Όταν δε σε θέλει...

Με την άδειά σας θα ρίξω το επίπεδο για ένα post. Κατά καιρούς είναι καλό να γίνεται, για να ανάβουν λίγο τα αίματα (βλ. ΥΓ 2) . Άλλωστε είναι κάτι τέτοιες στιγμές που οι μικρές αναποδιές (και μεγαλύτερες τώρα με τις απεργίες) καταβάλλουν τον άνθρωπο...

Ως κατά βάση άθεος και επιστήμονας (και μην αρχίσετε να λεπτολογείτε περί αγνωστικισμών, ναι, αυτό που "πιστεύω" ως "αθεΐα" κατηγοριοποιείται μαζί με όλα τα υπόλοιπα) δεν είμαι προληπτικός, όμως όταν η μπάλα δεν μπαίνει στο πλεχτό ό,τι και να κάνεις, ε... αρχίζεις και αναρωτιέσαι για το ποια απο τις δύο τυφλές θεές σε έχει βάλει στο μάτι.

Leap day του δίσεκτου έτους μας, (29 Φεβ) γενέθλια του Rossini ως εσημειώθη, και είμαι απο πολύ νωρίς στο εργαστήριο. Γιατί; Επειδή 9:00 ξεκινούσε η προπώληση εισιτηρίων ΕΛΣ για την όπερα Tosca του Puccini (και όχι του εορτάζοντος όπως νόμιζαν μερικοί...) και 10:00 έπρεπε να είμαι πίσω στο εργαστήριο για νέο setup. Do-able? Ίσως...

Μετά βίας καταφέρνω να είμαι στο Ολυμπια στις 9:45. Μπαίνω και αντικρύζω μια ουρά απο pepperpots!

Pepperpots στη διάλεκτο των Monty Python είναι οι γυναίκες μέσης και προχωρημένης ηλικίας οι οποίες απο τα τριαντα-φεύγα (μην πω και πιο νωρίς) ξεκινούν μια φυλοσύνδετη διαδικασία η οποία εντός πενταετίας τους δίνει τέλειο σχήμα αλατιέρας (εξ'ού και το όνομα) και τις μετατρέπει στο πιο ενοχλητικό πλάσμα του κόσμου (με την πιθανή εξαίρεση ενός Μεγάλου Λευκού καρχαρία που μασουλάει το ακρωτηριασμένο σου πόδι...)

Συνήλθα κάπως απο το σοκ όταν διαπίστωσα πως δεν βρίσκονταν εκεί για να με ανταγωνιστούν στην κορυφή της πυραμίδας αλλά στόχευαν στη βάση. Λόγω τέλους του μήνα είχαν κουπόνια Εργατικής Εστίας. Αναμονή λοιπόν στην ουρά όσο στα ταμεία εκτυλίσσονταν σκηνές μαροκινού σουκ : "Ποιές θέσεις είναι οι καλύτερες; Οι ροζ ή οι κίτρινες;" "Δεν έχει κίτρινες εκεί που κοιτάτε." "Ναι εντάξει, οι ροζ" "Μια στιγμή να πάρω ένα τηλέφωνο να δώ αν θα τους κάνουν" "Και πότε είναι, είπατε;" "40 ευρώ; 25 δεν είχαμε πει;" "Στα 6 εισιτήρια δεν κάνετε έκπτωση;" "Θα μου αρέσει η παράσταση;"

Κι ενώ καταχωρούσα μια υπενθύμιση στο κινητό μου για να αρχίσω να μελετώ σοβαρά τη μεθολογία και την πρακτική εφαρμογή των πιο αποτελεσματικών γεννοκτονιών, ανοίγει το δεύτερο ταμείο. Χαιντελικό Hallelujah!, η ώρα είχε πάει 10:30 και τα δικά μου δείγματα ορού κινδύνευαν να μείνουν έξω απο το 2ο batch της ημέρας.

"Καλημέρα σας! Θα ήθελα δύο εισιτήρια για την πρεμιέρα της Tosca, προεδρικό θεωρείο."

Παχουλή εξυπηρετική νεοαφιχθείσα ταμίας προς ταλαιπωρημένη ταμία: "Ο κύριος θέλει προεδρικό για πρεμιέρα". - "Πάρε τηλέφωνο επάνω την xxxxxx"

"Καλημέρα xxxxxx, η yyyyyyyyy είμαι, κοίτα, έχω εδώ έναν κύριο και θέλει προεδρικό για πρεμιέρα.... Δύο.... δίνουμε;"......"και 30, έτσι; Ωραία."

"Κοιτάξτε, για τις πρεμιέρες τα εισιτήρια του προεδρικού θεωρείου διατίθενται για δημόσιες σχέσεις ( μαζική υπαραχνοειδής ). Μπορείτε να βγάλετε οποιαδήποτε άλλη ημέρα εκτός απο τις 30 Μαρτίου"

Παρά τα εστιακά νευρολογικά που εμφανίζονταν προοδευτικά, ένοιωθα δικαιωμένος που απεχθανόμουν τις πρεμιέρες απο εκείνη την καταστροφική πρεμιέρα του Fellowship of the Ring και την Ακατονόμαστη Νο1 (άκου εκεί Activities: Psaxnw trito gia partouza....)


Ωραία λοιπόν, πάει ο Κορεάτης (or whatever...), για να δούμε τι ψάρια θα πιάσει ο Germán Villar στο Lucevan le stelle... "Δύο εισιτήρια, προεδρικό θεωρείο - μή χάσω - για την Κυριακή 23 Μαρτίου." "Μάλιστα" clickety-click "θέσεις 1 και 2, 23 Μαρτίου ημέρα Κυριακή, η παράσταση ξεκινά 20 : 00, 260 ευρώ σύνολο" - γδούποι απο την παρακείμενη ουρά - "τα εκδίδω;" "Ναι" clickety-click


"Μια στιγμή... γιατί δεν μου τα εκτυπώνει; Να σου πώ έχω δύο προεδρικά, το σύστημα τα δείχνει ως αγορασμένα, οι θέσεις είναι κόκκινες αλλά δεν τα εκτυπώνει. Εσένα σου τα εκτυπώνει κανονικά;"

"Ναι, απο το πρωί."

"Να σου πώ xxxxxx, στείλε τον ............., υπάρχει ένα πρόβλημα στην εκτύπωση".

Μέσα σε ένα τέταρτο 4 ευγενέστατοι υπάλληλοι της ΕΛΣ είχαν μαζευτεί πάνω απο το μηχάνημα, το οποίο είχε αναπτύξει προλεταριακή συνείδηση, και προσπαθούσαν να το πείσουν να εκτυπώσει τα ακριβά εισιτήριά μου, ενώ εκτύπωνε χωρίς πρόβλημα τα φθηνότερα που εκδίδονταν απο το διπλανό εκδοτήριο.

Μετά απο αρκετά τηλεφωνήματα ("τα δείχνει αγορασμένα αλλά δεν τα εκτυπώνει" "όχι δεν πρέπει να τα βγάλουμε ακυρωτικά" "πατάω επανεκτύπωση και δεν κάνει τίποτα" ) και αφού πλέον όλοι οι παρευρισκόμενοι και η ευρύτερη περι του "Ολυμπία" περιοχή έχουν ενημερωθεί με τον σαφέστερο δυνατό τρόπο για την ημερομηνία, τις θέσεις και την αξία των εισιτηρίων που αγοράζω, η θεά της ΙΤ αποφασίζει προσωρινά να μου κάνει το χατήρι γιατί στην όπερα είμαστε και όπως λέει και η άρια, la donna è mobile. Τα εισιτήρια εκδίδονται ακριβώς τη στιγμή που η μουρμούρα της ουράς φτάνει να ακούγεται στην Ακαδημίας.

Η ώρα ήταν 11:45. Πάει το δεύτερο batch. Δεν πειράζει... όταν δε σε θέλει...τί τα έχουμε τα απογεύματα άλλωστε; Ευτυχώς που έχουμε internet στο εργαστήριο.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3 εβδομάδες μετά, στα εκδοτήρια του Μεγάρου Μουσικής, ετοιμάζομαι να αγοράσω εισιτήριο για τη Λειτουργία του Λόρδου Νέλσονα του Haydn με την Καμεράτα και τον Mario Zeffiri υπο τoν Christopher Hogwood (πολύ γνωστό στους παροικούντες τη Ιερουσαλήμ του baroque).

"Πρέπει να ξέρετε ότι δεν θα εμφανιστεί ο Mario Zeffiri."
Όταν δε σε θέλει...(πάλι καλά που θα είναι τουλάχιστον ο Hogwood....)

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ίδια ημέρα, σε κεντρικό ταξιδιωτικό πρακτορείο (και δεν μιλάω για τα αεροπλάνα που δεν πάνε ποτέ απευθείας εκεί που θέλεις...) : "Θα χρειαστεί να περιμένετε κανένα πεντάλεπτο για την απόδειξη, έχει κολλήσει το σύστημα." Προφανώς δεν ήταν μόνο πεντάλεπτο...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Βουλκανιζατέρ: "Το λάστιχο έχει σκιστεί, δεν επιδιορθώνεται. Θα αλλάξουμε το ζεύγος."
nah..... ευκαιρία για καινούργια λάστιχα συνολικά. Τί δύο, τί τέσσερα...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ευτυχώς που δε συμβαίνει τίποτα στη θάλασσα. Απο την άλλη, πού ξερεις, όταν δε σε θέλει....
Το μόνο που λείπει είναι κρίση στη Μέση Ανατολή.

ΥΓ1: Αποκάλυψη: Η Τόσκα είναι αλβανίδα και τραγουδάει στην Πειραιώς! (προσοχή, για περιορισμένο αριθμό εμφανίσεων).



Το οποίο βεβαίως βρίσκεται σε απόλυτη αντιστοιχία με το ότι ο Νταλάρας και η Μαρινέλα εμφανίζονται στο Μέγαρο. Σύντομα φαντάζομαι και ο Τερλέγκας.

ΥΓ2: Μια και πιάσαμε τα του πολιτισμού, για ρίξτε μια ματιά στο τί έγινε στα comments ενός παλαιότερου post: Το Λίκνο του Δυτικού Πολιτισμού

.