Το κακό

"To-day I bake, to-morrow brew,
The next I'll have the young Queen's child.
Ha! glad am I that no one knew
That Rumpelstiltskin I am styled."

( „Heute back ich, morgen brau ich,
übermorgen hol ich der Königin ihr Kind;
ach, wie gut dass niemand weiß,
dass ich Rumpelstilzchen heiß!“ )

Jacob und Wilhelm Grimm, Kinder- und Hausmärchen. LV: Rumpelstilzchen.
(transl. Routledge ed. 1948)

Μεγάλωσα σε ένα καθαρό και φωτεινό σπίτι. Δεν είχα έρθει σε επαφή με το Κακό.

Ήξερα την ύπαρξή του. Το έβλεπα τα βράδια στην πόλη, στα πεζοδρόμια, ένοιωθα την παρουσία του στις σκοτεινές και υγρές γωνίες, στα ανήλια στενοσόκακα, εκεί που αθροίζονται τα σκουπίδια, τα απόβλητα μιας βρωμερής και άνομης μεγαλούπολης με σκοτεινά μυστικά και μαύρη ψυχή.

Ένοιωθα την παρουσία του.

Ένοιωθα την παρουσία του στους υπονόμους που απλώνονταν για χιλιόμετρα κάτω απο τα πόδια μου.

Ένοιωθα την παρουσία του στις σχάρες με τις αναθυμιάσεις των ατμών των στεγνοκαθαριστηρίων.

Ένοιωθα τα ανείπωτά του νούμερα, καθώς τυφλό και άμυαλο συναθροιζόταν γύρω απο τη βρωμιά και τη δυσωδία της τερατώδους μεγαλούπολης, υπακούοντας αγόγγυστα στη συλλογική νοημοσύνη της Κυψέλης.



όμως το Κακό ήταν μακριά μου


Μέχρι που η τύχη με έστειλε να σπουδάσω μακριά απο το σπίτι μου, σε μια πόλη με εξίσου μαύρη καρδιά και γλοιώδη σωθικά, μια πόλη της οποίας η ύπαρξη αποτελεί προσβολή για οποιοδήποτε αίσθημα καλού, δικαίου, ή σωστού και της οποίας το Πενταγράμματο όνομα ταιριάζει μόνο σε σελίδες που διαβάζουν οι τρελοί, οι παράφρονες ή οι πιστοί του ακέφαλου όντος που για αμέτρητους αιώνες παίζει τυφλό τη φλογέρα του και με το παρανοϊκό του γέλιο προβλέπει το τέλος της Δημιουργίας...

Περπατώντας στους δρόμους το ένοιωθα παλι γύρω μου, να φτερακίζει αθέατο στα σκοτεινά.

Μουρμουρίζοντας άσκοπες προσευχές στον Θεό που είχε ξεχάσει αυτή την πόλη - ίσως και πριν ακόμα η πόλη ξεχάσει Αυτόν, γύρισα στο σπίτι μου.

Με υποδέχθηκε ένας θόρυβος στο τζάμι της μπαλκονόπορτας.

Δεν διστασα μυθιστορηματικά πριν τραβήξω την κουρτίνα - δεν ήλπισα καν ότι μπορεί να είναι ο άνεμος που χόρευε τους κισσούς.

Το Κακό ήξερε που είμαι. Με είχε βρεί.

......................................................................................................................

(εξι χρόνια μετά)

Ο μάγειρας της μονάδας μου μπαίνει διστακτικά στο ιατρείο μου. Ήξερα ότι ερχόταν. Είχα μυρίσει την τηγανίλα απο τα ρούχα του όταν αυτός ήταν ακόμα στο γραφείο του φροντιστή, πενήντα μέτρα μακριά. Ηλίθιος αλλά φιλότιμος. Το τέλειο θύμα για την ανάκριση

(ιερά εξέταση)


περι υγειονομικών και λοιπών θεμάτων του στρατοπέδου.

Δεν κράτησε πολύ. Σε δύο λεπτά ξέρναγε ότι προχθές στα μαγειρεία είχε δεί το Κακό.

Δεν περίμενα να μου το πεί. Το είχα δεί στα μάτια του. Όταν κάποιος έχει δεί το Κακό, μπορείς να το δείς στα μάτια του μέχρι να πεθάνει.

Πριν τελειώσει τη φράση του, το χέρι μου πήγε στο μπουκαλάκι με τις φονικές πυρεθρίνες που είχα αγγαρέψει τον φροντιστή να με προμηθεύσει απο την πρώτη ημέρα που ανέλαβα.

Τα τσιγάρα του μάγειρα ακολούθησαν. Κάτω απο την μπίχλα του τηγανόλαδου κρυβόταν η νικοτίνη, απαραίτητη για το σχέδιο μου.

Σε ένα τέταρτο η γαλακτωματοποιημένη ναπάλμ μου, ο υγρός όλεθρος, ήταν έτοιμη.

Καταλάβαινα τελικά την ικανοποίηση που θα ένοιωθε ο Άντολφ Άιχμαν όταν απο το γραφείο του στο Γιούντενρεφεράτ της Κούρφυρστενστράσσε υπέγραφε τις μαζικές παραγγελίες Zyklon-B για να δώσει την Τελική Λύση.

Με τον ψεκαστήρα επ'ώμου τον έβαλα να μου υποδείξει το καταφύγιο του Κακού.

Το αθώο σφύριγμα απο το ακροφύσιο του ψεκαστήρα ήταν κωμικά δυσανάλογο προς τον φρικτό θάνατο που έσπερνα απλόχερα.

Τί είχε γράψει άλλωστε ο Eliot; I will show you fear in a handful of dust....

Ήμουν ο Άγγελος του Θανάτου, ο Μασκοφόρος Εκδικητής, ο Άγιος Τομάς ντε Τορκεμάδα, που με τη χημική μου ρομφαία εξόντωνα Αυτο Που Δεν Έπρεπε Να Υπάρχει, τη ζοφερή βλασφημία που ζεί κάτω απο τα πόδια μας και κρύβεται όταν πλησιάζει η εξαγνιστική Φλόγα.

Αργά και βασανιστικά το Κακό άρχισε να βγαίνει απο την τρύπα του. Στεκόμουν αποσβολωμένος απο τη φρίκη, μαγεμένος απο τις ληθαργικές κινήσεις των μελών του, καθώς προχωρούσε κατα ολοένα και μεγαλύτερους αριθμούς σε τοίχους, πάγκους, σκεύη και συσκευές, αφήνοντας τον επιθανάτιο ρόγχο του, φτεροκοπώντας τριγύρω αηδιαστικά μέχρι που τα άψυχα κουφάρια του άρχισαν να πέφτουν βροχή τριγύρω μας και τριγύρω στον υποδιοικητή που τυχαία περνούσε έξω απο τα μαγειρεία και παρακολουθούσε άφωνος το θέαμα.

Ήταν ένας προσωπικός θρίαμβος. Οι μάγειροι την εόμενη μέρα μου είπαν ότι σταμάτησαν να μετρούν στα 293 πτώματα κι αυτό επειδή είχε νυκτώσει και ήθελαν να συντομεύουν.

Είχα κερδίσει τη μάχη. Ήξερα όμως ότι έξω απο τη σφαίρα της προσωπικής μου επιτήρησης, το Κακό συνέχιζε και θα συνεχίζει να έρπει αθέατο μέσα στα ανείπωτα βδελύγματα που στραγγίζονται απο τις εστίες του πολιτισμού μας στους σκοτεινούς υπονόμους, έτοιμο να μολύνει με την παρουσία του όλο τον Κόσμο.

.....

Καμιά φορά τη νύχτα συναντώ το Κακό. Άλλες φορές μόλις που το αντιλαμβάνομαι, καλά κρυμμένο, στις παρυφές της αντίληψής μου, άλλοτε το παρακολουθώ να έρπει προκλητικά σε κοινή θέα, αποθρασυμένο λόγω των τεράστιων αριθμών του.

Καμιά φορά τη νύχτα βλέπω το Κακό. Καμιά φορά με βλέπει κι αυτό. Και φροντίζω πάντα να είμαι το τελευταίο πράγμα που θα δεί στην άθλια και ανίερη σύντομη ύπαρξή του.

"My descent is the story of everyman - I am hatred, anger and despair"

(I.The Serpentine Offering, Dimmu Borgir, In Sorte Diaboli LP.)





Tito & The Tarantula, Cucarachas Enojadas Fumando Marijuana





.