικών επιστημών, της επεσήμανα ότι οι Michelson και Morley είχαν αποδείξει πρακτικά ότι δεν υπάρχει αιθέρας απο το 1887. Ότι, λοιπόν, αυτές οι φωνές δεν είχαν μέσο μετάδοσης. Και επειδή δεν είναι ηλεκτρομαγνητικές στη φύση τους (η τηλεόραση είναι κλειστή και ο εγκέφαλος δεν έχει δυνατότητες ηλεκτρομαγνητικής λήψης) τότε αποδεικνύεται ότι δεν είναι υπαρκτές, οπότε θα έπρεπε να εδραιώσει νομοτελειακά την αντίληψη ότι είναι αποκυήματα της φαντασίας της.

Το αποτέλεσμα ήταν να αρχίσει να πιστεύει στη μαγική τους φύση.

(Ευτυχώς τα αντιψυχωσικά έδρασαν γρήγορα.)

Αποφάσισα τότε ότι δεν μπορείς να παίζεις με το σκοτεινό Έμπυρο, το οποίο κυριαρχεί πέρα απο τη λογική μας σαν μια καθολική αταβιστική μνήμη.

"...in the light of present-day knowledge, one finds that the aether is no longer ruled out by relativity, and good reasons can now be advanced for postulating an aether. ...We can now see that we may very well have an aether, subject to quantum mechanics and conforming to relativity, provided we are willing to consider the perfect vacuum as an idealized state, not attainable in practice. From the experimental point of view, there does not seem to be any objection to this. We must make some profound alterations in our theoretical ideas of the vacuum. It is no longer a trivial state but needs elaborate mathematics for its dscription. ...Thus with the new theory of electrodynamics, we are rather forced to have an aether."

Paul A.M. Dirac

St. John's College, Cambridge Oct. 9, 1951

("Is there an Aether?" Letters to the Editor, Nature, Nov. 24, 1951 vol. 168 p.906-7)

Πρέπει να ήταν πολύ ωραία στις αρχές του 20ου αιώνα.

Οι Michelson και Morley δεν βρήκαν αιθέρα, τουλάχιστον όχι όπως τον περιμέναμε και η Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας μας έδινε πολύ κομψά εργαλεία με συμπαντικές σταθερές όπως η ταχύτητα διάδοσης του φωτός στο ΚΕΝΟ.

Το όνειρο της απλότητας όμως γκρεμίστηκε πολύ σύντομα με την κβαντική φυσική και τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας (κυρίως λόγω των ασυμβατοτήτων μεταξύ τους) και το Κενό έγινε μια ιδέα εξόχως, αν μου επιτρέπετε, σχετική χάρη στις νέες έννοιες του χωρο-χρονου και της ύλης-ενέργειας.

Το προφανές, το εμπειρικό και το χειροπιαστό έπαψαν να έχουν θέση στην Επιστήμη.

Οι μη ευκλείδιες γεωμετρίες αποκτούσαν πραγματική υπόσταση.

Όταν άρχιζε να καταρρέει η νευτώνεια απλοϊκότητα με την οποία αντιλαμβανόμασταν τον κόσμο υπήρχε η αίσθηση ότι βαδίζουμε ξεβράκωτοι στα αγγούρια.

Ότι οι Θετικές Επιστήμες έπρεπε να θεμελιωθούν εκ νέου ώστε να μπορέσουν όλες οι έννοιες και οι διατυπώσεις να έχουν την απαιτούμενη ακρίβεια που απαιτούσαν τα νέα δεδομένα στη θετική σκέψη.

Άλλωστε μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν υπήρχε σοβαρός λόγος να αμφισβητήσουμε τη γραμμικότητα του χώρου ή του χρόνου. Ή το αν ένα και ένα όντως μας κάνει δύο.

Ο Απόστολος Δοξιάδης, στο ευφυέστατο Logicomix του, αποτυπώνει τις αγωνίες και τις αποτυχίες όλων αυτών που αποφάσισαν να θεμελιώσουν απο την αρχή τα Μαθηματικά με απαράβατους κανόνες τυποποιημένης Λογικής, να θέσουν δηλαδή εκ νέου τα θεμέλια των θεμελίων των Θετικών Επιστημών.

Bertrand Arthur William Russell, 3rd Earl Russell (1872-1970)

Για χρόνια ο Bertrand Russell και ο Alfred North Whitehead δούλευαν εξοντωτικά πάνω στα νέα Principia Mathematica, προσπαθώντας να επιτύχουν τη θεμελίωση αυτή πάνω σε συγκεκριμένους τύπους λογικής διατύπωσης προοδευτικά υψηλότερους σε ιεραρχία έτσι ώστε να καλυφθεί το σύνολο των μαθηματικών διατυπώσεων και να παρακαμφθούν όλα τα παράδοξα που συναντούσαν στην πορεία.

Όμως οι τύποι γίνονταν όλο και πιο περίπλοκοι, τα παράδοξα ελλόχευαν παντού, η αναζήτηση έφτανε στα όρια της καθαρής μεταφυσικής καθώς οι έννοιες του Απείρου και του Μηδενός απαιτούσαν μια ασύλληπτης κλίμακας αναπροσαρμογή της σκέψης ενώ παράλληλα η οικογενειακή τους ζωή, η καριέρα τους και η ψυχική τους υγεία κατέρρεε.

Μετά απο τρείς τόμους οι συγγραφείς εξαντλήθηκαν και άρχισαν να ασχολούνται με άλλες πτυχές της συλλογιστικής δίνης στην οποία στροβιλίζονταν όλοι οι επιστήμονες και φιλόσοφοι εκείνης της εποχής.

Principia Mathematica. Η απόδειξη, με Λογική διατύπωση, ότι 1+1=2

Οι κόποι τους έληξαν άδοξα όταν ένας αυστριακός μαθηματικός με την όψη λεμουρίου της Μαδαγασκάρης, o Kurt Gödel μελέτησε και τους τρείς τόμους των Principia (όπως έλεγε ότι είχε κάνει και ο Wittgenstein) και κατέληξε στα δύο θεωρήματα της μή πληρότητας που αφορούσαν συστήματα λογικής ανώτερης βαθμίδας (όπως τα ίδια τα Principia Mathematica) στα οποία υποτίθεται ότι τα Μαθηματικά θα έβρισκαν την οριστική λογική θεμελίωσή τους.

Ουσιαστικά τα δύο θεωρήματα αυτά αποτέλεσαν την τυποποίηση των περιορισμών της ανθρώπινης λογικής σκέψης εν γένει.

Πολύ απλά, απο τη στιγμή που το ζητούμενο της θετικής Λογικής είναι η πληρότητα και η συνέπεια των συστημάτων Λογικής τότε μία πρόταση (η περίφημη πρόταση Γκέντελ) διατυπωμένη με τους κανόνες του συστήματος έτσι ώστε να λέει ότι είναι ψευδής θα προκαλέσει το εξής παράδοξο:

Εαν αποδεικνύεται με τους κανόνες του συστήματος λογικής ότι όντως είναι ψευδής τότε είναι ταυτόχρονα αληθής και ψευδής. Δηλαδή είναι μια αντίφαση, ένα πλήγμα στη συνέπεια του εξεταζόμενου συστήματος Λογικής.

Απο την άλλη, εάν δεν μπορεί να αποδειχθεί ότι είναι ψευδής, τότε το σύστημα δεν είναι πλήρες: Τουλάχιστον μία μή αξιωματική διατύπωση με βάση τους κανόνες του είναι μή αποδείξιμη.

Kurt Gödel (1906-1978)

Τραγωδία. Οι μπάρες της φυλακής έκλεισαν οριστικά. Ό,τι και να σκεφτεί το φτωχό μας μυαλό και όπως και να το διατυπώσει, πάντα κάπου θα υπάρχει ένα παραθυράκι απο το οποίο θα μπορεί να μπεί το παράδοξο ή το απρόβλεπτο.

Χάος.

Οι γίγαντες της Λογικής που μας έδειξαν ΓΙΑΤΙ ένα κι ένα κάνει δύο, οι άνθρωποι που εκτέλεσαν την νεκροτομή του Αριστοτέλη, του Leibniz και του Νεύτωνα, οι άνθρωποι που θέλησαν να μπούν στη Δίνη και να περιγράψουν το Άπειρο γύρισαν και στη ματιά τους υπήρχε μόνο το Χάος.

Ο Gottlob Frege, ο θεμελιωτής της σύγχρονης Λογικής, στα τελευταία χρόνια της ζωής του είχε παραδοθεί σε ένα ναζιστικό παραλήρημα, αναλύοντας στις σημειώσεις του μεθοδικά σχέδια για την απέλαση των Εβραίων και των Καθολικών.

Ο Bertrand Russell δεν κατόρθωσε να δημιουργήσει σταθερή οικογένεια.

***Παρά το ότι προσπάθησε τέσσερις φορές.***

Ο γιός του υπέφερε απο σχιζοφρένεια, παντρεύτηκε μια γυναίκα με επίσης έντονη ψυχοπαθολογία και οι δύο απο τις τρείς εγγονές του Russell εκδήλωσαν κι αυτές σχιζοφρένεια ενώ η μία αργότερα αυτοκτόνησε.

O Alfred North Whitehead, απογοητευμένος απο τις ασύλληπτες δυσκολίες της ολοκλήρωσης των Principia, αποξενώθηκε απο το έργο του στη Λογική και αφιερώθηκε σε παράδοξες ιδέες παμψυχισμού (η πίστη πως όλη η ύλη αποτελεί μέρος μιας συμπαντικής νοημοσύνης), χριστιανικού συγκρητισμού και ηρακλειτείου φιλοσοφίας, οι οποίες είχαν ένα ευρύ φάσμα αρνητικής υποδοχής, απο καλόβολη συγκατάβαση (ιδιαίτερα στα γηρατειά του στο Ηarvard) εώς ανοιχτή έχθρα απο τον πρώην μαθητή, φίλο και συνεργάτη του, Bertrand Russell.

O φιλόσοφος Ludwig Wittgenstein, ο σημαντικότερος μαθητής του Russell και ο διασημότερος όλων, προερχόταν απο μια οικογένεια με μακρύ ιστορικό σοβαρής κατάθλιψης, είχε τρείς αδερφούς που αυτοκτόνησαν και οι απόψεις για τον ίδιο κυμαίνονται απο ήπιας μορφής σύνδρομο Asperger εώς σχιζοειδική διαταραχή προσωπικότητας. Σε ένα ενδιάμεσο στάδιο της ζωής του εγκατέλειψε τη φιλοσοφία και την ακαδημαίκή ζωή για να γίνει δάσκαλος σε ένα μικρό χωρίο της Αυστρίας. Όταν εκδιώχθηκε απο εκεί επειδή χτυπούσε βάναυσα τα παιδιά επιβεβαιώνοντας την πεποίθηση των χωρικών ότι ήταν εντελώς σαλεμένος, δούλεψε για ένα διάστημα ως κηπουρός μέχρι να κινητοποιηθεί πάλι απο την οικογένειά του και τον Κύκλο της Βιέννης και να αναλάβει πάλι το ακαδημαϊκό του έργο.

Τέλος, αν υπάρχουν αμφιβολίες ότι ο Wittgenstein ασχολήθηκε αρκετά ώστε να διαβάσει ολόκληρο το Principia, δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία ότι ο Kurt Gödel το κατάφερε. Όχι μόνο το κατάφερε, αλλά προχώρησε αναλυτικά στο να ακυρώσει τον πρωταρχικό σκοπό της Λογικής για τους Russell-Whitehead με τα θεωρήματά του. Αυτός ο τελευταίος Γίγαντας της λογικής υπέφερε απο φοβίες και παραληρητικές ιδέες διώξεως. Όταν, λόγω ασθενείας, η σύζυγός του δεν μπορούσε να δοκιμάζει το φαγητό του για ένα μεγάλο διάστημα, ο Kurt Gödel πέθανε απο ασιτία που προκάλεσε ο παράλογος φόβος του ότι το φαγητό του ήταν δηλητηριασμένο.

Όταν πέθανε, ζύγιζε κάτι λιγότερο απο 33 κιλά.

************

Η τελευταία σοβαρή απόπειρα για επαναφορά του Εμπύρου στα φυσικά πράγματα ήταν αυτή του Paul Dirac, προσπάθεια η οποία δεν προχώρησε πέρα απο το επίπεδο των αρχικών ιδεών.

( Διαταραγμένη προσωπικότητα ο ίδιος, με πολύ ισχυρά αυτιστικά στοιχεία, κατάφερε να ζεί μια σχετικά κανονική ζωή επειδή η σύζυγός του (στην οποία αναφερόταν πάντα όχι ως "σύζυγό" του αλλά ως "αδερφή" του κουνιάδου του) φρόντιζε για τις καθημερινές του ανάγκες.

Το 1933 μοιράστηκε το βραβείο Nobel Φυσικής με ένα άλλο πολύ διαταραγμένο άτομο, τον Erwin Schrödinger - ο οποίος ήταν ανεξέλεγκτα πολύγαμος, ζούσε ανοιχτά με δύο γυναίκες και σε όποιο πανεπιστήμιο δίδασκε - για λίγο, μέχρι να τον διώξουν - προκαλούσε πολλαπλά σκάνδαλα με φοιτήτριες).

Προοδευτικά οι φυσικομαθηματικές θεωρίες έγιναν όλο και πιο παράδοξες ώστε να μπορέσουν, έστω και με ιδιαίτερα άκομψο και ατελή τρόπο, να ενσωματώσουν τα νέα δεδομένα που προέκυψαν απο τις αστρονομικές παρατηρήσεις και τη συμπεριφορά της ύλης σε ακραίες συνθήκες.

Τα θεωρήματα του Gödel τσάκισαν την αξία της Λογικής θεμελίωσης των φυσικών επιστημών και όλο και λιγότεροι επιστήμονες προβληματίζονται πάνω στις θεμελιώδεις έννοιες του Απείρου και του Μηδενός, τώρα πια που η κοινότητα ικανοποιείται με την εξωτική λεξιπλασία και την επινόηση νέων διαστάσεων.

Φαίνεται ότι οι μόνοι που και χωρίς να το θέλουν κοιτάζουν την Άβυσσο πιά είναι οι ψυχίατροι, μέσα απο τα καταπληκτικά βραχυκυκλώματα των νοητικών διεργασιών των ασθενών τους.

Όσο το δυνατόν λιγότεροι. Ίσως είναι καλύτερα έτσι. Γιατί όταν κοιτάζεις την Άβυσσο, μερικές φορές η Άβυσσος κοιτάζει εσένα.

Here there be monsters.

"Wer mit Ungeheuern kämpft, mag zusehn, dass er nicht dabei zum Ungeheuer wird. Und wenn du lange in einen Abgrund blickst, blickt der Abgrund auch in dich hinein."

(Αυτός που μάχεται με Τέρατα, θα πρέπει να προσέχει να μή γίνει όπως τα Τέρατα αυτά. Και αν κοιτάς επι μακρόν μέσα σε μια Άβυσσο, η Άβυσσος μετά κοιτάζει μέσα σ' εσένα)

Friedrich Nietzsche,

Jenseits von Gut und Böse, Viertes Hauptstück: Sprüche und Zwischenspiele. 146. (1886)

Mayhem - Symbols of Bloodswords

Wolf's Lair Abyss, 1997

All the stars in the North are dead now

All the morals of wasted human... Debris

Walk with me into the night

Do not remove the cobwebs

of war clinging to your face

They will tell of pains unknown

All the stars in the North are dead now

All the morals of wasted human debris

torn to pieces-handcrafted delirium

One war remains - WAR of everything

tanto magis infra se cecidit

quanto magis so contra gloriam

sui conditoris erexit

ΥΓ : tanto magis infra se cecidit quanto magis se contra gloriam sui Conditoris erexit (όσο περισσότερο εξεγειρόταν ενάντια στη δόξα του Δημιουργού του, τόσο περισσότερο εξέπιπτε) : απο το Moralia sive Expositio in Job, (XXXIV, 21) του Αγίου Γρηγορίου του Μέγα, βικαρίου Ρώμης, servi servorum Dei.

.

The Rock of the Marne

ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ

"Achtundachtzig Professoren: Vaterland, du bist verloren."

("Ογδονταοκτώ Καθηγητές: Πατρίδα μου, χάθηκες...")

- Otto von Bismarck, Deutsche Rundschau von 1901.

Ομιλία για το Κοινοβούλιο της Φρανκφούρτης, 1848-1849

Δεν ξέρω αν μπορεί να γίνει αναγωγή του ρητού του μπαρμπα-Μπίσμαρκ σε άλλες ακαδημαϊκές βαθμίδες αλλά πόση καταστροφή μπορούν να προκαλέσουν πέντε αναπληρωτές καθηγητές;

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΝΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ

Η εισαγωγή στην αναισθησία έγινε με τον πατέρα μου σε κολπική μαρμαρυγή (η πρώτη φορά που τεκμηριωνόταν ηλεκτροκαρδιογραφικά αυτή η αρρυθμία). Παρόλ'αυτα, ο τεχνητός εγκεφαλικός θάνατος της βαθιάς αναισθησίας προχώρησε ομαλά. Μέχρι τις 11:30 ο ελεγχόμενος θάνατος είχε ολοκληρωθεί. Η καρδιά είχε σταματήσει να χτυπά, η αναπνοή είχε παύσει και η θερμοκρασία είχε πέσει περίπου στη θερμοκρασία περιβάλλοντος.

Οι χειρισμοί έγιναν, η βαλβίδα αντικαταστάθηκε, ο κρυοκαυτηριασμός για τις αρρυθμίες ολοκληρώθηκε, η εγχείρηση πέτυχε. Η καρδιά άρχισε ξανά να συστέλλεται και ο ασθενής βγήκε απο το χειρουργείο στις 4 το απόγευμα της 1ης Ιουνίου και μπήκε στην εντατική,για να μείνει για παρακολούθηση 36 ώρες.

Τελικά, έμεινε στην εντατική 35 ημέρες.

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΥΠΝΟΣ

mom

" Κι εμεις γελούσαμε στις γειτονιές, την πρώτη μέρα..."

("Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί", στ. Γ. Σκούρτης - μουσ. Γ. Μαρκόπουλος)

Δεν ανησυχήσαμε καθόλου όταν δεν ξύπνησε μέχρι το βράδυ. Δεν ανησυχήσαμε ιδιαίτερα όταν δεν είχε ξυπνήσει το επόμενο πρωί. Όταν μέχρι το μεσημέρι είχαμε δώσει annexate μήπως και επιταχυνθεί η αφύπνιση και δεν ξυπνούσε, προσπαθούσαμε να μην ανησυχούμε ακόμα και να χαμογελάμε παγωμένα, μη γνωρίζοντας πότε θα ξυπνήσει.

Όταν τη δεύτερη μέρα ήταν βέβαιο ότι το κώμα δεν οφειλόταν στη νάρκωση, τα παγωμένα χαμόγελα έσβησαν.

" Κι εμείς φωνάζαμε στα σκοτεινά, την τρίτη μέρα..."

Την τρίτη ημέρα έγινε η αξονική που ανέδειξε πολλαπλά εγκεφαλικά έμφρακτα κυρίως στις περιοχές κατανομής του σπονδυλοβασικού συστήματος.

Και δεν ξέραμε αν θα ξυπνήσει.

"What did it matter where you lay once you were dead? In a dirty sump or in a marble tower on top of a high hill? You were dead, you were sleeping the big sleep, you were not bothered by things like that. Oil and water were the same as wind and air to you. You just slept the big sleep, not caring about the nastiness of how you died or where you fell."

- Raymond Chandler, The Big Sleep, 1939.

Ο ΒΡΑΧΟΣ

Και οι ημέρες περνούσαν στην εντατική, και οι ημέρες γίνονταν εβδομάδες. Βελόνες, καθετήρες, σωλήνες και αισθητήρες άλλαζαν θέση, οι διαγνωστικές αιμοληψίες απο αρτηρίες και φλέβες κάθε έξι ή ακόμα και τέσσερις ώρες.

Κι εσύ δεν ξυπνούσες.

Άνθρωποι γύρω σου πήγαιναν και έρχονταν, γίνονταν καλά ή πέθαιναν. Εσύ ακίνητος. Ούτε ένα βήμα πίσω.

Σαν το Βράχο.

- Το βράδυ της 14ης Ιουλίου 1918 η 3η Μεραρχία Πεζικού των ΗΠΑ βρισκόταν στις όχθες του ποταμού Μάρνη μαζί με την 4η Γαλλική Στρατιά, προστατεύοντας το Παρίσι απο τους Γερμανούς, οπότε και δέχτηκε την αιχμή του δόρατος της τελευταίας μεγάλης γερμανικής επίθεσης του πολέμου. Ενώ οι Γάλλοι (προφανώς) τράπηκαν σε φυγή, η 3η Μεραρχία Πεζικού έμεινε σταθερή σαν βράχος καθ'όλη τη διάρκεια της Γερμανικής επίθεσης μέχρι που ξεκίνησε η μεγάλη αντεπίθεση των Συμμάχων που ουσιαστικά έθεσε τέλος στη γερμανική πολεμική προσπάθεια για τον Πρώτο Παγκόσμιο.

Για τη σθεναρή άμυνά της μπροστά σε συντριπτικά ανώτερες δυνάμεις, η 3η Μεραρχία Πεζικού έλαβε το προσωνύμιο "Ο Βράχος του Μαρνη" (3rd US Infantry Division "Rock of the Marne")

ΕΞΟΔΟΣ

Οι διαρκείς ψυχρολουσίες, ο κίνδυνος που εγκυμονεί σε μια μακρά παραμονή σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, η καθημερινή εξοντωτική ιεροτελεστία των δύο ημίωρων επισκεπτηρίων και των ατελέιωτων ωρών αγωνίας και οι διαρκείς θεωρίες παιγνίων για την τελική νευρολογική εικόνα του ασθενή κράτησαν 35 ημέρες.

Ξύπνησε.

Marnaeus Calgar, The Lord Macragge

Έχοντας ανακτήσει συνείδηση, σε 46 ημέρες απο την ημέρα εισαγωγής και με μικρό νευρολογικό έλλειμμα το οποίο αναμένεται να αποκατασταθεί επέστρεψε σπίτι, μετά απο τη μάχη της ζωής του.

'Le carrozze con i servi, i bambini e Bendicò andarono direttamente al palazzo, ma, come voleva un antichissimo uso, gli altri prima di mettere il piede in casa dovevano assistere a un Te Deum alla Chiesa Madre. Questa era, del resto, a due passi e ci si diresse lì in corteo, polverosi ma imponenti i nuovi arrivati, luccicanti ma umili le autorità....

...Le campane non cessavano di infuriare, e sulle pareti delle case le scritte di "Viva Garibaldi" "Viva Re Vittorio" e "Morte al re Borbone" che un pennello inesperto aveva tracciato due mesi prima, sbiadivano e sembravano voler

rientrare nel muro.

I mortaretti sparavano mentre si saliva la scalinata e quando il piccolo corteo entrò in Chiesa, Don Ciccio Tumeo, giunto col fiato grosso ma in tempo, attaccò con impeto "Amami, Alfredo". '

(' Οι άμαξες με τους υπηρέτες, τα μωρά και τον Μπεντικό πήγαν κατ'ευθείαν στο παλάτι, ενώ, όπως απαιτούσε ένα παλαιότατο έθιμο, οι υπόλοιποι πριν περάσουν το κατώφλι του σπιτιού έπρεπε να συμμετάσχουν σε μια λειτουργία Te Deum στον Καθεδρικό. Αυτός απείχε έτσι κι αλλιώς δυο βήματα και κατευθύνθηκαν εκεί εν πομπή, σκονισμένοι αλλά επιβλητικοί οι νεοφερμένοι, απαστράπτουσες αλλά ταπεινές οι Αρχές....

...Οι καμπάνες μαίνονταν ασταμάτητα και στους τοίχους των σπιτιών οι επιγραφές "Ζήτω ο Γκαριμπάλντι", "Ζήτω ο Βασιλιάς Βιττόριο" και "Θάνατος στον Βουρβόνο βασιλιά", που είχε σκαριφήσει δυο μήνες πριν κάποιο αδέξιο πινέλο, ξεθώριαζαν και φαινόταν σαν να ήθελαν να εξαφανιστούν μέσα στον τοίχο.

Τα πυροτεχνήματα έσκαγαν και καθώς η μικρή πομπή ανέβαινε τη σκάλα και έμπαινε στην Εκκλησία ο Ντον Τσίτσο Τουμέο, που είχε φτάσει βαριανασαίνοντας αλλά εγκαίρως ξεκίνησε να παίζει παθιασμένα το "Amami, Alfredo" ')

"Il Gattopardo", Giuseppe Tomasi, principe di Lampedusa.

Η σκηνή του Te Deum με τη σκονισμένη οικογένεια, απο τον Γατόπαρδο του Visconti

Η οικογένεια είναι αιώνια ευγνώμων.

Στην υπόλοιπη οικογένεια - και κυρίως στον Κρητικό κλάδο.

Χανιά, Σεπτέμβριος 2002

Σε όλους εσάς που δώσατε γενναιόδωρα το αίμα σας.

Σε όλους εσάς που δώσατε τον χρόνο και τον κόπο και την ηρεμία σας για να βρεθείτε δίπλα μας και δίπλα του.

Σε όλους εσάς που με ένα τηλεφώνημα, με ένα μήνυμα, με μια κουβέντα έστω προσφέρατε την υποστήριξή σας και δείξατε το ενδιαφέρον σας.

Αυτός, ευτυχώς, δεν τα θυμάται. Οι υπόλοιποι δύο όμως δεν θα ξεχάσουμε ποτέ.

ΝΟΝ ΝΟΒΙΣ & TE DEUM

NON NOBIS DOMINE NON NOBIS SED NOMINI TUO DA GLORIAM

Henry V (dir. Ken Branagh, 1989)

Μουσική: Patrick Doyle

City of Birmingham Symphony Orchestra

Διεύθυνση: Sir Simon Rattle

KING HENRY V:..... O God, Thy arm was here;

And not to us, but to Thy arm alone,

Ascribe we all! - When, without stratagem,

But in plain shock and even play of battle,

Was ever known so great and little loss

On one part and on the other? - Take it, God,

For it is only Thine!

DUKE OF EXETER: 'Tis wonderful!

KING HENRY V: Come, go we in procession to the village.

And be it death proclaimed through our host

To boast of this or take the praise from God

Which is His only.

FLUELLEN: Is it not lawful, an please your majesty, to tell

how many is kill'd?

KING HENRY V: Yes, captain; but with this acknowledgement,

That God fought for us.

FLUELLEN: Yes, my conscience, He did us great goot.

KING HENRY V: Do we all holy rites;

Let there be sung 'Non nobis' and 'Te Deum;'

The dead with charity enclosed in clay:

And then to Calais; and to England then:

Where ne'er from France arrived more happy men.

[Exeunt

(William Shakespeare, King Henry The Fifth, Act IV., Sc. VIII.)

W.A. Mozart, Krönungsmesse (Missa Coronationis in Do magiore, K.V. 317), "Gloria"

Die Wiener Philharmoniker

Die Wiener Singverein

Dirigent: Herbert von Karajan

Soprano: Kathleen Battle
Alto: Trudeliese Schmidt
Tenor: Gösta Winbergh
Bass: Ferruccio Furlanetto

Basilica Sancti Petri

Iohannes Paulus II, Papa, Summus Pontifex, Pontifex Maximus, Servus servorum Dei.

Gloria in excelsis Deo

et in terra pax hominibus bonae voluntatis.

Laudamus te,

benedicimus te,

adoramus te,

glorificamus te,

gratias agimus tibi propter magnam gloriam tuam,

Domine Deus, Rex cælestis,

Deus Pater omnipotens.

Domine Fili Unigenite, Iesu Christe,

Domine Deus, Agnus Dei, Filius Patris,

qui tollis peccata mundi, miserere nobis;

qui tollis peccata mundi, suscipe deprecationem nostram.

Qui sedes ad dexteram Patris, miserere nobis.

Quoniam tu solus Sanctus, tu solus Dominus, tu solus Altissimus,

Iesu Christe, cum Sancto Spiritu: in gloria Dei Patris.

Amen.

ΥΓ: The Emperor protects.

Καρδιές ανθρώπων

'There is probably no more terrible instant of enlightenment than the one you discover your father is a man - with human flesh.' - from 'Collected Sayings of Muad'Dib' by the Princess Irulan

(Frank Herbert, Dune)

Αύριο, ο πατέρας μου θα πάψει να αναπνέει.

Η καρδιά του θα σταματήσει να χτυπά και θα αδειάσει απο αίμα.

Η αορτή του θα σκιστεί, το αίμα του θα αρχίσει να ρέει έξω απο το σώμα του.

Η θερμοκρασία του σώματός του θα πέσει κοντά σε αυτή του περιβάλλοντος, η εγκεφαλική του δραστηριότητα θα αρχίσει να επιβραδύνεται.


Αύριο, ο πατέρας μου θα σταθεί στο κατώφλι του θανάτου.
Θα υποβληθεί σε επέμβαση ανοιχτής καρδιάς.


Η αορτική του βαλβίδα για άγνωστους λόγους ασβεστώθηκε και σιγά σιγά άρχισε να κλείνει. Όσο τα χρόνια περνούσαν και το στόμιο της βαλβίδας εξαφανιζόταν, οι πιέσεις μέσα στην καρδιά αύξαναν θεαματικά.

Τώρα πιά, που η επιφάνεια του στομίου είναι πιο μικρή απο την επιφάνεια ενός τετραγώνου με πλευρά 0,8 εκατοστά, η καρδιά άρχισε να εξαντλεί τα όριά της και χτυπά ακανόνιστα.


Ασφαλής πίσω απο την ομάδα του Κωδικού Μπλέ περιμένει την αυριανή επέμβαση.

Κι εγώ πρέπει να αποφασίσω αν θα είμαι παρών στο χειρουργείο, ως "συνάδελφος", ή θα περιμένω έξω - με τους "συγγενείς".


Θα διατηρήσω την ψυχραιμία μου μπροστά στις τομές των νυστεριών;

Θα μπορέσω να αντικρύσω το σκληρό δισκοπρίονο που θα ανοίξει το στέρνο του στα δύο;

Θα μπορέσω να μείνω μακριά απο τα πόδια των χειρουργών αν προκύψει κάποια επιπλοκή;

Θα παραμείνω απαθής καθώς η μία μετά την άλλη οι ζωτικές του λειτουργίες θα παύουν και η καρδιά του θα μείνει ακίνητη, με μόνη την εξωσωματική κυκλοφορία να τον κρατά στη ζωή;

Αν μείνω έξω όμως... πώς θα αντέξω την έντρομη ατελείωτη αγωνία της αναμονής όταν συνήθως η υπομονή μου εξαντλείται σε μερικά λεπτά;


Καρδιές ανθρώπων.

Μέσα θα αγωνίζεται μόνο μία, έξω θα αγωνιούν πολλές.

Hang in there.

ΥΓ Κωδικός Μπλέ: Η κλήση της ομάδας αναζωοογόνησης του νοσοκομείου, συνήθως για περιστατικά καρδιακής ανακοπής.

.

Panache

Panache είναι η δέσμη απο φτερά και στην εραλδική χρησιμοποιείται ως ορολογία για τα φτερά στρουθοκαμήλου (panache of three ostrich feathers argent ή πιο σύγχρονα plume of three ostrich feathers argent) που με το χρυσό διάδημα και το moto "Ich dien' " (Υπηρετώ) αποτελούν τα 'Φτερά του Πρίγκηπα της Ουαλίας', το εραλδικό έμβλημα (badge και όχι coat-of-arms) του heir apparent του Θρόνου της Βρεταννικής Μοναρχίας.

Η panache συνδέθηκε με την ηρωική φυσιογνωμία του Εδουάρδου, του Μαύρου Πρίγκηπα και κατέληξε να σημαίνει....

...να σημαίνει κάτι αμετάφραστο, κάτι ανάμεσα σε μπραβάντο και χιούμορ και εκκεντρικότητα ... και τέλοσπάντων ό,τι έδινε ιδιαιτερότητα στον χαρακτήρα του Δούκα του Γουέλλινγκτον, του "Κινέζου" Γκόρντον, του Λώρενς της Αραβίας, του σερ Γουϊνστον και όλων των μεγάλων προσωπικοτήτων του Βασιλείου.

Let joy fill every Briton's heart
For now the country's going to make it
At last a King who looks the part
At last a Queen who looks good naked

Blackadder, Blackadder, A monarch with panache
Blackadder, Blackadder He's got a nice moustache

Προσωπικότητες είχαν κι οι Γερμανοί.
Απο τον Μπίσμαρκ και τους αδερφούς φον Χούμπολτ κι απο τον Μαξ Πλανκ και τον Κουρτ Γκέντελ εώς τον δρ Πόρσε και τον Κόνραντ Τσούζε τα Γερμανικά Έθνη αποτέλεσαν φάρο της Ανθρωπότητας σε κάθε τομέα.


Πέρα απο τις ιδιοφυΐες όμως, οι Γερμανοί είχαν να επιδείξουν κι εξωτικές φυσιογνωμίες:

Τον αντιστράτηγο Αλεξάντερ φον Φάλκενχάουζεν, στρατιωτικό σύμβουλο του Τσιανγκ-Κάι Σεκ, που ανακλήθηκε όταν η Γερμανία συμμάχησε με την Ιαπωνία, ανέλαβε στρατιωτικός διοικητής του κατεχόμενου Βελγίου και που κατάφερε να σώσει χιλιάδες βέλγους και εβραίους απο τα στρατόπεδα συγκέντρωσης κάτω απο τη μύτη των ναζί ενώ την ίδια στιγμή συνομωτούσε με τον στρατάρχη Έρβιν φον Βίτσλέμπεν για τη δολοφονία του Χίτλερ στο σχέδιο Βαλκυρία.


Τον Όττο Σκορτσένυ, τον μεγαλύτερο κομάντο όλων των εποχών, που απελευθέρωσε τον Μουσολίνι απο την ορεινή φυλακή του Γκραν Σάσσο, ανάγκασε τον Άιζενχαουερ να λουφάζει αθέατος τα Χριστούγεννα του '44 και που μετά τον πόλεμο έγινε στρατιωτικός σύμβουλος στην Αίγυπτο και εκπαίδευσε τον πρώτο πυρήνα Παλαιστινίων μαχητών, ανάμεσα στους οποίους ήταν ο Γιασσερ Αραφατ


Τον Χανς Ούλριχ Ρούντελ, τον μεγαλύτερο άσο των Στούκα, ο οποίος στην καριέρα του κατέστρεψε περι τα 500 τεθωρακισμένα, 800 λοιπά οχήματα, 150 πυροβόλα, βύθισε ένα αντιτορπιλλικό (πλοίο), δύο καταδρομικά (πλοία), ένα ΘΩΡΗΚΤΟ! (ναι είπαμε, πλοίο κι αυτό, το σοβιετικό θωρηκτό Μαρά) και κάτι ψιλά σε γέφυρες, τραίνα κι αεροπλάνα....


Τον Κόμη Χυατσίνθ Στράχβιτς φον Γκρος-Τσάουχε ουντ Καμινέτς, τον πιο επιτυχημένο διοικητή τεθωρακισμένου σχηματισμού στο ανατολικό μέτωπο. Η δράση του κόστισε στους Σοβιετικούς πολλές εκατοντάδες τανκς και ο ίδιος απέκτησε το προσωνύμιο "Ο Κόμης των Τεθωρακισμένων" (Der Panzergraf)

Όλοι τους υπεράνθρωποι. Και όλοι τους, λιγότερο ή περισσότερο, βαρετοί.
Ο φον Φάλκενχάουζεν γραφειοκράτης, ο Σκορτσένυ φιλοχρήματος, ο Ρούντελ δεν έβαζε σταγόνα αλκοόλ στο στόμα του (έλεγαν "Hans Ulrich Rudel, er trinkt nur Sprudel" - Χανς Ούλριχ Ρούντελ, πίνει μόνο μεταλλικό νερό) και πάει λέγοντας.


Δύο ήταν οι εξαιρέσεις. Ο Ράινχαρντ Χάιντριχ (ένα ανθρωποειδές - πρότυπο του ναζιστικού ιδεώδους) και ο Στρατηγός Ορεινών Στρατευμάτων (General der Gebirgstruppen) Γιούλιους Ρίνγκελ, διοικητής της 5ης Ορεινής Μεραρχίας, ο οποίος πριν καλά καλά τελειώσει η μάχη της Κρήτης, πήρε το όπλο του και ανέβηκε στα Λευκά Όρη των Χανίων για να κυνηγήσει κρι-κρι.

Βεβαίως... βεβαίως, η Κρήτη είναι άλλη υπόθεση.

Η Κρήτη είναι υπόθεση ηρώων. Και όπως θα λέγαμε και οι Κρητικοί, και κουζουλών.

Υπόθεση κουζουλών ανθρώπων (ή ανθρώπων με "πανάς") είναι ο ανορθόδοξος πόλεμος.
Και καθώς η Γαλλία κατέρρεε μπροστά στα Γερμανικά πάντσερ και ο ορθόδοξος πόλεμος πήγαινε κατά διαόλου για τους Συμμάχους, τα σκονισμένα συρτάρια της MI (R) (Military Intelligence - Research) άνοιξαν και ήρθαν στο φώς οι φάκελοι των ένδοξων καθαρμάτων που θα διέπρεπαν στην αναποτελεσματικότητα και το κωλοβάρεμα στο Κάιρο και θα έδιναν έμπνευση για τα πικάντικα απαξιωτικά μυθιστορήματα του Evelyn Waugh.

Η MI(R) όμως είχε στρατολογήσει και αξιόλογους ανθρώπους. Προφανής επιλογή για την οργάνωση υπογειου δικτύου στην Κρήτη ήταν ένας πρώην έφορος του αρχαιολογικού χώρου στην Κνωσό και συνεργάτης του Arthur Evans.

John Devitt Stringfellow Pendlebury (1904 - 1941)

Ο John Devitt Stringfellow Pendlebury (1904 - 1941) δεν ήταν ο μέσος τυχοδιώκτης που στρατολογούσε συνήθως η S.I.S. (Secret Intelligence Service, δηλαδή η ΜΙ6 και τα παρακλάδια της, κυρίως η MI R η οποία αργότερα μετονομάστηκε σε SOE - Special Operations Executive) και που έφτανε στο Στρατηγείο Μέσης Ανατολής με έναν αέρα "μπον πουρ λ' Οριάν" και διάθεση καλοζωίας με όπλα, εκρηκτικά και απαράμιλλο στύλ.

Καταξιωμένος αρχαιολόγος, απόφοιτος του Pembroke College του Cambridge και Old Wykehamist (Old Wykehamists είναι οι απόφοιτοι του Winchester College), ο Pendlebury ήταν ιδανική επιλογή να έρθει στην Ελλάδα ως υποπρόξενος στο Ηράκλειο λόγω της οικειότητάς του με την Κρήτη. Συνάδελφοί του αρχαιολόγοι είχαν μαρτυρίες απο εργάτες στις ανασκαφές ότι ο Pendlebury μιλούσε Ελληνικά σαν Κρητικός, μπορούσε να επινοεί μαντινάδες και ξεπερνούσε στο ποτό οποιονδήποτε ντόπιο.

Αυτό είναι και το μόνο συμβατικό σημείο στην όλη ιστορία του.

Ήδη είχε βγάλει το ένα του μάτι παίζοντας με μολύβι στα 8 του, ενώ κυκλοφορούσε πάντα με ένα μπαστούνι με κρυμμένο ξίφος (και όταν δεν χρησιμοποιούσε το ξίφος, χρησιμοποιούσε το μπαστούνι ως μαχητικό ραβδί με μια τεχνική που είχε μάθει στην Αίγυπτο όσο ήταν στις ανασκαφές στο Τελλ ελ-Αμάρνα).

Σε παρόμοιο ρόλο με αυτόν μεταφέρθηκε στη Μέση Ανατολή ένας Οξφορδιανός διδάκτορας, ο Nick Hammond, ο οποίος όμως ειδικευόταν στην Αλβανία και την Ήπειρο. Περισσότερο ως φάρσα στο Αρχηγείο στο Κάιρο και λιγότερο ως προφύλαξη απέναντι στην άχρηστη Γερμανική αντικατασκοπεία, σε ό,τι αφορούσε την μεταξύ τους επικοινωνία ο μεν Pendlebury χρησιμοποιούσε το Κρητικό ιδίωμα και ο Hammond το Ηπειρώτικο.


Παρόλ'αυτά, ο Διοκητής των Δυνάμεων της Μέσης Ανατολής, Αντιστράτηγος Archibald Wavell - αργότερα Η Αυτού Εξοχότης ο Στρατάρχης Archibald Percival Wavell, The Rt Hon. 1st Earl (κόμης) Wavell, Viscount (υποκόμης) Keren της Ερυθραίας και Winchester, GCB, GCSI, GCIE, CMG, MC, PC και προτελευταίος Αντιβασιλεύς της Ινδίας - φαίνεται πως ανεχόταν τέτοιου είδους ιδιοτροπίες, μάλλον επειδή ήταν Old Wykehamist κι ο ίδιος.

Βέβαια, ο Pendlebury δεν χρειαζόταν κάποιου είδους προστασία. Ακόμα κι όταν τον επέπλητταν δεν άλλαζε μυαλά. Όταν κάποιο μέλος του Υπουργικού Συμβουλίου ενοχλήθηκε επειδή σε σήμα του ο Pendlebury χρησιμοποίησε τη λέξη "μπάσταρδος", αυτός απάντησε στον Υπουργό ότι "καθώς η λέξη (μπάσταρδος) βρίσκεται στο βιβλίο των κωδικών, προορίζεται σαφώς για να χρησιμοποιείται. Επίσης ο κύριος Υπουργός είναι αρκετά μεγάλος για να γνωρίζει τις αλήθειες της ζωής και άλλωστε ήταν η μόνη λέξη που ταίριαζε στο πρόσωπο στο οποίο αναφερόμουν".

Εγκαταστάθηκε αρχικά στη βίλα Αριάδνη (την παλιά κατοικία του Arthur Evans) και προσπαθούσε (όχι ιδιαίτερα, είναι η αλήθεια...) να παίξει το ρόλο του Υποπρόξενου. Τον περισσότερο καιρό όμως έλειπε στα βουνά, όπου έκανε αναγνώριση εδάφους, αναζητούσε τους παλιούς του συνδέσμους και ενίσχυε τους δεσμούς με τους ντόπιους οπλαρχηγούς.
Όποτε έλειπε σε τέτοιου είδους "μυστικές" αποστολές, για να ειδοποιήσει το προσωπικό του να μην τον περιμένουν, άφηνε πάνω στο γραφείο του το γυάλινό του μάτι...

Βεβαίως η μυστικότητα αυτών των αποστολών ήταν μια πολύ σχετική έννοια και κανείς δεν ξεγελάστηκε ως προς τον ρόλο του, αλλά ακόμα και ως προς αυτό οι Γερμανοί τα θαλάσσωσαν και για μήνες ακόμα μετά τη Μάχη της Κρήτης, πάνω απο ένα χρόνο απο τότε που πήγε στο νησί ο Pendlebury, τον αποκαλούσαν στις αναφορές τους "Pendleburg".


Όπως και να'χει η Ελλάδα δεν έμεινε ουδέτερη για πολύ. Μετά την επίθεση των Ιταλών, ο Άγγλος Πρόξενος Sir Michael Palairet, δια του (πραγματικού) υποπρόξενου Harold Caccia, έπεισε την ελληνική διοίκηση να στείλει την Κρητική Μεραρχία στο μέτωπο λέγοντας "Θα προσέχουμε εμείς την Κρήτη για εσάς".

Ο Pendlebury φόρεσε τη στολή του ιππικού και ανέλαβε ανοιχτά πλέον τα καθήκοντά του. Στα χωριά τον υποδέχονταν με ενθουσιασμό, τον περιέφεραν σηκωτό στους ώμους, επίσκοποι τον ευλογούσαν και όπως λέει κι ο ίδιος, στις αρχές του πολέμου "anglophily was rampant" (Η αγγλοφιλία είχε θεριέψει)

Το κύριο μέλημα του Pendlebury ήταν η δημιουργία μιας εφεδρικής Κρητικής δύναμης που θα αντικαθιστούσε την Κρητική Μεραρχία που μαχόταν στα βουνά της Αλβανίας και η οργάνωση του ανταρτοπολέμου σε περίπτωση που τα πράγματα πήγαιναν άσχημα.

Ήταν μια φρενήρης περίοδος κατά την οποία ο Pendlebury προσπαθούσε να εξοπλίσει τους ορεσίβιους Κρήτες (η άθλια κυβέρνηση Μεταξά είχε κατασχέσει μεγάλο μέρος του οπλισμού παραβιάζοντας αναίσχυντα το αρχαίο και ένδοξο έθιμο και δικαίωμα των Κρητών να φέρουν όπλα) και να προσπαθήσει να συμβιβάσει τους οπλαρχηγούς μεταξύ τους (οι φατρίες μεγάλων οπλαρχηγών όπως ο Μπαντουβάς και ο Σατανάς χωρίζονταν με αιματηρές βεντέτες). Παράλληλα οργάνωνε και συμμετείχε σε επιδρομές στα (ιταλικά τότε) Δωδεκάνησα.


Τα ντουλάπια του γραφείου του ξεχείλιζαν με όπλα κι εκρηκτικά και όργωνε τα βουνά για να καταστρώσει τα σχέδιά του. Όμως το Κάιρο δεν μπορούσε να τον προμηθεύσει με τον απαιτούμενο αριθμό όπλων λόγω ελλέιψεων που οφείλονταν στους γερμανικούς βομβαρδισμούς των αγγλικών εργοστασίων.

Η χειρότερη παράλειψη του Καΐρου όμως ήταν το ότι αγνόησε το αίτημα του Pendlebury για χορήγηση στολών στους Κρητικούς, αφήνοντάς τους εκτεθειμένους στην ποινή για τους ατάκτους μαχητές (συνοπτική εκτέλεση και αντίποινα για όσους τους υποστηρίζουν).

Ως προς αυτό το θέμα, ο Pendlebury δεν έτρεφε αμφιβολίες σχετικά με το παράνομο του να οργανώνει ανταρτοπόλεμο με αμάχους, πέρα απο μια πιθανή τακτική δύναμη Κρητών, ούτε για τις συνέπειες που θα είχε ο ανταρτοπόλεμος στον άμαχο πληθυσμό.

Όμως η νοοτροπία του, ο ρομαντισμός με τον οποίο έβλεπε τους ντόπιους αλλά και τον πόλεμο εν γένει, ως Λώρενς της Αραβίας για την Κρήτη, η παρορμητικότητά του αλλά και οι αγγλικές σκοπιμότητες δεν άφηναν περιθώρια σε πιο μετριοπαθείς προσεγγίσεις.

Άλλωστε για τον ίδιο πίστευε πως υπήρχαν μόνο δυο επιλογές, ή επιτυχία ή θάνατος. Στο τελευταίο γράμμα του προς τη γυναίκα του, την Hilda White (επίσης αρχαιολόγο), έκλεισε γράφοντας "love and adieu".


Όταν η αναπόφευκτη εισβολή ήρθε, την πρώτη ημέρα ο Pendlebury πήρε μέρος στην επίθεση για την ανακατάληψη του Ηρακλείου απο τους Γερμανούς (πάντα υποστήριζε ότι το μπαστούνι με το κρυμμένο ξίφος ήταν το καλύτερο όπλο κατά των αλεξιπτωτιστών). Την επομένη, με την απομάκρυνση των Γερμανών απο την πόλη, ξεκίνησε με το αυτοκίνητό του στον κύριο οδικό άξονα προς Χανιά, μια ανεξήγητη κίνηση που τον άφηνε εντελώς εκτεθειμένο.


Σχεδόν αμέσως έπεσε πάνω σε ένα απόσπασμα Γερμανών. Στη μάχη που ακολούθησε οι αναφορές λένε πως σκότωσε τρεις αλεξιπτωτιστές πριν τραυματιστεί και συλληφθεί. Γερμανοί γιατροί τον περιποιήθηκαν σε μια κοντινή αγροικία, όμως επειδή η στολή του είχε γεμίσει αίμα, οι χωρικοί του έδωσαν πολιτικά ρούχα να φορέσει.

Το επόμενο πρωί, 22 Μαΐου του 1941, τον ανακάλυψε μια νεα περίπολος Γερμανών. Όταν τον είδαν τραυματισμένο και με πολιτικά ρούχα θεώρησαν πως είναι άτακτος μαχητής.

Τον έστησαν στον τοίχο και τον εκτέλεσαν.

Μνημείο στο σημείο της πρώτης ταφής του Pendlebury. Σήμερα ο τάφος του είναι στο Συμμαχικό Νεκροταφείο της Σούδας.

ΥΓ. Γύρω απο το όνομα του Pendlebury δημιουργήθηκε ένας θρύλος. Ελάχιστοι ήξεραν τί ακριβώς του συνέβη. Ακόμα και οι Γερμανοί, εώς τον Δεκέμβριο του 1942 πίστευαν ότι υπέκυψε σε τραύματα απο πυρά που είχε δεχτεί στο Ηράκλειο την ημέρα της εισβολής (20 Μαΐου) - και εννοείται πως συνέχιζαν να τον αναφέρουν ως "Pendleburg". Πολλοί Κρητικοί ισχυρίζονταν ότι ήταν ζωντανός στα βουνά, ενώ το πιο εκπληκτικό (και ενδεικτικό της χαλαρότητας που επικρατούσε στο Κάιρο) είναι ότι ο Ταξίαρχος Shearer επικεφαλής της MI (Μέση Ανατολή) ανέφερε στον Churchill στις 28 Αυγούστου 1941, πάνω απο τρείς μήνες μετά το τέλος της Μάχης της Κρήτης "Προσπαθήσαμε επίσης να ρίξουμε με αλεξίπτωτο έναν ασύρματο στον Pendlebury, ο οποίος αυτή τη στιγμή διευθύνει εν πολλοίς την αντίσταση στα βουνά της Κρήτης".

ΥΓ 2. "These Wykehamists have the kind of mind that likes to relax by composing Alcaics on the moving parts of their toy trains." - Evelyn Waugh.

(alcaics : στίχοι σε αλκαϊκή στροφή - λυρικό μέτρο απο τον ποιητή Αλκαίο, για όσους δεν θυμούνται τα αρχαία τους)

.

Ζαχαρωμένες βιολέτες

Έκανες μια μικρή παράκαμψη πριν βγείς στο Ρίνγκ, για να περάσεις απο την Μικαέλερπλατς. Βγάζεις με προσοχή το δαντελένιο σου γάντι και ανοίγεις την αιτία της παράκαμψης αυτής, ένα στρογγυλό χαρτονένιο κουτάκι.

Μέσα, η τελευταία δημιουργία του Κρίστοφ Ντέμελ, του Αυτοκρατορικού Ζαχαροπλάστη: οι ζαχαρωμένες βιολέτες. Μικροί μενεξέδες, προσεκτικά διαλεγμένοι απο πλήθος λουλουδιών, με επικάλυψη χρωματιστής ζάχαρης με ένα διακριτικό άρωμα λεβάντας.

Ο κόσμος έχει μαζευτεί κατα μήκος του Ρινγκ. Στέκεσαι μπροστά στην Όπερα. Πάνω στο περήφανο Λιπιτσάνερ του, κάνει την τελευταία δημόσια εμφάνισή του ο παλιός φίλος και συμπολεμιστής του πατέρα σου, ο Ραντέτσκι.

Σε κοιτάζει και στα μάτια σου βλέπει τα μάτια του πατέρα σου, χρόνια τώρα νεκρού σε κάποια μάχη στον όνομα του Αυτοκράτορα.

Στα μάτια του εσύ βλέπεις το χαμόγελο και την παραίτηση ταυτόχρονα. Ξέρεις τώρα με βεβαιότητα ότι αυτή θα είναι η τελευταία φορά που τον βλέπεις.

Παρά τα χρόνια του, αφιππεύει με ευλυγισία. Κάνεις μια ανεπαίσθητη υπόκλιση.

Ο γερο-στρατάρχης ανταποδίδει, βγάζει το κράνος παρελάσεως και με ένα χτύπημα των τακουνιών του σκύβει και σου φιλά το χέρι.

Γυρίζει να φύγει, όμως πριν απομακρυνθεί, μπροστά σε όλο τον κόσμο του φωνάζεις "Θείε Γιόζεφ, περίμενε!". Απο την τσάντα σου βγάζεις ένα μικρό στρογγυλό κουτάκι και του προσφέρεις μια ζαχαρωμένη βιολέτα....

***




H Grace Kelly, αργότερα Η Αυτής Γαληνοτάτη Υψηλότης, η Πριγκίπισσα Grace, σε poster έμπνευσης του ίδιου του Claude Taittinger

Στέκεται στην κορυφή της σκάλας του εξώστη. Φορά ένα μαύρο φόρεμα που ήταν σαν να σχεδιάστηκε αποκλειστικά για εκείνη. Μου κόβει την ανάσα. Μετά απο τόσον καιρό, το μόνο που βρήκα να πώ είναι "άργησες..."

Έλλη Πασπαλά - Summertime in Prague
(απο την ταινία "Φτηνά τσιγάρα")

Summertime in Prague
when blood was warm, when blood was young
After all those tears
after all those years
I long for...

Summertime in Prague
we were so rich without a dime
when I was your queen
and you were my king
without a palace

We would sleep in cheap hotels
and wake up from the sound
of bells on Sundays
We would only drink cheap wine
but I was yours and you were mine

Summertime in Prague
I was a fool I could not see
that you were ment to be
the only one for me
now I long for...

We would sleep in cheap hotels
and wake up from the sound
of bells on Sundays
We would only drink cheap wine
but I was yours and ou were mine

Summertime in Prague
when blood was warm, when blood was young
After all those tears
after all those years
I long for...

Summertime in Prague...

***

Στην κορυφή του βράχου, η καμπάνα του μοναστηριού ηχεί στο πέρασμα του πλοίου της γραμμής, που κατευθύνεται για το λιμάνι. Το παλιό λαθρεμπορικό ιστιοπλοϊκό έχει αγκυροβολήσει κοντά στην παραλία. Με δύο μακροβούτια το φτάνει, σκαρφαλώνει στην πλώρη. Στέκεται, με τη σιλουέτα της κοντραστ στον ορίζοντα, σηκώνει τα χέρια και βουτάει στο νερό

***

Ανεβαίνουμε για το αεροδρόμιο. Απο το Χαλάνδρι και μετά μου μιλά για τα φονικά audits της Ντελόιτ. Ποτέ δεν ήταν τόσο γοητευτική, με τα μαλλιά της πιασμένα σε αυστηρό αλλά ατημέλητο κότσο, να κοιτάζει έξω απο το παράθυρο και ταυτόχρονα εμένα στην αντανάκλασή μου. Ήταν η προτελευταία φορά που θα την έβλεπα

***

Κατηφορίζουμε με τα πόδια προς τη Βασιλίσσης Σοφίας. Δεν ξέρω αν φταίει μόνο η ομορφιά της ή το όλο βάρος της παρουσίας της όμως η συνοχή της σκέψης μου είχε χαθεί αρκετή ώρα πριν. Μαζεύει τα μαλλιά της πάνω απο τον ένα ώμο, γυρίζει και με ρωτά "Είσαι αντυγουορχολικός ή αντιγουορχολικός ;" Δεν θυμάμαι αν ήταν δική της έμπνευση ή όχι. Όπως και να έχει όμως, μου πήρε κοντά στο ένα λεπτό βουβαμάρας για να το καταλάβω

***

Στη μεγάλη οθόνη ο ΝτιΚάπριο προσπαθεί να λύσει το σκοτεινό αίνιγμα ενός ασύλου ψυχασθενών, απομονωμένος σε ένα νησί, αποκομμένος απο μια καταιγίδα. Το νησί των καταραμένων έχει πάψει βεβαίως απο ώρα να με απασχολεί, αφού είχα επικεντρωθεί στο να την ταΐζω κομματάκια σοκολάτας, εκμεταλλευόμενος την ευκαιρία να ακουμπάω απαλά τα χείλη της.

Η εμπλοκή του Μαξ φον Ζύντοβ στην υπόθεση με απέσπασε για λίγη ώρα. Αποκοιμήθηκε στον ώμο μου, το στόμα της μισάνοιχτο και τα μαλλιά της σαν κουρτίνα πάνω απο το μάγουλό της

***


Candice Bergen (απο τον Sid Avery, 1978)

Στιγμές γυναικείας ομορφιάς. Στιγμές ανεξίτηλα χαραγμένες στη μνήμη, εφήμερες όμως καθεμία τους όπως το πιο εύθραυστο των πραγμάτων, μια ζαχαρωμένη βιολέτα...

Darling Violetta - I want to kill you

"I...want...to...kill...you
When you least expect it
I'll bash your brains in
When you least expect it

You're afraid of flying
Afraid of losing your mind
But I don't want to know you
Now there's no time

It's both a lovely and a fearful thing
To be captured by all of your feelings

I breathe into you
Into you

You run to me and
Don't even know my name
Desire's slowly becoming
Your great escape

You let me wonder
Now I'll let you burn
I promise nothing
But still you return to me


I breathe into you
I breathe into you
You are real

I am walking through the morning
Dandelion stares in my eyes
I wish you were caught by now
I'm afraid of what they'll find

Take the box of magic
Lay it in the back of your mind
Can we wash in the morphine

After we eat we'll be fine
You're the lonely lovers
I've only known a few

Take me within and you'll know what love is...easy

Let me watch you dance
Let me watch you sleep

Kiss her with your tongue
And you'll crawl to me again


Can you feel it ?
Can you feel it ?
Can you feel it ?

I breathe into you
I breathe into you
You are real

I breathe into you
I breathe into you
You are real"

.

Στους σιδηροδρόμους της Σουηβίας

( άνθρωπέ μου, το γράμμα αυτό είναι εμπιστευτικό, για τον αξιότιμο Άντον, τον ανηψιό του Γιάκομπ Φούγγερ. Αν το παραδώσεις προσωπικά στα χέρια του Άντον Φούγγερ θα έχεις μισό χρυσό δουκάτο. Αν απο την άλλη, το βουλοκέρι σπάσει απο οποιαδήποτε άλλα χέρια εκτός απο αυτά του Άντον των Φούγγερ, κανόνισε να προλάβεις να αποχαιρετήσεις τη γυναίκα και τα παιδιά σου όσο πιο γρήγορα μπορείς, γιατί δεν θα τους ξαναδείς)

Πορτραίτο του Anton Fugger, του Hans Maler, ca. 1520

Καλέ μου φίλε Άντον,

Σίγουρα τα νέα της αποτυχίας μου στο Ιβηρικό προσκύνημα θα έφταναν κάποια στιγμή στα αυτιά σου, όμως δεν περίμενα να φτάσουν τόσο γρήγορα.


Υπάρχουν πολλοί βέβαια στην Αυλή του καλού μας Αυτοκράτορα που χάρηκαν με την αποτυχία μου και τις πολλαπλές ταπεινώσεις και μιζέριες που ενέσκηψαν στη ζωή μου σαν συνέπεια της κατάρας του Κοχυλιού, και τα νέα για τις δοκιμασίες αυτές αναπόφευκτα ταξιδεύουν γρήγορα, χάρη σε αυτούς τους μαύρους καλοθελητές.

Όπως και να έχει όμως, σε ευχαριστώ για την πολύτιμη στήριξη που μου προσφέρει η οικογένειά σου στην κρίσιμη αυτή στιγμή. Δεν έχω όμως ανάγκη τον χρυσό σας αλλά το ανεξάντλητο δίκτυο κατασκόπων και πρακτόρων σας που είμαι βέβαιος ότι θα οσμιστεί τις κινήσεις των εχθρών μου σαν λαγωνικό με κεφαλή Λερναίας Ύδρας.


Μέχρι λοιπόν να εξοντώσω τους υπευθύνους και να λύσω την κατάρα, θα απέχω απο την καθημερινότητα της Αυλής και θα αναδιφώ τις αναμνήσεις μου, επιπροβάλλοντάς τις στις απίστευτες ιστορίες που μου διηγούνται οι βασανισμένες ψυχές που έρχονται σε εμένα σε απέλπιδα αναζήτηση διεξόδου μέσα απο τα ψυχιατρικά καταπότια που συνταγογραφώ αφειδώς, ως Αρχιερέας της Νευροχημικής Λήθης.


Αυτές τις ημέρες περνούν ακριβώς δύο χρόνια απο την πρώτη μου Αυτοκρατορική Περιοδεία που με έφερε και στις γαίες σας σε όλη τη Σουηβία.

Θυμάσαι Άντον, πόσο όμορφα περάσαμε κατά την παραμονή μου στη λατρεμένη μας Αυγούστα;

Απο αυτούς τους λεχρίτες θα δανειστούμε; Αυτοί δεν έχουν δεύτερη κάλτσα να φορέσουν!! ( Augsburg Hauptbahnhof, Μάιος 2008 )

Εγώ θυμάμαι, καλέ μου φίλε και οι εξελίξεις μου θυμίζουν τη λατρεμένη μας Αυγούστα όλο και πιό συχνά.

Θυμάσαι, Άντον των Φούγγερ, όταν μαζί με τους Φλωρεντίνους τραπεζίτες ο σεβάσμιος θείος σου Γιάκομπ δάνεισε στον ανικητότατο και ευσεβέστατο Αυτοκράτορά μας κοντά οκτακόσιες χιλιάδες χρυσά δουκάτα για να εξασφαλίσει το Βουργουνδικό του Προνόμιο και να εκλεγεί Αυτοκράτωρ των Ρωμαίων Άγιος;

Θυμάσαι, καλέ μου Άντον, πόσο ιδρώσατε όλοι οι Φούγγερ να εισπράξετε τις εξυπηρετήσεις του δανείου αυτού;

(αλλά όταν αργότερα τα καταφέρατε είχατε κερδίσει τόσα πολλά που με ένα απλό χαρτζηλίκι απο αυτά χτίζατε ένα πτωχοκομείο, το ονομάζατε Φουγγεράι για να συγχωρεθεί η ψυχή σας και μετά με τα ρέστα βάζατε στη σειρά ογδόντα φλαμανδές και βαλλονές πόρνες εναλλάξ να παίζουν το βαρελάκι με ξύλινους φαλλούς για τρείς ημέρες ενώ εσείς χαϊδεύατε τα αχαμνά σας πίνοντας μπύρα; )


Θυμάσαι Άντον, όταν δύο χρόνια πρίν κάνατε μια πολύ μικρότερη εξυπηρέτηση στον Άλμπρεχτ των Χόχεντσόλερν (ούτε εικοσιπέντε χιλιάδες δουκάτα) για να αγοράσει την Αρχιεπισκοπή Μαγεντίας και την Εκλεκτορική Έδρα που τη συνόδευε, μαζί με την Αρχιεπισκοπή Μαγδεμβούργου;

Θυμάσαι πόσο σκληρούς όρους του επιβάλατε, καθώς ο θείος σου σχεδίαζε τα ρίσκα του με τον επικείμενο τιτάνιο δανεισμό του Αυτοκράτορά μας;


Μήπως μπορείς να φέρεις στο μυαλό σου πώς αναγκάσατε τον καρδινάλιο Άλμπρεχτ να ξεπληρώσει αυτό το μικρό του δάνειο;

Μήπως θυμάσαι εκείνο τον γελοίο πλασιέ ελπίδας, τον κατάπτυστο Τέτσελ που πούλαγε συγχωροχάρτια με το τσουβάλι και το ρόπαλο; Εμποράκος και φοροεισπράκτορας μαζί, ξεζούμιζε το αφελές ποίμνιο για να μπορέσει ο καρδινάλιος Άλμπρεχτ να ξεπληρώσει το δάνειό σας και να μείνουν και αρκετά για να στείλει πίσω στη Ρώμη.


Έχεις στη μνήμη σου το πώς μαστίγωσε με τις θέσεις του την Αγία Έδρα εκείνος ο αιρεσιάρχης, ο Λούθηρος;

Έχεις στη μνήμη σου τις αναταραχές με τους προτεστάντες;

Έχεις στη μνήμη σου την Αγροτική Επανάσταση; Έχεις στη μνήμη σου τους δουλοπάροικους του κόμη του Φράνκενχάουζεν που εισέβαλαν στον πύργο του και έκαναν φίκι φίκι στην κόμισσα και τις παρθένες κόρες της για τρία μερόνυχτα;


Ή μήπως δεν θυμάσαι το Μύνστερ και τα παιδιά-δικαστές της Δευτέρας Παρουσίας των Αναβαπτιστών;

Όλα αυτά για τα δάνειά σας...


Η αλήθεια έιναι, καλέ μου φίλε Άντον, ότι κακώς πράττω και ζορίζω τη μνήμη σου με τόσο απαιτητικές αναμνήσεις.

Κακώς πράττω, γιατί την τελευταία φορά που επισκέφθηκα την λατρεμένη μας Αυγούστα, το έκανα με το τραίνο και μου είπαν ότι ήταν πάνω απο τετρακόσια χρόνια που είχες πεθάνει...


Όμως δεν μπορώ να πράξω αλλιώς. Γιατί οι αναμνήσεις με πνίγουν. Με πνίγει το πώς διαχειρίζεστε τη νόμιμη τοκογλυφία σας, τόσο κοντόφθαλμα και κυνικά, ώστε να μην υπολογίζετε οτι εκθέτετε ακόμα και την Αγία Εκκλησία μας στη Ρώμη, ακόμα και τον ίδιο τον Άγιο Αυτοκράτορά μας, ώστε να μην υπολογίζετε ότι οδηγείτε μια ολόκληρη τάξη πραγμάτων σε αφανισμό.


Αυτά θυμάμαι Άντον, φίλε μου, και σου ξαναλέω, με πνίγουν. Και προσπαθώ μάταια να τα ανασύρω κι απο τη δική σου μνήμη, γιατί μου φαίνεται πως ο μόνος που θυμάται πια το τί συμβαίνει όταν οι όροι των δανείων σας γίνονται πολιτική και κοινωνική πράξη είμαι εγώ.


Γιατί πολύ απλά Άντον, αν θες μια κατσίκα να πάει πιο γρήγορα, την ανεβάζεις πάνω στο τραίνο (όχι πως υπονοώ ότι οι οικονομίες των κρατιδίων της Επικράτειας του υπέρλαμπρου Αυτοκράτορά μας είναι κατσίκες, όχι, προς Θεού. )


Σίγουρα πάντως, δεν τη δένεις πίσω απο το τραίνο να ακολουθεί. Αλλά εσείς θέλατε το τραίνο όλο για τον εαυτό σας.


Λυπάμαι αν σε στενοχώρησα. Να ξέρεις οτι παραμένω πάντα,


πιστός φίλος της οικογένειας Φούγγερ και ταπεινός τοποτηρητής του Αγίου Ρωμαίου μας Αυτοκράτορα Κάρολου Έ στην Αυτοκρατορία του Οποίου ο Ήλιος δεν δύει ποτέ,


Γ.

Στο σιδηρόδρομο της Σουηβίας
(Auf de Schwäb’sche Eisenbahne, Παραδοσιακό παιδικό, ca. 1853, Württemberg. )







Auf de schwäbsche Eisebahne gibt's gar viele Haltstatione,
Schtue'gart, Ulm und Bibera', Mekkebeure, Durlesbach!
Trulla, trulla, trullala, trulla, trulla, trullala,
Schtue'gart, Ulm und Bibera', Mekkebeure, Durlesbach!

(Στο σουηβικό σιδηρόδρομο υπάρχουν πολλοί σταθμοί
Στουτγάρδη, Ούλμ και Μπίμπεραχ, Μεκενμπόιρεν, Ντούρλεσμπαχ!

Τρούλα, τρούλα, τρούλαλά, τρούλα, τρούλα, τρουλαλά
Στουτγάρδη, Ούλμ και Μπίμπεραχ, Μεκενμπόιρεν, Ντούρλεσμπαχ!)



Stuttgart Hauptbahnhof, Μάιος 2008




Κύριε Βάφφεν Ες Ες, θα μας κάνετε μια εξυπηρετησούλα με τους τραπεζίτες σας για να ξεπληρώσουμε τους άγγλους τραπεζίτες οι οποίοι τα πήραν απο τους αμερικανούς τραπεζίτες απο τους οποίους τα έφαγε όλα η Γκόλντμαν Σάκς τρολλάροντας την Λέμαν Μπράδερς και τώρα μας ζητάνε κάτι παλιά χρωστούμενα; Μπίτε! Κι απο εμάς ό,τι θέλετε! Χάιλ Χίτλερ! (Ulm Hauptbahnhof Μάιος 2008)

Κοντά στο Biberach, Μάιος 2008.


Auf de schwäbsche Eisebahne wollt amal a Bäurle fahre,
geht am Schalter, lüpft de Hut. "Oi Bilettle, seid so gut !"
Trulla, trulla, trullala, trulla, trulla, trullala,
geht am Schalter, lüpft de Hut. "Oi Bilettle, seid so gut !"

(Στο σιδηρόδρομο της Σουηβίας ήθελε μια φορά ένας αγρότης να ταξιδέψει
πάει στο ταμείο, σηκώνει την τραγιάσκα. "Ένα εισιτήριο, αν έχετε την καλοσύνη"

Τρούλα, τρούλα, τρούλαλά, τρούλα, τρούλα, τρουλαλά
πάει στο ταμείο, σηκώνει την τραγιάσκα. "Ένα εισιτήριο, αν έχετε την καλοσύνη")


Ζίμενς. Κι εδώ μίζενς... (Durlesbach? Μάιος 2008)

Einen Bock hat er sich kaufet und daß er ihm net verlaufet,
bindet ihn de guete Ma an de hintere Wage na.
Trulla, trulla, trullala, trulla, trulla, trullala,
bindet ihn de guete Ma an de hintere Wage na.

(Έναν τράγο είχε αγοράσει και για να μην του φύγει
τον δένει ο καλός άνθρωπος στο τελευταίο βαγόνι

Τρούλα, τρούλα, τρούλαλά, τρούλα, τρούλα, τρουλαλά
τον δένει ο καλός άνθρωπος στο τελευταίο βαγόνι)





La la la la la la la la
Auf de schwäbsche Eisebahn
Trulla, trulla, trullala, trulla, trulla, trullala,

La la la la la ..
Auf de schwäbsche Eisebahn



(Λα λα λα λα λα λα λα λα
Στο σουηβικό σιδηρόδρομο!
Τρούλα, τρούλα, τρούλαλά, τρούλα, τρούλα, τρουλαλά

Λα λα λα λα λα λα λα
Στο σουηβικό σιδηρόδρομο!)





Wie des Zuegle wieder staut, der Bauer nach sei´m Böckle schaut
findt er bloss no Kopf und Soil an dem hintre Wagetoil.
Trulla, trulla, trullala, trulla, trulla, trullala,
findt er bloss no Kopf und Soil an dem hintre Wagetoil.

(Όταν το τραίνο σταμάτησε ξανά, αναζητά ο αγρότης τον τράγο του
βρίσκει μόνο το κεφάλι και το σχοινί να σέρνονται πίσω απο το βαγόνι

Τρούλα, τρούλα, τρούλαλά, τρούλα, τρούλα, τρουλαλά
βρίσκει μόνο το κεφάλι και το σχοινί να σέρνονται πίσω απο το βαγόνι!)




Εικονογράφηση του τραγουδιού στο Fliegende Blätter, 1853 (Τα Ιπτάμενα Φύλλα, εβδομαδιαίο εικονογραφημένο περιοδικό της Βαυαρίας)

's packt de Baure a Baurezore, er nimmt de Geißbock bei de Ohre,
Schmeißt en, was er schmeiße ka, dem Konduktör an 'n Ranza na.
Trulla, trulla, trullala, trulla, trulla, trullala,
Schmeißt en, was er schmeiße ka, dem Konduktör an 'n Ranza na.

(Τον πιάνει τον αγρότη ο χωριατοθυμός του, αρπάζει τον τράγο απο τα κέρατα
Το πετάει και όπου πάει, στην κοιλιά του σταθμάρχη

Τρούλα, τρούλα, τρούλαλά, τρούλα, τρούλα, τρουλαλά
Το πετάει και όπου πάει, στην κοιλιά του σταθμάρχη)

(Το τραγούδι συνεχίζει, με τον χωριάτη να κατηγορεί οργισμένος το σταθμάρχη ότι "το τραίνο πήγαινε πολύ γρήγορα για τον τράγο" και γενικότερα έχει πολύ περισσότερες στροφές, λογικά για να κρατά απασχολημένα τα σκασμένα τα παιδιά στα μακρινά ταξίδια του καρβουνιάρη που πραγματοποιούσε τα ταξίδια στην πρώτη σιδηροδρομική γραμμή της Βυρτεμβέργης, απο το Χάιλμπρον εως το Φρίντριξχάφεν μέσω Στουτγάρδης και Ούλμ, που πρωτολειτούργησε το 1850)


.