They are ill discoverers that think there is no land, when they can see nothing but the sea.
- Sir Francis Bacon.

Wednesday, August 12, 2009

Ουκ εα με καθευδειν τα των 206 χρώματα
(αττικη συνταξις)

Εδώ και καιρό δουλεύω πολλά κείμενα. Κείμενα για τη ζωή στην επαρχία που άφησα πίσω. Κείμενα για τη γρήγορη οδήγηση. Κείμενα για το επικείμενο ταξίδι στη Ρωσία. Δουλεύω ένα μεγάλο κείμενο για τον εμφύλιο, όχι μονο τον δικό μας αλλά γενικά, αρχίζοντας απο τον ισπανικό και καταλήγοντας στους μεταποικιακούς αφρικανικούς. Είναι μια υπερπαραγωγή με πολλούς γκεστ σταρ, απο τον Andreu Nin εως τον Πολ Ποτ. Θα έχει συγκρίσεις και παραλληλισμούς της παρακρατικής βίας απο την Ισπανική Φάλαγγα, τους Χίτες και τους καθοδηγούμενους απο τη CIA βασανιστές του Λον Νολ.

Θα έχει αφηρημένη φωτογραφία και θα έχει κομματικό παρασκήνιο. Παρασκηνιακού χαρακτήρα είναι κι ενα άλλο κομμάτι που δουλέυω και αφορά τη Νο 0 και τις προεκτάσεις στην Νο 3 με σαφή ψυχαναλυτικό χαρακτήρα.

Με καθηλώνουν όμως σκέψεις. Σκέψεις που δεν με αφήνουν ούτε να ησυχάσω ούτε να ολοκληρώσω (ενα κομμάτι στο blog).

Με ενοχλεί που δεν θυμάμαι τα χρώματα των Peugeot 206 δυο ακατονόμαστων, της Νο1 και της Νο 2. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι η ακατονόμαστη Νο 2 είχε ένα φούξια Peugeot 206 με ένα στρουμφάκι κολλημένο στο πίσω τζάμι.

Ή μήπως τα θυμάμαι ανάποδα και η Νο 2 είχε το πορτοκαλί, αντί για τη Νο 1;

Μπορεί να μην ήταν κανένα απο τα δύο πορτοκαλί και το 206 της Νο 1 (ή της Νο 2) να ήταν σιέλ. Μπορεί όμως να το μπερδεύω και πάλι με το 206 αυτής που θα ήθελα να είναι Νο 5.

Με ενοχλεί που δεν θυμάμαι. Και ακόμα περισσότερο με ενοχλεί που με ενοχλεί. Άλλωστε καμία τους δεν έχει πια 206.

Θα τα ξαναπούμε όταν γυρίσω απο Αγια Πετρούπολη. Και θα μιλήσουμε για εμφύλιο.

4 comments:

Dennis said...

Θα περιμενουμε με ανυπομονησία George τα κείμενά σου. Καλό ταξίδι και χαιρετισμούς στο Βλαδίμηρο!

Karamazov said...

Η Νο 2 είχε σίγουρα φούξια, το θυμάμαι κι εγώ. Όσο για τον εμφύλιο, σε συμβουλεύω και δημόσια να μην γράψεις κάτι έχοντας ασχοληθεί μονάχα λίγους μήνες. Κι ειδικά για τον ισπανικό κι ελληνικό εμφύλιο που ακόμα είναι ζωντανοί μέσα στα μίση και τις κουλτούρες των λαών. Ο εμφύλιος μας ήταν κάτι παραπάνω από ένοπλη διαμάχη διαφορετικών πολιτικών στρατοπέδων. Ήταν ένα κολοσιαίο ξεκαθάρισμα λογαριασμών σε επίπεδο πολιτικό, εθνικό, τοπικιστικό ακόμα και κουλτούρας. Από τους τσάμηδες και τους βούλγαρους που συμμάχησαν με τον ΔΣΕ μέχρι τις καλαματιανές κοπέλες "που αγαπούσαν γερμανούς, κι έχουν τώρα εγγλεζάκια με κοντά παντελονάκια" υπάρχει μία πηγάδα γεμάτη ιστορίες και οστά.

Ο μόνος δρόμος για την αλήθεια περνά από την στέπα. Εκεί που το 1905 ξύπνησε η φλόγα. Λένινγκραντ.

Tony said...

About Pol Pot...I have footage from my recent trip (the actual school were people suffered lingering death). Are you as well interested in pigs eating huge piles of waste? This and more from Cambodia...
Greetings from Singapura

buffy said...

eyTwas about time.. Αναμενουμε νεο κυκλο δημοσιευθσεων και συσφιξη σχεσεων με Πουτιν (?)

ΥΓ Νομιζω πως πρεπει στη φραση του Οσκαρ Γοαιλντ για τις γυναικες και το μωβ πρεπει να προστεθει το φουξια ;)