Sator Arepo

Στο μονοπάτι για το Σαντιάγκο, κάπου ανάμεσα στη Σάρρια και το Πορτομαρίν, πριν φορέσω γύρω απο το λαιμό μου το καταραμένο κοχύλι που ο πλανόδιος Γαλέγος έβαλε ύπουλα στο δρόμο μου, συνάντησα τον αγρότη Αρέπο.

SATOR AREPO TENET OPERA ROTAS

Όποιος συναντάει τον Αρέπο, απο τα χρόνια ακόμα της Πομπήιας, πρέπει να σταματήσει και να ρωτήσει:
Τί κάνει ο αγρότης Αρέπο;
Ο αγρότης Αρέπο κάνει ό,τι κάνει ο οποιοσδήποτε αγρότης.

Ο αγρότης Αρέπο δουλεύει το άροτρο

SATOR AREPO TENET OPERA ROTAS


Έκανες το λάθος και ξεστόμισες την Αλήθεια; Δημιούργησες έναν μοναδικό Ουροβόρο, ένα κυκλικό τετράγωνο που λέει τα πάντα και τίποτα σε ατελείωτα παλίνδρομα προς όλες τις κατευθύνσεις.

Come sei stato ricevuto?"
"Passando per la perpendicolare al Pendolo."
"Chi ti ha ricevuto?"
"Un Mistico Legato."
"Lo riconosceresti?"
"No, perché era mascherato. Io conosco solo il Cavaliere di grado superiore al mio e questi il Naometra di grado superiore al suo e ciascuno conosce uno soltanto. E così voglio."
"Quid facit Sator Arepo?"
"Tenet Opera Rotas."
"Quid facit Satan Adama?"
"Tabat Amata Natas. Mandabas Data Amata, Nata Sata."

Umberto Eco, Il Pendolo di Foucault, Bompiani ed. 1988

( "Πώς σε υποδέχτηκαν;"
"Περνώντας δια της καθέτου στο Εκκρεμές."
"Ποιός σε υποδέχτηκε;"
"Ένας Μυστικός Απεσταλμένος."
"Θα τον αναγνώριζες;""'Οχι, γιατί ήταν μεταμφιεσμένος. Εγώ γνωρίζω μόνο τον Ιππότη με βαθμό αμέσως μεγαλύτερο απο το δικό μου και εκέινος του Ναομέτρη του ανώτερού του βαθμού και ο καθένας γνωρίζει μόνο έναν. Και αυτό επιθυμώ.")

Τον Αύγουστο στην Αγία Πετρούπολη ο Ρασκόλνικοφ σε είχε προειδοποιήσει...
"Ο δρόμος σου είναι μόνο μπροστά. Μπροστά σου ο Άγιος, μπροστά σου ο δρόμος. Δεξιά σου τα βουνά της Καντάμπρια, αριστερά σου οι Ναΐτες της Κοΐμπρα και πίσω σου... πίσω σου ο Άγγελος του Θανάτου"

Άτιμε Ρασκόλνικοφ. Όταν μιλούσες για τον Άγγελο του Θανάτου το μάτι σου έλαμψε για μια στιγμή. Το ήξερες απο τότε ότι τα βήματα και την ψυχή μου θα τα βαραίνει η σκέψη της Λορέντσα Πελλεγκρίνι;


Όμως προχωρούσα. Καμία Λορέντσα ποτέ δεν κατάφερε να σταματήσει κάποιον απο το να τρέξει μακριά απο την τέφρα του Βεζούβιου. Ήταν το τετράγωνο του Αρέπο που συνεπήρε τους ανθρώπους και τους κράτησε κάτω απο το ηφαίστειο. Κι εγώ κατάφερα και το απέφυγα.

Ποιό σκοτεινό μυαλό όμως οδήγησε εκείνο τον άθλιο Γαλέγο να εμφανιστεί στο δρόμο μας με τα καταραμένα κοχύλια; Ο Κέλλεϋ; Ο Ντί ; Ποιά μαύρη ψυχή στοιχειώνει το δρόμο του Αποστόλου;

Φτάνοντας στο Πορτομαρίν με το καταραμένο κοχύλι στο λαιμό...

Έσπασα το κοχύλι στο Πάλας ντε Ρέι. Ήταν πολύ αργά. Η αποτυχία μας είχε σφραγιστεί. Το μετέφερα στο Σαντιάγκο και το πέταξα στη Σάντα Λουθία.

Το σπασμένο κοχύλι μπροστά στον Καθεδρικό του Αποστόλου...

Η κατάρα όμως συνεχίζεται. Πόσο θα κρατήσει η κατάρα ξεδοντιάρη αλχημιστή;

Take thy beak from out my heart, and take thy form from off my door!
Quoth the raven, `Nevermore.'

(E.A. Poe, 'The Raven', 1845)

.