Η Κληρονομιά του Ψυχρού Πολέμου: Η Οργάνωση(Raison d' Etat)

Λίβια, τα μεγάλα σου μάτια ήταν που με κεραυνοβόλησαν εκείνο το απόγευμα στο κοιμητήριο του Verano. Περπατούσαμε - το είχα διαλέξει εγώ εκείνο το μοναδικό μέρος για να σε ζητήσω σε γάμο - θυμάσαι; Ναί, το ξέρω, θυμάσαι. Τα μεγάλα και καθαρά και μαγεμένα σου μάτια δεν ήξεραν, δεν ξέρουν και δεν θα μάθουν - δεν έχουν ιδέα. Δεν έχουν ιδέα για τα εγκλήματα που πρέπει να διαπράξει η εξουσία για να εξασφαλίσει την ευημερία και την ανάπτυξη της Χώρας. Για πάρα πολλά χρόνια η εξουσία ήμουν εγώ. Η τερατώδης, ανομολόγητη αντίφαση: να διαιωνίζεις το κακό για να εξασφαλίζεις το καλό.Η τερατώδης αντίφαση που με κάνει κάνει άνθρωπο κυνικό και ακατανόητο ακόμα και για σένα: Tα μεγάλα και καθαρά και μαγεμένα μάτια σου δεν γνωρίζουν την ευθύνη. Την άμεση ή έμμεση ευθύνη για όλες τις σφαγές που συνέβησαν στην Ιταλία απο το 1969 εώς το 1984 και που κόστισαν, για την ακρίβεια 236 νεκρούς και 817 τραυματίες. Σε όλους τους συγγενείς των θυμάτων λέω: Ναί, ομολογώ. Ομολογώ: ήταν και δική μου υπαιτιότητα, δική μου υπαιτιότητα, δική μου τεράστια υπαιτιότητα. Αυτό λέω, ακόμα κι αν δεν εξυπηρετεί τίποτα. Την εκστρατεία βίας για την αποσταθεροποίηση της Χώρας, την πρόκληση τρόμου για την απομόνωση των ακραίων πολιτικών κομμάτων και την ενίσχυση των κομμάτων του Κέντρου όπως οι Χριστιανοδημοκράτες την ονόμασαν "Στρατηγική της Έντασης" - θα ήταν πιο σωστό να την έλεγαν "Στρατηγική της Επιβίωσης". O Roberto, o Michele, o Giorgio, o Carlo Alberto, o Giovanni, o Mino, ο αγαπητός Aldo, απο χαρακτήρα ή απο ανάγκη - όλοι τους όμως - ανυποχώρητοι εραστές της αλήθειας. Όλοι τους βόμβες, έτοιμες να εκραγούν, που αφοπλίστηκαν με οριστική σιωπή. Όλοι τους να πιστεύουν ότι η αλήθεια είναι σωστό πράγμα, και παρόλ'αυτά το τέλος του κόσμου και δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να έρθει το τέλος του κόσμου χάριν ενός σωστού πράγματος. Έχουμε μια εντολή εμείς. Μια θεία εντολή. Πρέπει να αγαπάει κανείς τόσο πολύ τον Θεό για να καταλάβει πόσο σημαντικό είναι το κακό για να έχεις το καλό. Αυτό το ξέρει ο Θεός, και το ξέρω κι εγώ.
(Tony Servillo ως Giulio Andreotti, Il Divo, σκην. Paolo Sorrentino , Prix du Jury, Festival de Cannes 2008)

Την Παραμονή Χριστουγέννων του 1944, καθώς η αντεπίθεση των Αρδεννών όδευε προς το άδοξο τέλος της, ο μεγάλος θεωρητικός των σύγχρονων ευέλικτων τεθωρακισμένων σχηματισμών, ο στρατηγός Heinz Guderian έσπευδε να συναντήσει τον Hitler στην 'Αετοφωλιά', το δυτικό αρχηγείο του Φύρερ.

Πρώτη σειρά απο αριστερά προς δεξιά: Reichsmarschal Hermann Göring, Adolf Hitler, Generaloberst Heinz Guderian.

Heinrich Hoffmann/Time & Life Pictures/Getty Images
Oct 01, 1944

Εκείνη την περίοδο ο Guderian ήταν αρχηγός του Γενικού Επιτελείου της Ανώτατης Διοίκησης Στρατού Ξηράς ( Generaloberst - Chef des Generalstabs , Oberkommando des Heeres) η οποία ήταν υπεύθυνη για το Ανατολικό Μέτωπο, και μόλις είχε λάβει μια άκρως ανησυχητική αναφορά απο τον επικεφαλής της Υπηρεσίας Πληροφοριών Ξένων Ανατολικών Στρατευμάτων της ΟΚΗ (Fremde Heere - Ost), τον στρατηγό Reinhard Gehlen.

Generalmajor (Heer) Reinhard Gehlen (1902 - 1979)

Το έργο της OKH ήταν δύσκολο. Μετά το Στάλινγκραντ, μια σειρά απο καταστροφικές ήττες είχαν τσακίσει τη δύναμη του Γερμανικού Στρατού στην Ανατολή και οι Σοβιετικοί τα Χριστούγεννα του '44 βρίσκονταν ήδη στην ανατολική όχθη του Βίστουλα, μόλις έξω απο το Koenigsberg και τη Βαρσοβία, έτοιμοι να εισβάλουν σε γερμανικό έδαφος.

Η αναφορά αποκάλυπτε το πόσο δύσκολο ήταν το έργο αυτό. Οι Σοβιετικοί, που μετρούσαν τη δύναμή τους πλέον όχι σε Ομάδες Στρατιών, αλλά ολόκληρα Μέτωπα, με πάνω απο έξι εκατομμύρια στρατιώτες είχαν υπεροχή 11 (ναι, έντεκα) προς 1 σε πεζικό, 7 προς 1 σε τεθωρακισμένα και 20 (είκοσι) προς ένα σε πυροβολικό και αεροπορία.

Το ανατολικό μέτωπο θα κατέρρεε με την πρώτη επίθεση.


Ο Χιτλερ με τη χαρακτηριστική του ανευθυνότητα χαρακτήρισε τα νούμερα 'απολύτως ανοησίες', βρίστηκε με τον Guderian και απαίτησε την απομάκρυνση του Gehlen.

Πέντε μήνες μετά, οι Σοβιετικοί έμπαιναν στο Βερολίνο έχοντας αφανίσει τον ανατολικό γερμανικό πολιτισμό.

Ο Χίτλερ δεν ήταν ο μόνος που είχε υποτιμήσει τη συντριπτική αριθμητική υπεροχή των Σοβιετικών. Ο Στάλιν, με τις εκκλήσεις του για βοήθεια και την απαίτησή του για τη δημιουργία δεύτερου μετώπου στη Δύση απο τους Συμμάχους, είχε καταφέρει να αποκρύψει το μέγεθος των εφεδρειών του Σοβιετικού Στρατού, καθώς και τις προθέσεις του. Ενώ δήλωνε ότι δεν είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το Βερολίνο και ότι τα στρατεύματά του επεδίωκαν την κατάληψη των εδαφών που του είχαν παραχωρηθεί ως σφαίρα της Σοβιετικής επιρροής μετά τη συνάντηση της Γιάλτας, στην πραγματικότητα το να φτάσει πρώτος στο Βερολίνο ήταν ο κύριος στόχος του.

Το Βερολίνο ήταν το κλειδί στην απόλυτης προτεραιότητας επιχείρηση 'Μποροντίνο', την αρπαγή γερμανικής τεχνογνωσίας με έμφαση στο γερμανικό πυρηνικό πρόγραμμα, τα υλικά και τους επιστήμονές του.

Ξαφνικά, οι Σύμμαχοι βρέθηκαν προ τετελεσμένων: 6,7 εκατομμύρια πάνοπλοι Σοβιετικοί στρατιώτες, αριθμός που βρισκόταν πέρα απο κάθε δυτική εκτίμηση, βρίσκονταν προ των πυλών της Δυτικής Ευρώπης και ο ηγέτης τους δεν ενέπνεε καμία εμπιστοσύνη καθώς ανέβαλλε συστηματικά την κύρηξη πολέμου κατά της Ιαπωνίας.

Αμερικανοί και Άγγλοι, στα πρόθυρα της χρεωκοπίας, με το θέατρο του Ειρηνικού ακόμα ανοιχτό και με μακράν υποδεέστερο στρατό, έπρεπε να είναι προσεκτικοί.

Ήδη απο την ημέρα του τέλους του πολέμου στην Ευρώπη ο Churchill ζήτησε απο το Αγγλικό επιτελείο την εκπόνηση σχεδίου με βάση τα νέα δεδομένα για το τί θα γινόταν εαν οι Σοβιετικοί αποφάσιζαν να καταλάβουν και την υπόλοιπη Ευρώπη. Οι πιθανότητες επικράτησης των Συμμάχων ήταν αστείες. Έτσι, το σχέδιο ονομάστηκε Operation Unthinkable. Επιχείρηση Αδιανόητο.



Η αδυναμία των Συμμάχων να επιβάλουν τη θέλησή τους στη Σοβιετική Ένωση καθιστούσε επιτακτική τη γενίκευση της πολιτικής του Καρότου και του Μαστιγίου απέναντί της που ήδη εφάρμοζαν (με αμφίβολη επιτυχία και ακόμα πιο αμφίβολη ηθική) οι Άγγλοι:

Ο Βλάντισλαβ Σικόρσκι, ο πρωθυπουργός της εξόριστης πολωνικής κυβέρνησης, έβλεπε ήδη απο το '43 προς τα πού πήγαιναν τα πράγματα στο ανατολικό μέτωπο, με την επικείμενη συντριβή των Γερμανών και τη βέβαιη προέλαση των Σοβιετικών προς τα δυτικά.

Εξαντλώντας το σημαντικό διπλωματικό του κύρος, προσπάθησε να διαπραγματευτεί μια μεταπολεμική δημοκρατία για την Πολωνία εκμεταλλευόμενος την παγκόσμια κατακραυγή κατά των Σοβιετικών για τη σφαγή του Κατύν, (όπου σε διάφορα σημεία της δυτικής Ρωσσίας, συμπεριλαμβανομένου και του δάσους του Κατύν οι Σοβιετικοί εκτέλεσαν ταυτόχρονα το 1940 πολλές χιλιάδες πολιτικούς κρατούμενους μεταξύ των οποίων ήταν και πρακτικά όλοι οι Πολωνοί αξιωματικοί - και λόγω της πολωνικής επιστράτευσης των εφέδρων εξολοθρέυτηκε με αυτόν τον τρόπο σχεδόν το σύνολο των μορφωμένων νέων πολωνών).

Ναζιστική προπαγάνδα στη Γαλλία: "Αν οι Σοβιετικοί κερδίσουν τον πόλεμο... Κατύν ΠΑΝΤΟΥ"

Το καλοκαίρι του '43 ο Σικόρσκι επέστρεφε απο το Γιβραλτάρ στην Αγγλία, έχοντας επιθεωρήσει τα πολωνικά στρατεύματα που μάχονταν στη Βόρειο Αφρική. Το αεροπλάνο του συνετρίβη λίγο μετά την απογείωση χωρίς να εξακριβωθεί ποτέ η αιτία της συντριβής. Μετά το θάνατο του Σικόρσκι, οι δεξιοί πολωνοί εκμηδενίστηκαν διπλωματικά. Το βασικό αγκάθι στο ξεπούλημα της Πολωνίας στους Σοβιετικούς έφυγε απο τη μέση.

Την ίδια περίοδο ο Churchill μαζί με το καρότο, ετοίμαζε και το μαστίγιο:

Το 1944 η Ελλάδα, με το δεύτερο μεγαλύτερο αντιστασιακό κίνημα της κατεχόμενης Ευρώπης, αποκτά Κυβέρνηση του Βουνού. Ο κίνδυνος να περάσει η Ελλάδα στο αριστερό στρατόπεδο μετά την αποχώρηση των Γερμανών είναι εμφανής: Η Κυβέρνηση του Βουνού, γέννημα του - καθοδηγούμενου απο το ΚΚΕ - ΕΑΜ, έχει τη στήριξη του ΕΛΑΣ, του στρατού του ΕΑΜ, ο οποίος είναι η μόνη σοβαρή στρατιωτική δύναμη στη χώρα.

Η ύπαρξη του ΕΛΑΣ, η ευρεία στήριξη που απολάμβανε το ΕΑΜ απο τον λαό της Ελλάδας και διάφορες κρίσεις όπως η ανταρσία των Ελλήνων στρατιωτών στη Μέση Ανατολή επέβαλλε την ενεργότερη ανάμειξη των Άγγλων στα ελληνικά πράγματα.

Υπήρχε όμως ένα εμπόδιο:

Η παλιά πολιτική σκηνή ήταν εκτός πραγματικότητας, με σαφή φαινόμενα κρετινισμού

(Η Αυτού Μεγαλειότης ο Γεώργιος Β΄, Βασιλεύς των Ελλήνων, καθώς εν τη μεγαλοπρεπεία του έπαιρνε βιαστικά τον πούλο απο την Κρήτη πριν απο την αεραπόβαση των Γερμανών, ξέχασε πίσω τα διάσημα του βρεταννικού Order of the Garter, του σημαντικότερου και αρχαιότερου τάγματος ιπποσύνης του κόσμου)

και η κατεστραμμένη απο τον πόλεμο Αγγλία δεν μπορούσε να αντέξει το κόστος της αποκατάστασης των παλιών, παρωχημένων θεσμών και προσώπων στην Ελλάδα με ισχυρή στρατιωτική παρουσία.

Στα πλαίσια της περικοπής δαπανών, το Αγγλικό σχέδιο προέβλεπε δύο δούρειους ίππους: τον έμπιστο άνθρωπό τους, τον Γεώργιο Παπανδρέου και τους μοναρχοφασίστες προδότες που συνεργάστηκαν με τους Ναζί, τα Τάγματα Ασφαλείας.

Τα Τάγματα Ασφαλείας, η αφρόκρεμα του ελληνικού δωσιλογισμού, δημιουργήθηκαν το 1944 απο την κατοχική κυβέρνηση Ιωάννη Ράλλη (o γιός του οποίου έγινε πρωθυπουργός) με προτροπή του Höhere SS- und Polizeiführer Walter Schimana (ο οποίος αυτοκτόνησε το '48 πριν δικαστεί για εγκλήματα πολέμου), ενώ στις τάξεις τους υπηρέτησαν σε ανώτατες θέσεις καμάρια όπως ο Αλέξανδρος Παπαδόγγονας (τον γιό του οποίου οι Έλληνες εκλέξατε βουλευτή και έγινε δυο φορές υπουργός).

Προφανώς οι ταγματασφαλίτες δεν ενδιαφέρονταν πλέον για το ετοιμόρροπο 'Χιλιόχρονο Ράιχ'. Μπορεί με την αδελφοκτόνο δράση τους να εξυπηρετούσαν το γερμανικό συμφέρον για "λιγότερο γερμανικό αίμα", όμως κύριο κινητρό τους ήταν η αντικομμουνιστική δράση. Τέλειο υλικό για τους Άγγλους, οι οποίοι επισήμως τους καταδίκαζαν ως προδότες, υπόγεια όμως τους αντιμετώπιζαν ως διάδοχο κατάσταση.

Ταυτόχρονα, άρχισαν να εκδηλώνονται οι πιο ζοφερές πτυχές του αγώνα του Κ.Κ.Ε., όπως οι άγριες δολοφονίες τροτσκικών, αρχειομαρξιστών

(Η υπόθεση μπλέκει... Αρχειομαρξιστές: Ελληνικό αριστερό κίνημα τροτσκιστικών τάσεων που ξεκίνησε γύρω στο 1920 και πήρε το όνομά του απο το περιοδικό του, "Αρχείο Μαρξισμού". Εν μέρει λόγω βίαιων τακτικών κέρδισε μεγάλο τμήμα του εργατικού κινήματος. Συμπορεύθηκε με τον Λεβ Τρότσκι ως αντιπολίτευση στο ΚΚΕ αλλά άρχισε να διασπάται όσο το ΚΚΕ κέρδιζε σε οργανωτική αποτελεσματικότητα μέσα στη δεκαετία του '30. Σε πλήρη αποσύνθεση, οι διάφορες αρχειομαρξιστικές ομάδες ήταν έυκολος στόχος για την κόκκινη τρομοκρατία κατά την περίοδο της Κυβέρνησης του Βουνού και το '49 οι αντικομμουνιστές πλέον αρχειομαρξιστές υποστήριζαν πλήρως τον Εθνικό Στρατό κατά του Δημοκρατικού Στρατού. Σημαντικότερη ηγετική φυσιογνωμία του αρχειομαρξισμού ήταν ο Δημήτρης Γιωτόπουλος - ψευδώνυμο: Witte - ο γιός του οποίου, Αλέξανδρος - ψευδώνυμο: Μιχαήλ Οικονόμου - φέρεται ως ιδρυτικό στέλεχος και ηγέτης της "Επαναστατικής Οργάνωσης 17 Νοέμβρη")

και γενικώς διαφωνούντων απο τις Ομάδες Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών (Ο.Π.Λ.Α. - δράση στις πόλεις) αλλά και απο αρκούντως ορθόδοξες πολιτικά ομάδες ανταρτών στην ύπαιθρο.

Η καταστροφική αυτή εκδήλωση της σταλινικού τύπου παράνοιας οδήγησε σε ακρότητες

(Ποιός αποφάσισε και διέταξε τη δολοφονία του συνταγματάρχη Ψαρρού; Ο Εμφύλιος εξαφάνισε πολλά ντοκουμέντα και μάλλον δεν θα μάθουμε ποτέ τί συνέβη στο παρασκήνιο της δολοφονίας του Ψαρρού, η οποία διαπράχθηκε όντως απο τον ΕΛΑΣ αλλά υπο απολύτως αδιευκρίνιστες συνθήκες)

που θα χρησιμοποιούνταν με μαεστρία απο την πλευρά Παπανδρέου για να απαξιωθεί το μαζικότερο κίνημα αντίστασης στην Ελλάδα και να μετατραπεί, αργότερα, σε θύμα της τρομοκρατίας αυτών που θα έπρεπε να είχαν κρεμαστεί με την αποχώρηση των στρατευμάτων Κατοχής.

ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΤΑΓΜΑΤΑΣΦΑΛΙΤΕΣ
ΕΑΜ -ΕΛΑΣ - ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ

Έτσι, το απελευθερωμένο ελληνικό κράτος θεμελιώθηκε σε μια αντικομμουνιστική παρακρατική και παράνομα οπλισμένη φασιστική βάση, μειώνοντας αρχικά τις υποχρεώσεις των Άγγλων (οι οποίοι και να διέθεταν τους πόρους να εξοπλίσουν σοβαρά τον νέο ελληνικό στρατό δεν είχαν ιδιαίτερη διάθεση να το κάνουν με το χάος που επικρατούσε στις λίστες των ελλήνων αξιωματικών, το προηγούμενο της ανταρσίας στην Αίγυπτο και τις φωνές ορισμένων για μια Μεγάλη Ελλάδα)

Τα υπόλοιπα ήταν λιγο εως πολύ αναμενόμενα: Η νέα κατάσταση των ελληνικών πραγμάτων οδήγησε σε μια άνευ προηγουμένου βίαιαη εκτροπή όλων των εκφάνσεων της καθημερινότητας, με αθλιότητες και ωμή βία κατά οποιουδήποτε μπορούσε να θεωρηθεί αριστερών φρονημάτων. Ο Εμφύλιος ήταν αναπόφευκτος για να ξεκαθαρίσει τελικά το θέμα της ολοκληρωτικής ηγεμονίας στον ελληνικό χώρο, με τους Αμερικανούς να αναλαμβάνουν απο ένα σημείο και μετά το δυσβάσταχτο κόστος της επιτυχούς διεξαγωγής του.

Απο την άλλη, οι Αμερικανοί στην Ιταλία (η οποία ήταν εξαρχής στη δική τους ζώνη επιρροής) είχαν πιο εύκολο έργο. Αφενός δεν υπήρχε κάτι αντάξιο του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ, αφετερου είχαν ήδη τεράστιες συγκεντρώσεις στρατευμάτων λόγω της επέμβασής τους στο νότιο ευρωπαϊκό θέατρο επιχειρήσεων (Επιχείρηση Torch, επιχείρηση Husky, Anzio, Monte Cassino κλπ.) οπότε δεν χρειάστηκε να ανακινήσουν τα αδελφοκτόνα μίση που αφυπνίζονται εύκολα σε πολιτικές μπανανίες όπως η Ιταλία ή η Ελλάδα όταν κάποιος ισχυρός πετάξει ένα ξεροκόμματο.

Με αυτόν τον τρόπο οι Ιταλοί απέφυγαν τον εμφύλιο, καθώς τα αφεντικά τους δεν έκριναν σκόπιμο να κάνουν κάτι παραπάνω απ'ό,τι έκαναν στην υπόλοιπη Δυτική Ευρώπη:

Ο Reinhard Gehlen (ο διοικητής της Fremde Heere - Ost της OKH του Guderian, που λέγαμε στην αρχή....) προφανώς δεν ήταν χαζός άνθρωπος. Δυο εβδομάδες μετά την λήξη του πολέμου παραδόθηκε στην αμερικανική αντικατασκοπεία μαζί με μικροφίλμ που περιείχαν όλες τις πληροφορίες που είχε συλλέξει για τους Σοβιετικούς, όλο του το δίκτυο και τις πηγές του καθώς και πολλές άλλες πολύτιμες πληροφορίες για τους Γερμανούς επιστήμονες και τα δίκτυα διαφυγής των Ναζί που κινδύνευαν να κατηγορηθούν ως εγκληματίες πολέμου.

Με συνοπτικές διαδικασίες, ο Gehlen απελευθερώθηκε και απο το 1946 βρέθηκε επικεφαλής του μεγαλύτερου δικτύου κατασκοπείας των δυτικών στη Σοβιετική Ένωση και τις χώρες του Ανατολικού Μπλοκ. Παρά κάποιες αρχικές επιτυχίες, όπως η αποκάλυψη των μελών της αμερικανικής OSS (προδρόμου της CIA) που ήταν μέλη του αμερικανικού κομμουνιστικού κόμματος, η Οργάνωση Gehlen (Gehlenapparat) απέτυχε στην αποστολή της να διεισδύσει αποτελεσματικά στο κόκκινο στρατόπεδο. Κύρια αιτία γι' αυτό ήταν η σοβιετική κατασκοπεία, η οποία με ένα σημαντικό δίκτυο διπλών πρακτόρων κατόρθωνε να βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά απο την οργάνωση Gehlen.

( Είναι αλήθεια ότι οι δυτικοί - Ναζί και Σύμμαχοι - δεν ήταν τόσο αποτελεσματικοί κατάσκοποι όσο οι Σοβιετικοί. Αυτό οφείλεται κυρίως στο κατά πολύ ισχυρότερο ιδεολογικό κίνητρο και στιβαρότερο οργανωτικό υπόβαθρο των Κομμουνιστών, δεδομένου ότι η νοοτροπία του επαναστατικού κομμουνισμού ευνοεί και προετοιμάζει καλύτερα το άτομο για δράση μέσα σε βαθιά παρανομία. Αντίθετα οι δυτικοί δεν είχαν αντίστοιχο υπόβαθρο ή ιδεολογικό κίνητρο.

΄Ενας απο τους σημαντικότερους διπλούς αντι-κατασκόπους ήταν ο Kim Philby της MI6 - Military Intelligence, Section 6 είναι η Secret Intelligence Service, για την ακρίβεια ο στρατιωτικός σύνδεσμος της SIS, υπεύθυνη για την εκτος συνόρων συλλογή πληροφοριών. Η MI5 αντιστοιχα είναι υπεύθυνη για εσωτερικές πληροφορίες και αντικατασκοπεία.

Ο Philby μπαίνει στην ιστορία μας το 1943, όταν έγινε υποδιευθυντής του τμήματος V της SIS, το οποίο ήταν η Ιβηρική Χερσόννησος και η Βόρεια Αφρική. Εκείνη τη χρονιά συνετρίβη υπο μυστηριώδεις συνθήκες το αεροπλάνο του Βλάντισλαβ Σικόρσκι, έχοντας μόλις απογειωθεί απο το Γιβραλτάρ. )


Τα καθήκοντα όμως της Οργάνωσης δεν περιορίζονταν εκτός συνόρων. Ο Reinhard Gehlen στρατολόγησε έναν τεράστιο αριθμό πρακτόρων (δίνοντας άσυλο και σε εγκληματίες πολέμου απο το στρατόπεδο των Ναζί και των συνεργατών τους, πρακτική που όπως είδαμε ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής μεταπολεμικά) και με τον τεράστιο όγκο πληροφοριών και διασυνδέσεων που είχε κληρονομήσει απο τις υπηρεσίες πληροφοριών του Άξονα έκανε την Οργάνωση κομβικό σημείο για σχεδόν οποιοδήποτε μυστικό σχέδιο αφορούσε την Ευρώπη.

Καθώς οι μεταπολεμικές εντάσεις οξύνονταν, ο Ψυχρός Πόλεμος όδευε προς απόψυξη και οι Σύμμαχοι έβλεπαν πόσο είχαν υποτιμήσει τη Σοβιετική Ένωση, η Οργάνωση άπλωσε τα πλοκάμια της για να προετοιμάσει το έδαφος για την αναπόφευκτη κατάληψη της Ευρώπης απο τους Σοβιετικούς σε περίπτωση πολέμου.

Ακόμα και πριν απο την επίσημη λειτουργία του ΝΑΤΟ (1949), η Οργάνωση είχε ήδη βοηθήσει στη δημιουργία ομάδων που θα λειτουργούσαν πίσω απο τις εχθρικές γραμμές (stay-behind operations, SBΟs), σε όλη την Δυτική Ευρώπη.

Μια απο αυτές, η ιταλική, είχε την κωδική ονομασία Επιχείρηση Gladio (gladius: το κοντό σπαθί των λεγεωνάριων).

Η πολιτική ιδαιτερότητα της Ιταλίας θα έκανε τη λέξη Gladio συνώνυμη με την παρασκηνιακή παράνοια και διαφθορά που συνόδευε τέτοιου είδους επιχειρήσεις υπερατλαντικής έμπνευσης. Πέρα απο αυτό, τα γεγονότα της Ιταλίας θα έπρεπε να μας κάνουν ιδιαίτερα δύσπιστους ως προς τα κίνητρα πίσω απο μια τρομοκρατική ενέργεια ή μια πολιτική δολοφονία.

Στην πανέμορφη λοιπόν γειτονική μπανανία (που, παρεμπιπτόντως, έχει να σταθεί με αξιοπρέπεια στο πεδίο της μάχης απο το 400 μΧ) κυριάρχησαν στην πολιτική ζωή μετά τον πόλεμο οι Χριστιανοδημοκράτες, ένα αμάλγαμα δεξιών, χριστιανικών, κεντροδεξιών και αστικών δημοκρατικών ρευμάτων. Με την απροκάλυπτη στήριξη του Βατικανού και τη μαφιόζικη (κυριολεκτικά) χειραγώγηση των ψήφων της νότιας Ιταλίας, οι Χριστιανοδημοκράτες κατάφερναν να κυριαρχούν σε κάθε κυβερνητικό συνασπισμό εώς το 1994.

Προφανώς στην κατακερματισμένη πολιτική σκηνή της Ιταλίας το Gladio θα ήταν πολύ δύσκολο να μείνει μυστικό αν ήταν κάτι που ήξερε ο κάθε κυβερνητικός συνασπισμός.

Τη φύλαξη των μυστικών του Gladio και των άλλων επιχειρήσεων που αφορούσαν την Ιταλία ανέλαβε μια πολύ στενή ομάδα πρακτόρων και πολιτικών, υπο τον Licio Gelli, ο οποίος εκτός απο τραπεζίτης ήταν - προφανώς - και άνθρωπος του Gehlen. Επειδή, δε, λίγη φανφάρα και τελετουργικό δεν έβλαψαν ποτέ κανέναν, ο ευρύτερος κύκλος των ατόμων που μετείχαν σε αυτή τη σκιώδη κυβέρνηση ήταν οργανωμένοι στη μασονική στοά P2 (Propaganda Due).

Οι Ιταλοί γενικώς έχουν μια έφεση στη Μασονία (και οι ανώτεροι Καρμπονάροι ήταν οργανωμένοι κατά τα μασονικά πρότυπα σε στοά, το Υψηλό Εμπόριο (Αlta Vendita) όμως αυτή η συνομωσία μέσα στη συνομωσία παραπήγαινε για τους πιο παραδοσιακούς Μασόνους και η P2 αποβλήθηκε απο το corpus της Μεγάλης Ανατολής της Ιταλίας και αυτονομήθηκε.

Η συνομωσία σε επίπεδο εξουσίας συμβαδίζει με τη διαφθορά. Το 1981 άρχισε να ξετυλίγεται ένα απίστευτο κουβάρι απάτης και διαφθοράς στο οποίο συμμετείχε και η τράπεζα του Licio Gelli, η Banco Ambrosiano(στην οποία σημαντικός μέτοχος ήταν και η Τράπεζα του Βατικανού ή, πιο σωστά, το Ινστιτούτο για το Έργο της Θρησκείας - Instituto per le Opere di Religione).

Μετά απο επιδρομή στο σπίτι του, βρέθηκε το καταστατικό της P2 και η λίστα μελών, με πάνω απο 900 εγγραφές και ονόματα όπως ο Silvio Berlusconi. Με τον Licio Gelli ως Σεβάσμιο Διδάσκαλο, η P2 είχε ως σκοπό της την εγκατάσταση απολυταρχικού ελέγχου στην ιταλική πολιτική ζωή, κάτι που παρ'ολίγον να αποπειραθεί με ένα πραξικόπημα που ματαιώθηκε την τελευταία στιγμή

Μπορεί να ακούγεται ακραίο, αλλά στα χρόνια που προηγήθηκαν αυτών των αποκαλύψεων, δεν ήταν καθόλου.

Το κομμουνιστικό κόμμα της Ιταλίας (PCI), το οποίο δεν διωκόταν ως παράνομο, όπως το ΚΚΕ στην Ελλάδα (μέχρι το 1974), ήταν το ισχυρότερο Κομμουνιστικό Κόμμα στην Δυτική Ευρώπη.
Μέσα στην αβεβαιότητα της ιταλικής πολιτικής ζωής, η εκλογική του βάση του έδινε ιδιαίτερα ισχυρή θέση.

Μέχρι το 1978 είχαν ισχυροποιηθεί οι φωνές που το ήθελαν να συμμετέχει στην κυβέρνηση και το κορυφαίο στέλεχος των Χριστιανοδημοκρατών Aldo Moro είχε εκφραστεί ανοιχτά υπέρ αυτής της προοπτικής.

Αυτή η εκτροπή της κυβερνητικής συνέχειας στην Ιταλία δεν ήταν αποδεκτή για κανέναν απο τους παρασκηνιακούς παίκτες της ιταλικής πολιτικής σκηνής. Σήμερα πιστεύουμε πως κατά την διάρκεια της περιόδου που ονομάστηκε "τα χρόνια του μολυβιού" (anni di piombo, απο τον μόλυβδο της σφαίρας) οι Αμερικανοί, είτε μέσω της Οργάνωσης είτε απευθείας η CIA, χρησιμοποίησαν πράκτορές τους για να ριζοσπαστικοποιήσουν τις πρακτικές αριστερών επαναστατικών οργανώσεων (όπως οι Ερυθρές Ταξιαρχίες) και να πραγματοποιήσουν ακόμα και βομβιστικές ενέργειες με ψευδή ανάληψη ευθύνης απο την αριστερά.

Η "Στρατηγική της Έντασης" κλιμακώθηκε σε μια μεγάλη σειρά απο δολοφονίες και τρομοκρατικές ενέργειες που ισχυροποίησαν μέσω του τρόμου την απήχηση των κεντροδεξιών Χριστιανοδημοκρατών, με αποκορύφωμα την απαγωγή και στη συνέχεια τη δολοφονία του Aldo Moro, γεγονός που τερμάτισε οριστικά οποιαδήποτε κουβέντα για συμμετοχή της αριστεράς σε οποιαδήποτε ιταλική κυβέρνηση της εποχής.

O Aldo Moro κρατούμενος των Ερυθρών Ταξιαρχιών, πιθανώς Απρίλιος 1978

Οι συνομιλίες για την απελευθέρωση του Aldo Moro διεξήχθησαν απο τον ηγέτη των Χριστιανοδημοκρατών Giulio Andreotti, μια απο τις σημαντικότερες και πιο αινιγματικές μορφές της σύγχρονης Ευρωπαϊκής ιστορίας ( απο το 1946 εως το 1994 ο Andreotti συμμετείχε σε κάθε ιταλική κυβέρνηση, εικοσι - κάτι φορές ως υπουργός και επτά - ναι, επτά - φορές ως πρωθυπουργός).

Ο Andreotti αρνήθηκε οποιαδήποτε διαπραγμάτευση υπο όρους για την απελευθέρωση του Moro. Ήταν σα να τον καταδίκαζε σε θάνατο. Μετά απο 54 ημέρες ομηρίας κατά τη διάρκεια της οποίας έγραψε δεκάδες επιστολές που καταδίκαζαν τον Andreotti, τις υπόγειες επαφές του και το σκοτεινό του ρόλο, ο Aldo Moro εκτελέστηκε απο τις κατευθυνόμενες απο τους Αμερικανούς Ερυθρές Ταξιαρχίες. Το Gladio ήταν ασφαλές.

Το χάος της ιταλικής πολιτικής ζωής όμως ήταν αδύνατο να συμμαζευτεί. Ψίθυροι πετούσαν δεξιά και αριστερά για τις ευθύνες της κυβέρνησης. Πολλοί κατηγορούσαν ανοιχτά ότι η ξυβέρνηση ήξερε πού βρισκόταν ο Moro και μάλιστα ο Romano Prodi (που αργότερα έγινε πρωθυπουργός και πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής) μαζί με άλλους δύο καθηγητές απο εκείνο το θαυμάσιο Ναό της εξαπάτησης και της φάρσας, την alma mater του Luther Blissett, το Πανεπιστήμιο της Bologna έδωσαν τις διευθύνσεις μερικών απο τα κρυσφήγετα των Ερυθρών Ταξιαρχιών, τις οποίες ισχυρίστηκαν ότι τους τις αποκάλυψαν οι νεκροί ηγέτες των Χριστιανοδημοκρατών μέσω μιας πνευματιστικής τελετής με έναν πίνακα Ouija (ουδέν σχόλιον...).

Μέσα σε αυτό το χάος ο δημοσιογράφος και διευθυντής του περιοδικού Osservatorio Politico, ο Mino Pecorelli, ο οποίoς είχε επιτεθεί στον Andreotti αρκετές φορές δολοφονήθηκε το 1979, έχοντας συνμφωνήσει να αποσύρει απο το τυπογραφείο τεύχος του Osservatorio Politico που διερευνούσε τις ευθύνες Χριστιανοδημοκρατών στην δολοφονία Moro.

Δολοφονία Pecorelli , Μάρτιος 1979 (Il Divo,2008, σκην. Paolo Sorrentino)

Ο χορός δολοφονιών και σκανδάλων συνεχίστηκε σε ένα κουβάρι απ'όπου ήταν αδύνατο να ξεχωρίσει κανείς τί ήταν πολιτική και τί οργανωμένο έγκλημα.

Στις αρχές της δεκαετίας του '80, ο νέος και αδίστακος capo dei capi Salvatore "Totò" Riina εξαπέλυσε ένα άνευ προηγουμένου κύμα δολοφονιών, μεταξύ των οποίων και κάποιες ιδιαίτερα συμφέρουσες πολιτικά, όπως αυτή του στρατηγού των Καραμπινιέρων Carlo Alberto dalla Chiesa, ο οποίος ήξερε υπερβολικά πολλά για την υπόθεση Moro.

Δολοφονία dalla Chiesa, 3 Σεπτεμβρίου 1982

(Η εμπλοκή της μαφίας με το Gladio και τις μεθόδους του μου φέρνει συνέχεια στο μυαλό την συνάντηση των Πέντε Οικογενειών στο Νονό. Εκεί, τίθεται η πρόταση απο τον Don Barzini στον Don Corleone να παρέχει πολιτική κάλυψη στις δραστηριότητες της ιταλικής μαφίας στη Νέα Υόρκη, φυσικά με το αζημίωτο: Certainly he can present a bill for such services; after all, we are not Communists...)


Η εκστρατεία βίας των Corleonesi οδήγησε στη σταδιακή εμφάνιση νέων προσώπων στο δικάστικό σώμα, αποφασισμένων να αντιμετωπίσουν τη διαφθορά και την ασυδοσία.

Οι προσπάθειές τους οδήγησαν στην Μεγαδίκη (Maxiprocesso) στην οποία καταδικάστηκαν δεκάδες υψηλά ιστάμενοι μαφιόζοι. Είχε γίνει μια μικρή αλλά σημαντική αρχή.

Ο Totò Riina καταδικάστηκε ερήμην, κάτι που μάλλον τον ενόχλησε.

Στόματα άρχισαν να ανοίγουν και το δέκατο νομοθετικό σώμα (X Legislatura) άρχισε να κλονίζεται. Οι δύο τελευταίες κυβερνήσεις του, η Andreotti VI και η Andreotti VII αντιμετώπισαν ακόμα περισσότεη πίεση απο σκάνδαλα και τη δολοφονική ασυδοσία της Μαφίας.

Κατά τη διάρκεια της Andreotti VI και με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, ο Andreotti αποκάλυψε την ύπαρξη του Gladio. Οι έρευνες για το ιταλικό σκέλος των SBOs ήταν στην αρχή περιορισμένες και προέκυψε μια λίστα με 622 μόνο ονόματα που εμπλέκονταν στο Gladio και μόνο σε ό,τι αφορά τις λιγότερο παράνομες δραστηριότητές του.

Δεν αρκούσε. Οι δολοφονίες και τα σκάνδαλα εν τω μεταξύ συνεχίζονταν.

Με την Andreotti VII να βαδίζει προς ένα άδοξο τέλος, ο Giulio Andreotti έθεσε υποψηφιότητα για Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας τον Απρίλιο του '92.

Οι διαπραγματεύσεις ήταν σκληρές και αλεπάλληλες ψηφοφορίες δεν κατάφερναν να δώσουν αποτέλεσμα.

Στις 24 Μαίου του 1992 ο Totò Riina σφράγισε το τέλος της εποχής της ασυδοσίας. Με μια απο τις θεαματικότερες δολοφονικές επιθέσεις, η μαφία ανατίναξε τα αυτοκίνητα που μετέφεραν τον δικαστή – ήρωα της Μεγαδίκης Giovanni Falcone, τη γυναίκα του και τη συνοδεία του. Παράλληλα όμως τερμάτισε (φαινομενικά και προσωρινά) την ανοχή που ήταν διατεθειμένη η κοινωνία να δείξει στους μαφιόζους και τους συνεργάτες τους.

Η Andreotti VII έπεσε, ο Andreotti δεν εξελέγη Πρόεδρος και στα χρόνια που ακολούθησαν η πλειοψηφία των παλαιών κομμάτων εξουσίας (μαζί και οι πανίσχυροι Χριστιανοδημοκράτες) διαλύθηκαν υπο το βάρος των σκανδάλων που συλλογικά ονομάστηκαν Tangentopoli (Μιζούπολη) και που μετά και τη δολοφονία του φίλου δικαστή του Falcone, Paolo Borsellino δεν υπήρχε καμμία διάθεση να συγκαλυφθούν.

Οι αρχιμαφιόζοι συνελήφθησαν και οι έρευνες πήγαν πιο βαθιά.

To 1970, η μασονική στοά P2, με τον κομάντο του φασιστικού στρατού του Mussolini, Junio Valerio Borghese είχε οργανώσει ένα πραξικόπημα που δεν έγινε ποτέ: Αναβλήθηκε την τελευταία στιγμή. Το '74 ο Andreotti, τότε Υπουργός Αμύνης, έφερε το θέμα στη Βουλή με έναν φάκελο με χαρακτηριστικές ελλείψεις και σβησμένα ονόματα, που δεν οδήγησε σε καμία καταδίκη.

Xρειάστηκε να έρθει το οικονομικό σκάνδαλο της Banco Ambrosiano το '81 για να μάθουμε την ύπαρξη της στοάς Ρ2 και να περάσουν άλλα δέκα χρόνια για να αποκαλυφθεί ο ρόλος της Ρ2, του Licio Gelli και της Οργάνωσης στο πραξικόπημα, μέσω της αποκάλυψης Andreotti για το Gladio κατά τη θητεία της Andreotti VI.

Οι αποκαλύψεις Gladio επιβεβαίωναν τα λεγόμενα του Tommaso Buscetta, αρχιμαφιόζου και βασικού μάρτυρα κατηγορίας για τις καταδίκες των capi.

Σε κατάθεση του '84 ο Buscetta αποκαλύπτει την τεράστια εμπλοκή της μαφίας στα υπόγεια πολιτικά ρεύματα της ιταλίας, όχι μόνο σε ό,τι αφορά τον προφανή κύκλο δωροδοκίας-δωροληψίας-ξεπλύματος μαύρου χρήματος, αλλά και ως μέσου άσκησης πολιτικής επιρροής:

Με την υπόσχεση του πρίγκηπα Borghese για ευνοϊκή μεταχείριση των μαφιόζων που βρίσκονταν σε δίκη εκείνη την εποχή, η Cosa Nostra αναλάμβανε να δεχθεί ομαλά το πραξικόπημα ο λαός της Σικελίας.

(Επίσης αποδίδει τη ματαίωση του πραξικοπήματος στην παρουσία Σοβιετικού στόλου στη Μεσόγειο εκείνη την περίοδο κάτι που έκανε την κυβέρνηση Nixon ιδιαίτερα επιφυλακτική στο να προχωρήσει σε τέτοιου βαθμού επικινδυνότητας κινήσεις σε μια χ'ωρα με ισχυρό φιλοσοβιετικό κόμμα όπως το προ-Berlinguer Κομμουνιστικο Κομμα της Ιταλίας)

Μετά απο άλλα δέκα χρόνια, το Freedom of Information Act των HΠΑ έδωσε τη δυνατότητα να μελετηθεί ο πραγματικός ρόλος της CIA σε αντιδιαστολή με την επίσημη γραμμή, δηλ. ότι ενέργειες όπως αυτές της Οργάνωσης δεν ήταν αντιπροσωπευτικές της ευρυτερης πολιτικής των ΗΠΑ και πως η ανώτερη διοίκηση δεν είχε γνώση τέτοιων σχεδίων. Αποκαλύπτεται λοιπόν ότι με τη διαμεσολάβηση του SS-Obersturmbannführer Otto Skorzeny, του μεγαλύτερου κομάντο όλων των εποχών (που είχε απελευθερώσει με αεραπόβαση τον Mussolini απο τη φυλακή του στο βουνό Gran Sasso και πoυ μετά τον πόλεμο δραπέτευσε και δούλευε για την Οργάνωση έχοντας άσυλο στη φασιστική Ισπανία του Franco) η αμερικανική κυβέρνηση αναλάμβανε να στηρίξει το πραξικόπημα αν αυτό περιλάμβανε μια φιγούρα υψηλού πολιτικού κύρους όπως ο Giulio Andreotti.

Με αυτόν τον τρόπο ολοκληρώνεται η εικόνα για την απίστευτη κατάσταση που επικράτησε στην Ιταλία (και σε ένα βαθμό διατηρείται ως σήμερα: Ο δικαστής Borsellino στην τελευταία του συνέντευξη πριν δολοφονηθεί, αν και δεν είχε ασχοληθεί με την υπόθεση, θεωρεί ότι είναι απόλυτα λογικό να έχει σχέση ο Berlusconi με τη μαφία. Σήμερα, ο Silvio Berlusconi διανύει την τρίτη θητεία του ως πρωθυπουργός της Ιταλίας).

Σε αντίθεση πάντως με τη γειτονική μας μπανανία, η έρευνα για τις SBOs του ΝΑΤΟ στις υπόλοιπες δυτικοευρωπαϊκές χώρες (με μια εξαίρεση που όλοι φαντάζεστε) προχώρησε ικανοποιητικά. Κρύπτες όπλων αποκαλύφθηκαν, έγιναν οι κατάλληλες διώξεις και οι κυβερνήσεις ενημέρωσαν το κοινό σχετικά με τα εκτενή πορίσματα των ερευνών.

Στην μπανανία ανατολικά του Ιονίου Πελάγους τα πράγματα δεν έγιναν ακριβώς έτσι.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου κάποια στιγμή περι το τέλος της οκταετίας του ανέφερε ότι η ελληνική SBO του ΝΑΤΟ (κωδικός "Κόκκινη Προβιά") είχε τερματιστεί το 1988. Το Υπουργείο Αμύνης υποτίθεται ότι είχε ξεκινήσει μια έρευνα , το πόρισμα της οποίας δεν ανακοινώθηκε ποτέ.

Με ανοιχτά ερωτηματικά για τις μεθόδους και τους στόχους των τρομοκρατικών οργανώσεων όπως η 17 Νοέμβρη και την επιβεβαιωμένα ασύδοτη λειτουργία των ξένων μυστικών υπηρεσιών στην Ελλάδα απο το 1940, το ανίκανο ελληνικό "κράτος" και συγκεκριμένα, οι υπόπτως ανίκανοι πολιτικοί του απέτυχαν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να αποκαλύψουν όλες τις πτυχές που αφορούσαν την πιθανή ύπαρξη και λειτουργία μέσα στην ελληνική επικράτεια ενός κρυφού στρατού ο οποίος εξοπλιζόταν, εκπαιδευόταν και έπαιρνε εντολές απο κέντρα ξένα προς το ελληνικό εθνικό συμφέρον (εαν υπαρχει δηλαδή τέτοιο πράγμα).

(Στην Ελλάδα μάλιστα, με την πικρή εμπειρία των ταγματασφαλιτών και του δολοφονικού παρακράτους των μεταπολεμικών χρόνων, απορεί κανείς πώς οι έλληνες υπερδημοσιογράφοι του γλυκού νερού αδιαφορούν για τις ευκαιρίες που δίνει το Freedom of Information Act και οι υπόλοιπες νομοθετικές πράξεις αποχαρακτηρισμού απορρήτων σε Ευρώπη και Αμερική προκειμένου να αναζητήσουν στοιχεία γι'αυτή την υπόθεση, την ίδια στιγμή που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την ελληνική κυριαρχία στα ξερονήσια και "αποκαλύπτουν" τα "απόρρητα τηλεγραφήματα" πάλι χάρη στο FOIA)

....

Τη δεύτερη δεκαετία του 17ου αιώνα, ο Γάλλος πρωυπουργός η Αυτού Εξοχότης Καρδινάλιος Δούκας de Richelieu, την ίδια στιγμή που έσφαζε τους προτεστάντες Ουγενότους της La Rochelle ως όφειλε σαν καλός καθολικός, παρακινούσε τους προτεστάντες Σουηδούς να κυρήξουν τον πόλεμο στην καθολική Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και γενικά με τη διπλωματία του και τους κατασκόπους του έκανε την Ευρώπη άνω κάτω και εξασφάλισε την ηγεμονική θέση της Γαλλίας μετά τον Τριακονταετή Πόλεμο.

Για να το επιτύχει αυτό χρειάστηκε να σπάσει τον φαύλο κύκλο των παραδοσιακών υποχρεώσεων και συμμαχιών που υπήρχε μέχρι τότε και να δράσει ανάλογα με το εθνικό συμφέρον, χωρίς να υπολογίζει ασήμαντους παράγοντες όπως η θρησκεία, η ηθική ή άλλες ανοησίες. Αυτό ονομάστηκε Raison d' État, η λογική της προώθησης του εθνικού συμφέροντος πάνω απ' όλα και είναι (ή θα έπρεπε να είναι) το μόνο κίνητρο στη λήψη των πολιτικών αποφάσεων.

...........

Γιατί τα γράφω όλα αυτά;

Η Οργάνωση έπαψε να υπάρχει.

Στην Ιταλία όμως, άνθρωποι σαν τον Silvio Berlusconi συνεχίζουν να γίνονται πρωθυπουργοί. Η μαφία συνεχίζει να δολοφονεί ανενόχλητη.

"Και τώρα σκοτώστε μας όλους" Νεανικό κίνημα της Calabria κατά του οργανωμένου εγκλήματος

Ο Εμφύλιος έληξε και το πολιτειακό τακτοποιήθηκε.

Στην Ελλάδα όμως, διαιωνίζεται το ίδιο πολιτικό σύστημα, με τα ίδια άτομα ή τους απογόνους τους, ο δημόσιος τομέας συνεχίζει να διογκώνεται, δάση συνεχίζουν να καίγονται και να οικοπεδοποιούνται και κανείς δεν λογοδοτεί για θέματα άμυνας και εθνικής ασφάλειας.


Ο Raison d' État δεν χρειάζεται υπερατλαντικές συνομωσίες. Βρίσκεται στο κέντρο κάθε πόλου εξουσίας και λειτουργεί με το παράδοξο ότι μπορεί κάλλιστα να οδηγήσει το κράτος στην καταστροφή και την εξαθλίωση.

Τα γράφω αυτά για όλους εσάς που πιστεύετε σε έννοιες όπως η δημοκρατία, που νομίζετε ότι με την εκλογική διαδικασία έχετε λόγο και άποψη για τη διακυβέρνηση της χώρας, που πιστεύετε ό,τι ακούτε απο τα ΜΜΕ και νομίζετε ότι οι τρομοκράτες έχουν πάντα επαναστατικά κίνητρα πίσω απο τις πράξεις τους. Ανοίξτε τα μάτια σας.

Είναι δύσκολο να ελέγχεις τους φύλακες (custodere ipsos custodes).
Become Luther Blissett.

ΥΓ. Ο Giulio Andreotti ζεί ακόμα και παρά το ότι είναι 90 χρονων επηρεάζει τις εξελίξεις στην Ιταλία, απο τη θέση του Ισόβιου Γερουσιαστή. Αν και πρωτοδίκως είχε καταδιακαστεί για ηθική αυτουργία στο φόνο Pecorelli, η απόφαση ακυρώθηκε στο ανώτατο εφετείο. Η καριέρα του είναι γεμάτη αντιφάσεις. Αν και πέρασε τους πιο σκληρούς νόμους κατά της Μαφίας, απεχθάνεται άτομα σαν τον Berlusconi, αποκάλυψε το πραξικόπημα Borghese και δεν ήταν μέλος της P2, υπάρχει η διάχυτη αίσθηση της βαθιάς του εμπλοκής σε οποιαδήποτε υπόγεια δραστηριότητα στα ανώτερα κλιμάκια εξουσίας τα τελευταία 60 χρόνια. Αν και αφοσιωμένος ΝΑΤΟικός, οι πολιτικές του συχνά δημιουργούσαν προβλήματα στα σχέδια των ΗΠΑ για τη Μεση Ανατολή, προάγοντας ιταλικά συμφέροντα κυρίως σε ζητήματα πετρελαϊκής πολιτικής. Άνθρωπος με απίστευτη αίσθηση του χιούμορ και βαθύτατα είρων, έχει πει κορυφαίες ατάκες όπως "Εκτός απο τους Καρχηδονιακούς Πολέμους, για τους οποίους ήμουν πολύ νέος, έχω κατηγορηθεί για οτιδήποτε συνέβη στην Ιταλία", "Η εξουσία φθείρει αυτούς που δεν την έχουν", "Αναγνωρίζω πως είμαι μέτριου αναστήματος αλλά δεν βλέπω και γίγαντες γύρω μου", "Μπορεί να είμαι άτομο με περιορισμένη φαντασία, έχω όμως εκτεταμένο αρχείο. Και όποτε αναφέρω το αρχείο μου, οι αντίπαλοί μου σιωπούν". Αυτή η μοντέρνα προσωποποίηση του Ταλλεϋράνδου θα έχει πολλά να πεί. Δυστυχώς όμως, θα μιλήσει αντ' αυτού το αρχείο του, όταν πάει να συναντήσει τον άγιο Πέτρο.

Coldplay - Viva la Vida

I used to rule the world
Seas would rise when I gave the word
Now in the morning I sleep alone
Sweep the streets I used to own

I used to roll the dice
Feel the fear in my enemy's eyes
Listen as the crowd would sing
"Now the old king is dead! Long live the king!"

One minute I held the key
Next the walls were closed on me
And I discovered that my castles stand
Upon pillars of salt and pillars of sand

I hear Jerusalem bells a ringing
Roman Cavalry choirs are singing
Be my mirror, my sword and shield
My missionaries in a foreign field

For some reason I can't explain
Once you go there was never
Never an honest word
And that was when I ruled the world

It was the wicked and wild wind
Blew down the doors to let me in
Shattered windows and the sound of drums
People couldn't believe what I'd become

Revolutionaries wait
For my head on a silver plate
Just a puppet on a lonely string
Oh who would ever want to be king?

I hear Jerusalem bells a ringing
Roman Cavalry choirs are singing
Be my mirror, my sword and shield
My missionaries in a foreign field

For some reason I can't explain
I know Saint Peter won't call my name
Never an honest word
But that was when I ruled the world

I hear Jerusalem bells a ringing
Roman Cavalry choirs are singing
Be my mirror, my sword and shield
My missionaries in a foreign field

For some reason I can't explain
I know Saint Peter won't call my name
Never an honest word
But that was when I ruled the world



.

Το κακό

"To-day I bake, to-morrow brew,
The next I'll have the young Queen's child.
Ha! glad am I that no one knew
That Rumpelstiltskin I am styled."

( „Heute back ich, morgen brau ich,
übermorgen hol ich der Königin ihr Kind;
ach, wie gut dass niemand weiß,
dass ich Rumpelstilzchen heiß!“ )

Jacob und Wilhelm Grimm, Kinder- und Hausmärchen. LV: Rumpelstilzchen.
(transl. Routledge ed. 1948)

Μεγάλωσα σε ένα καθαρό και φωτεινό σπίτι. Δεν είχα έρθει σε επαφή με το Κακό.

Ήξερα την ύπαρξή του. Το έβλεπα τα βράδια στην πόλη, στα πεζοδρόμια, ένοιωθα την παρουσία του στις σκοτεινές και υγρές γωνίες, στα ανήλια στενοσόκακα, εκεί που αθροίζονται τα σκουπίδια, τα απόβλητα μιας βρωμερής και άνομης μεγαλούπολης με σκοτεινά μυστικά και μαύρη ψυχή.

Ένοιωθα την παρουσία του.

Ένοιωθα την παρουσία του στους υπονόμους που απλώνονταν για χιλιόμετρα κάτω απο τα πόδια μου.

Ένοιωθα την παρουσία του στις σχάρες με τις αναθυμιάσεις των ατμών των στεγνοκαθαριστηρίων.

Ένοιωθα τα ανείπωτά του νούμερα, καθώς τυφλό και άμυαλο συναθροιζόταν γύρω απο τη βρωμιά και τη δυσωδία της τερατώδους μεγαλούπολης, υπακούοντας αγόγγυστα στη συλλογική νοημοσύνη της Κυψέλης.



όμως το Κακό ήταν μακριά μου


Μέχρι που η τύχη με έστειλε να σπουδάσω μακριά απο το σπίτι μου, σε μια πόλη με εξίσου μαύρη καρδιά και γλοιώδη σωθικά, μια πόλη της οποίας η ύπαρξη αποτελεί προσβολή για οποιοδήποτε αίσθημα καλού, δικαίου, ή σωστού και της οποίας το Πενταγράμματο όνομα ταιριάζει μόνο σε σελίδες που διαβάζουν οι τρελοί, οι παράφρονες ή οι πιστοί του ακέφαλου όντος που για αμέτρητους αιώνες παίζει τυφλό τη φλογέρα του και με το παρανοϊκό του γέλιο προβλέπει το τέλος της Δημιουργίας...

Περπατώντας στους δρόμους το ένοιωθα παλι γύρω μου, να φτερακίζει αθέατο στα σκοτεινά.

Μουρμουρίζοντας άσκοπες προσευχές στον Θεό που είχε ξεχάσει αυτή την πόλη - ίσως και πριν ακόμα η πόλη ξεχάσει Αυτόν, γύρισα στο σπίτι μου.

Με υποδέχθηκε ένας θόρυβος στο τζάμι της μπαλκονόπορτας.

Δεν διστασα μυθιστορηματικά πριν τραβήξω την κουρτίνα - δεν ήλπισα καν ότι μπορεί να είναι ο άνεμος που χόρευε τους κισσούς.

Το Κακό ήξερε που είμαι. Με είχε βρεί.

......................................................................................................................

(εξι χρόνια μετά)

Ο μάγειρας της μονάδας μου μπαίνει διστακτικά στο ιατρείο μου. Ήξερα ότι ερχόταν. Είχα μυρίσει την τηγανίλα απο τα ρούχα του όταν αυτός ήταν ακόμα στο γραφείο του φροντιστή, πενήντα μέτρα μακριά. Ηλίθιος αλλά φιλότιμος. Το τέλειο θύμα για την ανάκριση

(ιερά εξέταση)


περι υγειονομικών και λοιπών θεμάτων του στρατοπέδου.

Δεν κράτησε πολύ. Σε δύο λεπτά ξέρναγε ότι προχθές στα μαγειρεία είχε δεί το Κακό.

Δεν περίμενα να μου το πεί. Το είχα δεί στα μάτια του. Όταν κάποιος έχει δεί το Κακό, μπορείς να το δείς στα μάτια του μέχρι να πεθάνει.

Πριν τελειώσει τη φράση του, το χέρι μου πήγε στο μπουκαλάκι με τις φονικές πυρεθρίνες που είχα αγγαρέψει τον φροντιστή να με προμηθεύσει απο την πρώτη ημέρα που ανέλαβα.

Τα τσιγάρα του μάγειρα ακολούθησαν. Κάτω απο την μπίχλα του τηγανόλαδου κρυβόταν η νικοτίνη, απαραίτητη για το σχέδιο μου.

Σε ένα τέταρτο η γαλακτωματοποιημένη ναπάλμ μου, ο υγρός όλεθρος, ήταν έτοιμη.

Καταλάβαινα τελικά την ικανοποίηση που θα ένοιωθε ο Άντολφ Άιχμαν όταν απο το γραφείο του στο Γιούντενρεφεράτ της Κούρφυρστενστράσσε υπέγραφε τις μαζικές παραγγελίες Zyklon-B για να δώσει την Τελική Λύση.

Με τον ψεκαστήρα επ'ώμου τον έβαλα να μου υποδείξει το καταφύγιο του Κακού.

Το αθώο σφύριγμα απο το ακροφύσιο του ψεκαστήρα ήταν κωμικά δυσανάλογο προς τον φρικτό θάνατο που έσπερνα απλόχερα.

Τί είχε γράψει άλλωστε ο Eliot; I will show you fear in a handful of dust....

Ήμουν ο Άγγελος του Θανάτου, ο Μασκοφόρος Εκδικητής, ο Άγιος Τομάς ντε Τορκεμάδα, που με τη χημική μου ρομφαία εξόντωνα Αυτο Που Δεν Έπρεπε Να Υπάρχει, τη ζοφερή βλασφημία που ζεί κάτω απο τα πόδια μας και κρύβεται όταν πλησιάζει η εξαγνιστική Φλόγα.

Αργά και βασανιστικά το Κακό άρχισε να βγαίνει απο την τρύπα του. Στεκόμουν αποσβολωμένος απο τη φρίκη, μαγεμένος απο τις ληθαργικές κινήσεις των μελών του, καθώς προχωρούσε κατα ολοένα και μεγαλύτερους αριθμούς σε τοίχους, πάγκους, σκεύη και συσκευές, αφήνοντας τον επιθανάτιο ρόγχο του, φτεροκοπώντας τριγύρω αηδιαστικά μέχρι που τα άψυχα κουφάρια του άρχισαν να πέφτουν βροχή τριγύρω μας και τριγύρω στον υποδιοικητή που τυχαία περνούσε έξω απο τα μαγειρεία και παρακολουθούσε άφωνος το θέαμα.

Ήταν ένας προσωπικός θρίαμβος. Οι μάγειροι την εόμενη μέρα μου είπαν ότι σταμάτησαν να μετρούν στα 293 πτώματα κι αυτό επειδή είχε νυκτώσει και ήθελαν να συντομεύουν.

Είχα κερδίσει τη μάχη. Ήξερα όμως ότι έξω απο τη σφαίρα της προσωπικής μου επιτήρησης, το Κακό συνέχιζε και θα συνεχίζει να έρπει αθέατο μέσα στα ανείπωτα βδελύγματα που στραγγίζονται απο τις εστίες του πολιτισμού μας στους σκοτεινούς υπονόμους, έτοιμο να μολύνει με την παρουσία του όλο τον Κόσμο.

.....

Καμιά φορά τη νύχτα συναντώ το Κακό. Άλλες φορές μόλις που το αντιλαμβάνομαι, καλά κρυμμένο, στις παρυφές της αντίληψής μου, άλλοτε το παρακολουθώ να έρπει προκλητικά σε κοινή θέα, αποθρασυμένο λόγω των τεράστιων αριθμών του.

Καμιά φορά τη νύχτα βλέπω το Κακό. Καμιά φορά με βλέπει κι αυτό. Και φροντίζω πάντα να είμαι το τελευταίο πράγμα που θα δεί στην άθλια και ανίερη σύντομη ύπαρξή του.

"My descent is the story of everyman - I am hatred, anger and despair"

(I.The Serpentine Offering, Dimmu Borgir, In Sorte Diaboli LP.)





Tito & The Tarantula, Cucarachas Enojadas Fumando Marijuana





.

Ρωσσική Κιβωτός

Σου παρουσιάζουν ένα κουτί, μια κιβωτό ας πούμε, και σου λένε "Άνοιξέ το, μέσα θα βρείς ένα λαό, μια ιστορία, όλους τους παλιόφιλούς σου που κάνατε παρέα στη φαντασία σου όταν διάβαζες ιστορία".

Το πλησιάζεις με ανυπομονησία αλλά και επιφυλακτικότητα, νομίζεις ότι αν δείξεις πολύ έντονη επιθυμία να το ανοίξεις θα το ξανασκεφτούν και θα σου το πάρουν.

(Λές εκεί να οφείλεται η διστακτικότητα που νοιώθεις πριν ταξιδέψεις; Φοβάσαι τι θα βρείς μέσα στην κιβωτό ή φοβάσαι τι θα γίνει καθώς πας να την ανοίξεις;)

Οι εβραίοι ξέρεις τι έβαζαν στις δικές τους. Τετράποδα και πέτρινες πλάκες. Κανένα ενδιαφέρον εκεί.

όμως οι άλλοι λαοί; Απο πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις αν ανοίξεις τη γερμανική ή ακόμα χειρότερα την ιταλική κιβωτό;

Τα παρατάς και πάς στην ανατολή. Μυρίζεις υγρό ξύλο. Φρέσκια σημύδα ή έλατο απο την σιβηριανή τάιγκα και πάνω στο καπάκι ο δικέφαλος αετός. Είναι δύσκολο να ανοίξεις το μάνταλο. Δεν ξέρεις τη γλώσα και η παγωμένη βροχή σε περονιάζει στις απέραντες αποστάσεις που πρέπει να καλύψεις.

Ερμιτάζ, Πύλες. Λεπτομέρεια. Αύγουστος 2009

Σε προετοίμασαν όμως γι αυτό μερόνυχτα με τον ηλίθιο και τους αδερφούς Καραμάζοβι κλεισμένος στο υπόγειο ακούγοντας τις αναμνήσεις απο το σπίτι των πεθαμένων, ενώ στο δίπλα δωμάτιο η Νατάσα Ροστόβα πείραζε συνεχώς τον Πιέρ Μπεζούχοφ λέγοντάς του ότι μοιάζει πολύ με τον Σεργκέι Μπονταρτσούκ...

Ερμιτάζ (Χειμερινά Ανάκτορα) Κλιμακοστάσιο Ιορδάνη, Αύγουστος 2009

Παίρνεις το ματωμένο τσεκούρι που ο Ροντιόν Ρομάνοβιτς Ρασκόλνικοφ άφησε πίσω του και σπάς το μάνταλο.

Στον τάφο του Ντοστογέφσκι, Αύγουστος 2009

Ανοίγεις την κιβωτό και με μια πληθώρα χρωμάτων οι "Καλεσμένοι πέρα απο τη Θάλασσα", οι σκανδιναβοί Varjager φτάνουν στις νότιες ακτές της βαλτικής, αναλαμβάνουν την ηγεσία των ανατολικών σλαβικών εθνών και ιδρύουν το κράτος του Κιυβάν Ρούς

Νικολάι Ρέριχ, Καλεσμένοι πέρα απο τη Θάλασσα

Τα παπούτσια σου κολλάνε στη λάσπη των βάλτων του Πριπιάτ καθώς ακολουθείς τους Πολωνούς και τους Τεύτονες στις σταυροφορίες τους κατά των Λιθουανών και Ουκρανών ειδωλολατρών που λατρεύουν ακόμα τον άσπρο θεό των βάλτων, τον τρομερό Μπιέλαμπογκ και τους βλέπεις να πνίγονται στα παγωμένα νερά της λίμνης Πεϊπούς, κατατροπωμένοι απο τον πρίγκηπα Αλεξάντρ Νιέφσκι όταν εισέβαλαν στη γή των Ρώσων

Αλεξάντρ Νιέφσκι. Αγία Πετρούπολη, Αύγουστος 2009

Τυλίγεις σφιχτά γύρω σου τη βρωμερή προβιά για να ακολουθήσεις τον Γέρμακ και τους Κοζάκους του στην κατάκτηση της Σιβηρίας

Βασίλι Σουρίκοφ, Η κατάκτηση της Σιβηρίας απο τον Γέρμακ

Λουφάζεις σε μια γωνιά ενώ ο Πέτρος ο Μέγας αντικρίζει τον γιό του για τελευταία φορά πριν τον παραδώσει στους δημίους να τον βασανίσουν μέχρι θανάτου για να αποκαλύψει την πλεκτάνη κατά του Τσάρου πατέρα του

Νικολάι Γκέ, Ο Πέτρος ο Μέγας ανακρίνει τον Τσάρεβιτς Αλεξάντερ Πέτροβιτς

Παρατηρείς τις φλόγες της Μόσχας να αντανακλώνται στα μάτια του στρατάρχη Κουτούζοφ ενώ παρακολουθεί τους Γάλλους να παίρνουν το μακρύ δρόμο της επιστροφής στη Γαλλία. Ελάχιστοι μόνο άντρες απο το εκστρατευτικό σώμα του Ναπολέοντα θα ξαναδούν τη χώρα τους

Στρατάρχης Κουτούζοφ, Καθεδρικός του Καζάν, Αύγουστος 2009

Νοιώθεις το ρολόι να τρέχει πιό γρήγορα. Ο Λένιν φτάνει στο σταθμό της Φινλανδίας, το καταδρομικό Αβρόρα θρυμματίζει τα τζάμια των χειμερινών ανακτόρων, ο Κερένσκι παύει να ηγείται μιας κυβέρνησης που δεν κατάφερε να κυβερνήσει τίποτα και ο Εμφύλιος ξεκινά. Είναι ήδη Οκτώβριος (ή Νοέμβριος αν προτιμάς) του 1917. Οι δέκα ημέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο...

Καταδρομικό Αβρόρα, Αύγουστος 2009

1934. Ο Κίροφ δολοφονείται στο γραφείο του. Είναι η αφορμή για να ξεκινήσει το μεγαλόπνοο σχέδιο του Στάλιν για τις Μεγάλες Εκκαθαρίσεις, κατά τις οποίες θα εκτελεστούν 3 απο τους 5 στρατάρχες της Σοβιετικής Ένωσης, σχεδόν όλοι οι παλαιοί Μπολσεβίκοι και ένας μεγάλος αριθμός εχθρών - πραγματικών και μή - του καθεστώτος. Χαμογελάς κάτω απο τα μουστάκια σου όταν στο τέλος, εκτελείται και ο ίδιος ο Γιεζόφ, ο αρχηγός της NKVD και ενορχηστρωτής της όλης υπόθεσης. Φυσικά, θα σβηστεί απο φωτογραφίες και ντοκουμέντα. Σαν να μην υπήρξε ποτέ

Με τον Γεζόφ και χωρίς τον Γεζόφ

Έτσι ήθελε ο Hitler το Λένινγκραντ: Σαν να μην υπήρξε ποτέ. Έχοντας συντρίψει κάθε αντίσταση ολοκληρώνει τον κλοιό γύρω απο το Λένινγκραντ στην πολίχνη Μγκά, διακόπτωντας κάθε δυνατότητα ανεφοδιασμού της πόλης. Θα άφηνε τους κατοίκους να πεθάνουν απο την πείνα και μετά θα ισοπέδωνε την πόλη του Μεγάλου Πέτρου. Είναι Σεπτέμβριος του 1941 και οι 900 ημέρες αρχίζουν. Οι εκσκαφείς αφού τελειώσουν με τις οχυρώσεις θα αρχίσουν να ανοίγουν ομαδικούς τάφους σύντομα...

900 ημέρες, 900 νύχτες: Μνημείο της Πολιορκίας του Λένινγκραντ, Αυγουστος 2009

Μνημείο της Πολιορκίας του Λένινγκραντ, Αυγουστος 2009

Το τηλέφωνο χτυπάει και καθώς το σηκώνεις νοιώθεις την υγρασία που έχει συμπυκνωθεί πάνω στο ψυχρό βακελίτη. Παρά την αρχική επιτυχία κατά της τρίτης γραμμής άμυνας των Φινλανδών, λίγο έξω απο το Βίμποργκ που μόλις έπεσε, η προέλαση του Κόκκινου Στρατού σταμάτησε και το μέτωπο κατέρρευσε και αναδιπλώθηκε υπο καταιγιστικά πυρά πυροβολικού με πρωτοφανή ακρίβεια. Για ακόμα μια φορά οι Φινλανδοί αποδεικνύονται πιο σκληρά καρύδια απ'ό,τι περίμενε κανείς. Η μεγαλύτερη μάχη σε όλη την ιστορία των βόρειων χωρών έχει λήξει και οι Φινλανδοί κατάφεραν να διατηρήσουν την ανεξαρτησία τους παρά την κατάρρευση του Άξονα

Στρατηγός Πυροβολικού Vilho Petter Nenonen. Οι νέες τακτικές που επινόησε στον υπολογισμό τροχιών και τη συγκέντρωση πυρός μιας πυροβολαρχίας ήταν επαναστατικές και εφαρμόστηκαν με συντριπτικό αποτέλεσμα στη μάχη Tali - Ihantala όπου οι Φινλανδοί κατόρθωσαν να ανακόψουν την Σοβιετική αντεπίθεση




Φινλανδικές Οχυρώσεις, γραμμή VKT (Tali - Ihantala) - Viipuri Αυγουστος 2009

Μια νεαρή Γερμανίδα ουρλιάζει καθώς με την ικανοποίηση ζωγραφισμένη στα μάτια τους τρεις Καλμύκοι πεζικάριοι την παραδίδουν στα πριόνια των πάντα διψασμένων για εκδίκηση Πολωνών, έχοντας οι ίδιοι τελειώσει μαζί της. Είναι αδύνατισμένη απο τις στερήσεις που πέρασαν οι Βερολινέζοι τον τελευταίο χρόνο και δεν θα ουρλιάζει για πολύ. Ακόμα και οι στιβαρές αγρότισσες της Ανατολικής Πρωσσίας δεν άντεχαν πολλή ώρα τα πριόνια και τα σίδερα των Πολωνών. Καλύτερα, γιατί σε λίγο θα περάσει ο Στρατάρχης και δεν του αρέσουν αυτά. Και ας ανέβει κάποιος με μια σημαία στο αναθεματισμένο Ράιχσταγκ.

Η φωτο με τη σημαία στο Reichstag πριν υποστεί επεξεργασία. Φαίνονται τα διπλά ρολόγια που φοράει στους καρπούς του ο ένας στρατιώτης, απο λεηλασία.

Νοιώθεις την επικείμενη απειλή. Κάτι πρωτοφανές, κάτι που δεν είχες νοιώσει ούτε στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο, όταν οι Ναζί φαίνονταν αήττητοι. Νοιώθεις ένα πολύ μεγαλύτερο τρόμο. Περιμένεις απο λεπτό σε λεπτό να τυφλωθείς απο τη λάμψη που θα σημάνει το τέλος του πολιτισμού.

Ψυχρός Πόλεμος: Χρουστσωφ, Castro και Kennedy.

РТ-2ПМ Тополь; NATO reporting name SS-25 Sickle μαζί με Κινητό Σταθμό Διοίκησης και Τροποσφαιρικό Αναμεταδότη. Δεν μπορώ να αποκαλύψω πού. Αύγουστος 2009

Κι όμως εν μέσω όλων αυτών, ο καλός μας Γενικός Γραμματέας απονέμει στον εαυτό του παράσημα και γίνεται 4 φορές Ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης, με απονομές στα γενέθλιά του.
"Δεν ήταν κακός, ήταν μάλλον σαν μικρό παιδί".
Και δεν άφηνε τα προδοτικά έθνη της ανατολικής Ευρώπης να συμμαχήσουν ξανά με τους Εχθρούς του Λαού

Λεονίντ Μπρέζνιεφ, ο τετράκις αυτοπαρασημοφορημένος (για τα γενέθλιά του) ως Ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης.

Οι εικόνες γίνονται αχνές. Το δόγμα Μπρέζνιεφ εγκαταλείπεται, η συμμαχία τψν σοσιαλιστικών χωρών καταρρέει, οι μεταρρυθμίσεις του Γκορμπατσώφ χειροτερεύουν την κατάσταση της οικονομίας και η χώρα οδηγείται στην κατάρρευση με το μέλλον της βαθύτατα υπονομευμένο απο την ανοιχτή διαφθορά, ανικανότητα, αδιαφορία και κλεπτοκρατία του νέου καθεστώτος.

Γέλτσιν και Γκορμπατσώφ, οι δύο ανίκανοι νεκροθάπτες του καθεστώτος και καταστροφείς της Ρωσσίας

Η γεύση που μένει είναι πικρή. Αφήνεις την κιβωτό να κλείσει. Χρειάζεσαι κάτι για το στομάχι σου που έχει δεθεί κόμπος και ξέρεις ότι πρέπει να περάσουν πολλά πριν ξαναβρείς τη δύναμη να την ξανανοίξεις. Κάποτε που ίσως καταλαβαίνεις καλύτερα τα υπόγεια ρεύματα της Ιστορίας.

ΥΓ: Η πραγματική "Ρωσσική Κιβωτός" είναι φιλμ του Αλεξάντερ Σοκούροφ παραγωγής 2002, στο οποίο ξεναγούμαστε στην ρωσσική ιστορία μέσα απο τα εκθέματα του Ερμιτάζ, σε ένα και μόνο μονοπλάνο διάρκειας 96 λεπτών...

Ερμιτάζ. Ιταλική αίθουσα (Μικρή Φυσικού Φωτός) Αύγουστος 2009.

Ουκ εα με καθευδειν τα των 206 χρώματα(αττικη συνταξις)

Εδώ και καιρό δουλεύω πολλά κείμενα. Κείμενα για τη ζωή στην επαρχία που άφησα πίσω. Κείμενα για τη γρήγορη οδήγηση. Κείμενα για το επικείμενο ταξίδι στη Ρωσία. Δουλεύω ένα μεγάλο κείμενο για τον εμφύλιο, όχι μονο τον δικό μας αλλά γενικά, αρχίζοντας απο τον ισπανικό και καταλήγοντας στους μεταποικιακούς αφρικανικούς. Είναι μια υπερπαραγωγή με πολλούς γκεστ σταρ, απο τον Andreu Nin εως τον Πολ Ποτ. Θα έχει συγκρίσεις και παραλληλισμούς της παρακρατικής βίας απο την Ισπανική Φάλαγγα, τους Χίτες και τους καθοδηγούμενους απο τη CIA βασανιστές του Λον Νολ.

Θα έχει αφηρημένη φωτογραφία και θα έχει κομματικό παρασκήνιο. Παρασκηνιακού χαρακτήρα είναι κι ενα άλλο κομμάτι που δουλέυω και αφορά τη Νο 0 και τις προεκτάσεις στην Νο 3 με σαφή ψυχαναλυτικό χαρακτήρα.

Με καθηλώνουν όμως σκέψεις. Σκέψεις που δεν με αφήνουν ούτε να ησυχάσω ούτε να ολοκληρώσω (ενα κομμάτι στο blog).

Με ενοχλεί που δεν θυμάμαι τα χρώματα των Peugeot 206 δυο ακατονόμαστων, της Νο1 και της Νο 2. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι η ακατονόμαστη Νο 2 είχε ένα φούξια Peugeot 206 με ένα στρουμφάκι κολλημένο στο πίσω τζάμι.

Ή μήπως τα θυμάμαι ανάποδα και η Νο 2 είχε το πορτοκαλί, αντί για τη Νο 1;

Μπορεί να μην ήταν κανένα απο τα δύο πορτοκαλί και το 206 της Νο 1 (ή της Νο 2) να ήταν σιέλ. Μπορεί όμως να το μπερδεύω και πάλι με το 206 αυτής που θα ήθελα να είναι Νο 5.

Με ενοχλεί που δεν θυμάμαι. Και ακόμα περισσότερο με ενοχλεί που με ενοχλεί. Άλλωστε καμία τους δεν έχει πια 206.

Θα τα ξαναπούμε όταν γυρίσω απο Αγια Πετρούπολη. Και θα μιλήσουμε για εμφύλιο.

Ήρωες

Η συνθηκολόγηση των στρατηγών του Ελληνικού Στρατού μετά τη γερμανική εισβολή του '41 άφησε τους στρατιώτες στη μοίρα τους, να προσπαθούν να επιστρέψουν όπως μπορούσαν στα σπίτια τους.

Με την υποχώρηση του βρετανικού εκστρατευτικού σώματος σε πλήρη εξέλιξη, κάθε μορφή μηχανοκίνησης είχε επιταχθεί ή καταστραφεί. Αυτό σήμαινε ότι οι Έλληνες που πολέμησαν στα διάφορα μέτωπα θα επέστρεφαν με τα πόδια. Αυτή ήταν και η μοίρα των Κρητών της Κρητικής Μεραρχίας που πολέμησε στην Αλβανία, προκαλώντας βαρύτατες απώλειες στους ιταλούς που αντιμετώπισε, μεγάλο ποσοστό των οποίων ήταν θανάσιμοι τραυματισμοί λόγω της φυσικής εξοικείωσης των Κρητών με τα όπλα απο μικρή ηλικία.

Με το μάχιμο πληθυσμό της Κρήτης αποκλεισμένο στην Ελλάδα, η υπηρεσία πληροφοριών της Γερμανικής Αεροπορίας, σε ένα υπόμνημα - μνημείο προχειρότητας χαρακτήρισε την Κρήτη πρακτικά ανυπεράσπιστη, ιδανική λεία για το δοκιμασμένο σώμα αλεξιπτωτιστών του Στρατηγού (Generaloberst) Student.

Δεν είχαν ιδέα για τους περίπου τριάντα χιλιάδες μάχιμους στρατιώτες, κυρίως Νεοζηλανδούς και Αυστραλούς που φρουρούσαν το νησί. Απο την άλλη, δεν είχαν επίσης ιδέα για το ότι η κωδικοποίηση Enigma της Luftwaffe είχε προ πολλού σπάσει και οι Άγγλοι είχαν σε μια σειρά λεπτομερέστατων σημάτων με τον κωδικό Ultra (Orange Leonard) όλες τις λεπτομέρειες για την επιχείρηση.

Η λογικά καταδικασμένη απόπειρα κατάληψης της Κρήτης ξεκίνησε στις 20 Μαΐου του '41. Ήταν, σύμφωνα με τον Churchill, μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να εξολοθρευτεί το σώμα των γερμανών αλεξιπτωτιστών.

Ο Churchill δεν υπολόγισε τη μνημειώδη ανικανότητα του διοικητή του νησιού, υποστρατηγου Bernard Freyberg, ο οποίος μετά απο τραγικά λάθη, κυρίως σε ό,τι αφορά την αξιολόγηση της απειλής των αλεξιπτωτιστών, έχασε τον έλεγχο του αεροδρομίου του Μάλεμε, πράγμα που επέτρεψε την άφιξη γερμανικών ενισχύσεων και μετέτρεψε μια οδυνηρή ήττα σε ακριβοπληρωμένη νίκη για τους γερμανούς.

Οι Κρήτες δεν θυμόμαστε τη Μάχη της Κρήτης ούτε για το Ούλτρα, ούτε για την ανικανότητα των Συμμάχων, ούτε για τη νίκη των Γερμανών. Και βεβαίως οι ανοησίες που μαθαίναμε στο σχολείο, πως η Μάχη της Κρήτης καθυστέρησε την εισβολή στη Σοβιετική Ένωση είναι αστείες.

Θυμόμαστε τη Μάχη της Κρήτης γιατί για πρώτη και μόνη φορά στον Δεύτερο Παγκόσμιο η Αντίσταση ξεκίνησε ταυτόχρονα με την εισβολή. Θυμόμαστε τη Μάχη της Κρήτης γιατί χωρίς καθοδήγηση και πολιτική οργάνωση, οι ορεσίβιοι άμαχοι δημιούργησαν άμεσα ελεύθερες ζώνες και δίκτυα υποστήριξης και απόκρυψης για τους πράκτορες και τους στρατιώτες των Συμμάχων, θέτοντας το υπόβαθρο για εντυπωσιακές ενέργειες όπως η φυγάδευση εκατοντάδων στρατιωτών μετά την πτώση του νησιού και η απαγωγή του στρατηγού Kreipe.

Θυμόμαστε τη Μάχη της Κρήτης γιατί τα κρητικά μαχαίρια δεν κάνουν θόρυβο όταν εκπληρώνουν τον τρομερό τους σκοπό μες στο σκοτάδι. Και δεν διέκριναν ανάμεσα σε γερμανούς, ιταλούς ή τους συνεργάτες τους και τις οικογένειές τους. Το αίμα είναι το ίδιο ζεστό.

"Σε αυτή τη χώρα που δεν υπάρχουν τίτλοι ευγενείας, ο ύψιστος τίτλος τιμής για τον Έλληνα είναι αυτός του αντάρτη. Του πατριώτη που παίρνει το όπλο και βγαίνει εθελοντικά στο βουνό να πολεμήσει τον κατακτητή."

Διονύσης Χαριτόπουλος, Αρης,ο Αρχηγός των Ατάκτων.

Σήμερα τα χαράματα χάσαμε τον τελευταίο ευγενή της οικογένειάς μας.

Συμμετείχε στο δίκτυο υποστήριξης της περιοχής Κανδάνου, απο τα Παλαιά Ρούματα Χανίων. Εκδιώχθηκε απο το σπίτι της, το οποίο επιτάχθηκε απο τη γερμανική φρουρά. Είδε τον άντρα της να γλιτώνει τελευταία στιγμή απο το εκτελεστικό απόσπασμα. Άλλοι συγγενείς της δεν ήταν τόσο τυχεροί.



Υπέφερε απο τους γερμανούς της φρουράς γιατί απο τις κακουχίες δεν είχε γάλα για τη νεογέννητη κόρη της. Τους ενόχλησε το κλάμα του μωρού.

Ήταν η τελευταία απο τους "παλαιούς" μου που λάτρευα και που πολέμησαν στους Βαλκανικούς, τους δύο Παγκόσμιους, μια καταστροφική Εκστρατεία κι έναν αποτυχημένο Εμφύλιο.

Σήμερα τα χαράματα πέθανε η γιαγιά μου.

Χρυσάνθη Αγγελάκη γ. Παρασκάκη

?1919 - 2009

Παρασ. επι συμμετοχη: Εθνική Αντίσταση


requiescat in pace

το χώμα που σκεπάζει έναν Κρητικό που κηδεύεται στην Κρήτη είναι πάντα ελαφρύ


Ή ρ ω ε ς

Προφορικό σεξ: σημειολογία και επανάσταση (Καὶ ὁ λόγος σὰρξ ἐγένετο)

Os (γενική oris) είναι στα λατινικά το στόμα.

Άρα, μια λέξη με θεμα or- μπορούμε να πούμε ότι έχει σχέση με το στόμα.

(φανταστείτε λοιπόν πόσο μπερδεμένη άποψη είχα, ας πούμε στην πέμπτη δημοτικού, σχετικά με το τί είναι ορατόριο, καθώς η λέξη μου θύμιζε τόπο - σαν να λέμε σανατόριο ή κρεματόριο - όμως ήμουν ήδη κάπως υποψιασμένος γλωσσολογικά και νόμιζα ότι ήταν ένας τόπος που είχε κάτι να κάνει με το στόμα. Παιδική αθωότητα σου λέει μετά. Κάτι ήξερε ο γερο-Φρόιντ που έλεγε για στοματικό στάδιο εξέλιξης.)

΄Αλλωστε αν ατυχήσατε ποτέ να έχετε δοσοληψία με αυτά τα λαμόγια τους γιατρούς και χρειάστηκε να πάρετε φάρμακα, θα είδατε στη συνταγή - αν το εν λόγω λαμόγιο ήταν αρκετά σχολαστικό - τα αρχικά p.o.

δηλαδή per os: απο το στόμα.

(φανταστείτε λοιπόν πάλι ένα φυτό της ιατρικής να ζητάει απο την κοπέλα του να τον πάρει per os)

Προτρέχω όμως.


Έλεγα λοιπόν ότι η σωστή και πρέπουσα μετάφραση για το oral sex έιναι στοματικό σεξ. Φαντάζομαι όμως ότι θα είστε εξοικειωμένοι με αυτή την πρακτική.

(cut και βινιέτα: "Δηλαδή τώρα μου ζητάς να σου κάνω στοματικό;" με ρώτησε όταν της ανέπτυξα προβοκατόρικα μεν, ύπουλα δε, την πάγια θέση του πολιτικού γραφείου ότι υπάρχουν πολλές λύσεις για τις δύσκολες ημέρες του μήνα. Παρερμήνευε βέβαια το υπονοούμενο, καθώς θεωρούσα την εν λόγω πρακτική δεδομένη και ουσιαστικά έθετα προς ψήφιση μια ακόμα πιο ριζοσπαστική εναλλακτική. Δυστυχώς το πολιτικό κλίμα δεν ήταν ευνοϊκό και καμία απο τις δύο προτάσεις δεν βρήκε πρόσφορο έδαφος στην κομματική καθοδήγηση)




Γράφω αυτά που γράφω γιατί, ημέρες που είναι, έρχονται και παρέρχονται εξετάσεις για διπλώματα ξένων γλωσσών.

παρένθεση.
Ιδιαίτερα η γαλλική γλώσσα είναι πολύπαθη:

όχι μόνο το φιλί με γλώσσα - όχι τη γλωσσολογική - είναι 'γαλλικό φιλί' αλλά στον ύστερο μεσαίωνα αποκαλούσαν το στοματικό σεξ "norman tongue", νορμανδική γλώσσα. Ίσως αυτό να είχε στο μυαλό του ο Geoffrey Chaucer όταν έγραφε το Canterbury Tales - η πρώτη φορά που άγγλος ευγενής έγραφε κάτι σε άλλη γλώσσα εκτός απο τη νορμανδική, μετά τη νορμανδική κατάκτηση της Αγγλίας το 1066.

α, κι ένα στοματικό ανέκδοτο για τους αγγλομαθείς:

What is an australian kiss?
It's like a french kiss only it's down under.

Βεβαίως αυτά τα 'γαλλικά' προσωνύμια περι στοματικού δεν υπάρχουν στη γαλλική γλώσσα αλλά σε όλες τις άλλες. Ίσως να είναι ο ήχος της γαλλικής γλώσσας και οι μορφασμοί που τη συνοδεύουν που προδιαθέτουν έναν μη γάλλο στον σεξουαλικό περι του στόματος ιδεασμό. Φανταστείτε έναν γερμανό ή εναν σουηδό να μιλάει και θα καταλάβετε τη διαφορά.

Και για να τελειώνω με τους γάλλους, θα σας μεταφέρω στην εποχή που η Αναγέννηση βρισκόταν στο φόρτε της και οι σήμερα μακαριζόμενοι και θεοποιούμενοι κάτοικοι της Φλωρεντίας πέταγαν λάσπη και πέτρες στα γλυπτά του Μικελάντζελο. Εκείνες τις όμορφες εποχές λοιπόν, μεγάλοι πολυεθνικοί στρατοί μισθοφόρων συγκρούονταν μεταξύ τους στο όνομα της Αυτού Μεγαλειότητος του Γάλλου βασιλιά, της Αυτού Αγιότητος του Πάπα, της Αυτού Αυτοκρατορικής Μεγαλειότητος και Αγιότητος του Αγίου Ρωμαίου Αυτοκράτορα και πάει λέγοντας. Επειδή ακόμα τότε ο πόλεμος δεν είχε ανθρωπιστικά κίνητρα και οι στρατοί δεν είχαν την ευγενική μεγαλοψυχία του αμερικανικού στρατού, την φιλανθρωπία και καλοσύνη της χιτλερικής Βέρμαχτ και την λεπτότητα και γλυκύτητα του σταλινικού Κόκκινου Στρατού, σημειώνονταν μαζικοί βιασμοί απ'όπου διέρχονταν οι στρατιώτες. Έτσι, με αυτή την έμπρακτη απόδειξη αγάπης μεταξύ των εθνών, η σύφιλις μεταδιδόταν σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και ανάλογα με την εθνικότητα των βιαστών έπαιρνε και το αντίστοιχο όνομα. Το θέμα είναι πως απ'όλα τα προσωνύμια, το μόνο που έχει επιβιώσει είναι το "μαλαφράντζα" - mal da francia, η αρρώστια απο τη Γαλλία. Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Ίσως οι γάλλοι μισθοφόροι να ήταν πιο ερωτύλοι. Ίσως να έπαιρναν και τις λιγότερες προφυλάξεις (μπορεί η durex να μην είχε αποτελεσματικές καμπάνιες στη Γαλλία). Και μη με ρωτήσετε για την ετυμολογία της άλλης λέξης για τη σύφιλη: 'σκουλαμέντο'. Δεν τη γνωρίζω. Αλλά θα την ψάξω και θα επανέλθω σε αυτό το ρομαντικό θέμα.

Κλείνει καθυστερημένα η παρένθεση.

Έλεγα λοιπόν ότι στα χρόνια που έδινα εγώ για τα διπλώματα γλωσσών, πριν καθιερωθεί ο ελληνικός όρος ίντερβιου, υπήρχε ο όρος Oral examination δηλ. προφορική εξέταση (ή απο του στόματος εξέταση - εκτός κι αν είστε ο Stephen Hawking και δεν μιλάτε απο το στόμα αλλά απο synthesizer.).

(Και αν με ρωτάτε για ποια εποχή μιλάω, θα σας απαντήσω ότι επειδή προσδιορίζω τις χρονολογίες δισκογραφικά, στα πρότυπα του High Fidelity του Hornby, έδινα Proficiency τη χρονιά που οι Blind Guardian κυκλοφόρησαν το Imaginations from the Other Side)

Καὶ ὁ λόγος σὰρξ ἐγένετο όπως μας λένε τα ευαγγέλια (κατα Ιωάννην 1:14) και εν προκειμένω η γλώσσα γίνεται στόμα, ή αλλιώς ο λόγος γίνεται γλώσσα ή αλλιώς τα γραμματάκια γίνονται σάρκα και άιμα και τέλοσπάντων καταλαβαίνετε τί θέλω να πώ γιατί μάλλιασε η γλώσσα μου.

(για τη μυώδη μιλάω, αυτή με τη σάρκα και το αίμα γιατί και τα ελληνικά - η άλλη γλώσσα - μπορούν να μαλλιάσουν γιατί υπάρχει βεβαίως ο μαλλιαρισμός, ο ακραίος δημοτικισμός και οι μαλλιαριστές, οι εκπρόσωποί του. Αλλά αρκετά με τις τρίχες, εδώ μιλάμε για σεξ)

Το προφορικό σεξ (περι ου ο τίτλος) είναι ο λόγος που γίνεται σάρκα και είναι ουσιαστικά μια διασημειωτική μετάφραση, απο αυτές με τις οποίες ασχολείται ο Umberto Eco στα δοκίμιά του: ηδονή δια του λόγου και όχι δια του οργάνου του λόγου.

Εδώ προκύπτει το αγωνιώδες ερώτημα με το οποίο ήθελα να ασχοληθώ εξ'αρχής:

Μιλάτε στο σεξ;

Όλοι μιλάμε για το σεξ. Το αναφέρουμε σε υπονοούμενα, σε μπιγκ φις ιστορίες, σε ανέκδοτα, στο δελτίο καιρού, στο ταξί με τις ιστορίες των ταξιτζήδων και τις εκατοντάδες γυναίκες που πηδάνε εβδομαδιαίως.

Μιλάμε όμως κατά τη διάρκεια του σεξ;

Εγώ όχι. Δηλαδή το αποφεύγω. Και τι να πείς άλλωστε; Πάντα ήθελα όταν μιλάω να λέω έξυπνα πράγματα.

"Τι θελεις να κάνουμε;"

('πληθυντικό μεγαλοπρεπείας χρησιμοποιείς καλή μου;' θέλω να ρωτήσω...)

"Τί θες να κάνω;"

('σκάσε και σκύψε' θέλω να πώ αλλά δεν μου αρέσει ούτε να χυδαιολογώ, ούτε να γίνομαι απότομος. Είμαι άνθρωπος ευγενής. Σχεδόν Πιεμοντέζος.)

"Τι μου κάνεις!"

('Χάρη σου κάνω μωρή' θέλω να πώ, ίσως όχι γιατί πάντα το πιστεύω αλλά είναι απίστευτα εύστοχο)

"Γιώργο!"

(ναι, ξέρω πως με λένε, αν με έλεγαν με κανένα άλλο όνομα θα είχαμε ένα θέμα, σαφώς...)

Ίσως είναι κατάλοιπα πουριτανισμού ή ντροπαλού χαρακτήρα .

Απο την άλλη έχω διαπιστωμένο σοβαρό πρόβλημα με τις μεταφράσεις.

Και ιδιαίτερα τις διασημειωτικές. Τις απεχθάνομαι. Προτιμώ να διαβάζω τα βιβλία στη γλώσσα του πρωτότυπου και μισώ τις μεταφορές βιβλίων στη μεγάλη οθόνη.

Οι ελάχιστες περιπτώσεις που η ταινία ήταν ισάξια ή ανώτερη καλλιτεχνικά απο το βιβλίο αφορούσαν μετριότατα βιβλία όπως ο Δράκουλας του Stoker ή αριστουργήματα που μεταφέρθηκαν με πολύ μεγάλο βαθμό ελευθερίας και πολύ σημαντικές προσαρμογές στο πρωτότυπο όπως το Heart of Darkness του Conrad που προσαρμόστηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό για να γίνει Αποκάλυψη Τώρα.


Σε πλήρη αντιστοιχία, η δυναμική της σάρκας δεν μπορεί να υποκατασταθεί απο τον λόγο.

Άλλωστε αξιωματικά ισχύει ότι οι αλλαγές και οι επαναστάσεις θέλουν πράξεις και όχι λόγια. Και προκύπτει το συμπέρασμα: Αν η επανάσταση θέλει πράξεις και όχι λόγια, τότε το προφορικό σεξ, δηλαδή η χρήση του λόγου ως μέσου ηδονής υποκρύπτει καθεστωτική, αντιδραστική και αντιεπαναστατική νοοτροπία.

(βεβαίως αυτό δεν σημαίνει ότι οι δαπίτισσες δεν παίρνουν... δεν κάνουν στοματικό σεξ τελοσπάντων. Για τις φιλομοναρχικές μη με ρωτάτε, δεν ξέρω)

Επαναστάτριες όλου του κόσμου αφήστε τα λόγια και πιάστε τις γλώσσες.

Είτε έρωτα κάνετε είτε πόλεμο, βουλώστε το και συγκεντρωθείτε.

Hasta la victoria siempre.

(Become Luther Blissett)

ΥΓ: Κατα τον Ιωάννη δηλαδή, η Σωτηρία του Ανθρώπου αρχίζει με στοματικό σεξ;
Θοῦ κύριε φυλακὴν τῷ στόματί μου καὶ θύραν περιοχῆς περὶ τὰ χείλη μου (Ψαλμοί 141:3)

ΥΓ 2: Κανονικό Oral fixation δηλαδή! (όπως θα'λεγε και η Shakira!)



.

Φουρτούνες

Αυτές τις στιγμές οι σκέψεις μας πάνε στους δοκιμαζόμενους Ιταλούς, στους νεκρούς και την κατεστραμμένη πολιτιστική κληρονομιά της Άκιλα.

Ο μαέστρο Βιβάλντι στην άκρως τεχνική και βενετσιάνικη Γκριζέλντα μας θυμίζει ότι οι Ιταλοί είναι μαθημένοι στις φουρτούνες, πραγματικές ή μη.

Και αυτό θα περάσει.

Cecilia Bartoli, 'Agitata da due venti'
(La Griselda, dramma per musica)
Antonio Vivaldi, Carlo Goldoni lib., 1735

.