Καρδιές ανθρώπων

'There is probably no more terrible instant of enlightenment than the one you discover your father is a man - with human flesh.' - from 'Collected Sayings of Muad'Dib' by the Princess Irulan

(Frank Herbert, Dune)

Αύριο, ο πατέρας μου θα πάψει να αναπνέει.

Η καρδιά του θα σταματήσει να χτυπά και θα αδειάσει απο αίμα.

Η αορτή του θα σκιστεί, το αίμα του θα αρχίσει να ρέει έξω απο το σώμα του.

Η θερμοκρασία του σώματός του θα πέσει κοντά σε αυτή του περιβάλλοντος, η εγκεφαλική του δραστηριότητα θα αρχίσει να επιβραδύνεται.


Αύριο, ο πατέρας μου θα σταθεί στο κατώφλι του θανάτου.
Θα υποβληθεί σε επέμβαση ανοιχτής καρδιάς.


Η αορτική του βαλβίδα για άγνωστους λόγους ασβεστώθηκε και σιγά σιγά άρχισε να κλείνει. Όσο τα χρόνια περνούσαν και το στόμιο της βαλβίδας εξαφανιζόταν, οι πιέσεις μέσα στην καρδιά αύξαναν θεαματικά.

Τώρα πιά, που η επιφάνεια του στομίου είναι πιο μικρή απο την επιφάνεια ενός τετραγώνου με πλευρά 0,8 εκατοστά, η καρδιά άρχισε να εξαντλεί τα όριά της και χτυπά ακανόνιστα.


Ασφαλής πίσω απο την ομάδα του Κωδικού Μπλέ περιμένει την αυριανή επέμβαση.

Κι εγώ πρέπει να αποφασίσω αν θα είμαι παρών στο χειρουργείο, ως "συνάδελφος", ή θα περιμένω έξω - με τους "συγγενείς".


Θα διατηρήσω την ψυχραιμία μου μπροστά στις τομές των νυστεριών;

Θα μπορέσω να αντικρύσω το σκληρό δισκοπρίονο που θα ανοίξει το στέρνο του στα δύο;

Θα μπορέσω να μείνω μακριά απο τα πόδια των χειρουργών αν προκύψει κάποια επιπλοκή;

Θα παραμείνω απαθής καθώς η μία μετά την άλλη οι ζωτικές του λειτουργίες θα παύουν και η καρδιά του θα μείνει ακίνητη, με μόνη την εξωσωματική κυκλοφορία να τον κρατά στη ζωή;

Αν μείνω έξω όμως... πώς θα αντέξω την έντρομη ατελείωτη αγωνία της αναμονής όταν συνήθως η υπομονή μου εξαντλείται σε μερικά λεπτά;


Καρδιές ανθρώπων.

Μέσα θα αγωνίζεται μόνο μία, έξω θα αγωνιούν πολλές.

Hang in there.

ΥΓ Κωδικός Μπλέ: Η κλήση της ομάδας αναζωοογόνησης του νοσοκομείου, συνήθως για περιστατικά καρδιακής ανακοπής.

.

Panache

Panache είναι η δέσμη απο φτερά και στην εραλδική χρησιμοποιείται ως ορολογία για τα φτερά στρουθοκαμήλου (panache of three ostrich feathers argent ή πιο σύγχρονα plume of three ostrich feathers argent) που με το χρυσό διάδημα και το moto "Ich dien' " (Υπηρετώ) αποτελούν τα 'Φτερά του Πρίγκηπα της Ουαλίας', το εραλδικό έμβλημα (badge και όχι coat-of-arms) του heir apparent του Θρόνου της Βρεταννικής Μοναρχίας.

Η panache συνδέθηκε με την ηρωική φυσιογνωμία του Εδουάρδου, του Μαύρου Πρίγκηπα και κατέληξε να σημαίνει....

...να σημαίνει κάτι αμετάφραστο, κάτι ανάμεσα σε μπραβάντο και χιούμορ και εκκεντρικότητα ... και τέλοσπάντων ό,τι έδινε ιδιαιτερότητα στον χαρακτήρα του Δούκα του Γουέλλινγκτον, του "Κινέζου" Γκόρντον, του Λώρενς της Αραβίας, του σερ Γουϊνστον και όλων των μεγάλων προσωπικοτήτων του Βασιλείου.

Let joy fill every Briton's heart
For now the country's going to make it
At last a King who looks the part
At last a Queen who looks good naked

Blackadder, Blackadder, A monarch with panache
Blackadder, Blackadder He's got a nice moustache

Προσωπικότητες είχαν κι οι Γερμανοί.
Απο τον Μπίσμαρκ και τους αδερφούς φον Χούμπολτ κι απο τον Μαξ Πλανκ και τον Κουρτ Γκέντελ εώς τον δρ Πόρσε και τον Κόνραντ Τσούζε τα Γερμανικά Έθνη αποτέλεσαν φάρο της Ανθρωπότητας σε κάθε τομέα.


Πέρα απο τις ιδιοφυΐες όμως, οι Γερμανοί είχαν να επιδείξουν κι εξωτικές φυσιογνωμίες:

Τον αντιστράτηγο Αλεξάντερ φον Φάλκενχάουζεν, στρατιωτικό σύμβουλο του Τσιανγκ-Κάι Σεκ, που ανακλήθηκε όταν η Γερμανία συμμάχησε με την Ιαπωνία, ανέλαβε στρατιωτικός διοικητής του κατεχόμενου Βελγίου και που κατάφερε να σώσει χιλιάδες βέλγους και εβραίους απο τα στρατόπεδα συγκέντρωσης κάτω απο τη μύτη των ναζί ενώ την ίδια στιγμή συνομωτούσε με τον στρατάρχη Έρβιν φον Βίτσλέμπεν για τη δολοφονία του Χίτλερ στο σχέδιο Βαλκυρία.


Τον Όττο Σκορτσένυ, τον μεγαλύτερο κομάντο όλων των εποχών, που απελευθέρωσε τον Μουσολίνι απο την ορεινή φυλακή του Γκραν Σάσσο, ανάγκασε τον Άιζενχαουερ να λουφάζει αθέατος τα Χριστούγεννα του '44 και που μετά τον πόλεμο έγινε στρατιωτικός σύμβουλος στην Αίγυπτο και εκπαίδευσε τον πρώτο πυρήνα Παλαιστινίων μαχητών, ανάμεσα στους οποίους ήταν ο Γιασσερ Αραφατ


Τον Χανς Ούλριχ Ρούντελ, τον μεγαλύτερο άσο των Στούκα, ο οποίος στην καριέρα του κατέστρεψε περι τα 500 τεθωρακισμένα, 800 λοιπά οχήματα, 150 πυροβόλα, βύθισε ένα αντιτορπιλλικό (πλοίο), δύο καταδρομικά (πλοία), ένα ΘΩΡΗΚΤΟ! (ναι είπαμε, πλοίο κι αυτό, το σοβιετικό θωρηκτό Μαρά) και κάτι ψιλά σε γέφυρες, τραίνα κι αεροπλάνα....


Τον Κόμη Χυατσίνθ Στράχβιτς φον Γκρος-Τσάουχε ουντ Καμινέτς, τον πιο επιτυχημένο διοικητή τεθωρακισμένου σχηματισμού στο ανατολικό μέτωπο. Η δράση του κόστισε στους Σοβιετικούς πολλές εκατοντάδες τανκς και ο ίδιος απέκτησε το προσωνύμιο "Ο Κόμης των Τεθωρακισμένων" (Der Panzergraf)

Όλοι τους υπεράνθρωποι. Και όλοι τους, λιγότερο ή περισσότερο, βαρετοί.
Ο φον Φάλκενχάουζεν γραφειοκράτης, ο Σκορτσένυ φιλοχρήματος, ο Ρούντελ δεν έβαζε σταγόνα αλκοόλ στο στόμα του (έλεγαν "Hans Ulrich Rudel, er trinkt nur Sprudel" - Χανς Ούλριχ Ρούντελ, πίνει μόνο μεταλλικό νερό) και πάει λέγοντας.


Δύο ήταν οι εξαιρέσεις. Ο Ράινχαρντ Χάιντριχ (ένα ανθρωποειδές - πρότυπο του ναζιστικού ιδεώδους) και ο Στρατηγός Ορεινών Στρατευμάτων (General der Gebirgstruppen) Γιούλιους Ρίνγκελ, διοικητής της 5ης Ορεινής Μεραρχίας, ο οποίος πριν καλά καλά τελειώσει η μάχη της Κρήτης, πήρε το όπλο του και ανέβηκε στα Λευκά Όρη των Χανίων για να κυνηγήσει κρι-κρι.

Βεβαίως... βεβαίως, η Κρήτη είναι άλλη υπόθεση.

Η Κρήτη είναι υπόθεση ηρώων. Και όπως θα λέγαμε και οι Κρητικοί, και κουζουλών.

Υπόθεση κουζουλών ανθρώπων (ή ανθρώπων με "πανάς") είναι ο ανορθόδοξος πόλεμος.
Και καθώς η Γαλλία κατέρρεε μπροστά στα Γερμανικά πάντσερ και ο ορθόδοξος πόλεμος πήγαινε κατά διαόλου για τους Συμμάχους, τα σκονισμένα συρτάρια της MI (R) (Military Intelligence - Research) άνοιξαν και ήρθαν στο φώς οι φάκελοι των ένδοξων καθαρμάτων που θα διέπρεπαν στην αναποτελεσματικότητα και το κωλοβάρεμα στο Κάιρο και θα έδιναν έμπνευση για τα πικάντικα απαξιωτικά μυθιστορήματα του Evelyn Waugh.

Η MI(R) όμως είχε στρατολογήσει και αξιόλογους ανθρώπους. Προφανής επιλογή για την οργάνωση υπογειου δικτύου στην Κρήτη ήταν ένας πρώην έφορος του αρχαιολογικού χώρου στην Κνωσό και συνεργάτης του Arthur Evans.

John Devitt Stringfellow Pendlebury (1904 - 1941)

Ο John Devitt Stringfellow Pendlebury (1904 - 1941) δεν ήταν ο μέσος τυχοδιώκτης που στρατολογούσε συνήθως η S.I.S. (Secret Intelligence Service, δηλαδή η ΜΙ6 και τα παρακλάδια της, κυρίως η MI R η οποία αργότερα μετονομάστηκε σε SOE - Special Operations Executive) και που έφτανε στο Στρατηγείο Μέσης Ανατολής με έναν αέρα "μπον πουρ λ' Οριάν" και διάθεση καλοζωίας με όπλα, εκρηκτικά και απαράμιλλο στύλ.

Καταξιωμένος αρχαιολόγος, απόφοιτος του Pembroke College του Cambridge και Old Wykehamist (Old Wykehamists είναι οι απόφοιτοι του Winchester College), ο Pendlebury ήταν ιδανική επιλογή να έρθει στην Ελλάδα ως υποπρόξενος στο Ηράκλειο λόγω της οικειότητάς του με την Κρήτη. Συνάδελφοί του αρχαιολόγοι είχαν μαρτυρίες απο εργάτες στις ανασκαφές ότι ο Pendlebury μιλούσε Ελληνικά σαν Κρητικός, μπορούσε να επινοεί μαντινάδες και ξεπερνούσε στο ποτό οποιονδήποτε ντόπιο.

Αυτό είναι και το μόνο συμβατικό σημείο στην όλη ιστορία του.

Ήδη είχε βγάλει το ένα του μάτι παίζοντας με μολύβι στα 8 του, ενώ κυκλοφορούσε πάντα με ένα μπαστούνι με κρυμμένο ξίφος (και όταν δεν χρησιμοποιούσε το ξίφος, χρησιμοποιούσε το μπαστούνι ως μαχητικό ραβδί με μια τεχνική που είχε μάθει στην Αίγυπτο όσο ήταν στις ανασκαφές στο Τελλ ελ-Αμάρνα).

Σε παρόμοιο ρόλο με αυτόν μεταφέρθηκε στη Μέση Ανατολή ένας Οξφορδιανός διδάκτορας, ο Nick Hammond, ο οποίος όμως ειδικευόταν στην Αλβανία και την Ήπειρο. Περισσότερο ως φάρσα στο Αρχηγείο στο Κάιρο και λιγότερο ως προφύλαξη απέναντι στην άχρηστη Γερμανική αντικατασκοπεία, σε ό,τι αφορούσε την μεταξύ τους επικοινωνία ο μεν Pendlebury χρησιμοποιούσε το Κρητικό ιδίωμα και ο Hammond το Ηπειρώτικο.


Παρόλ'αυτά, ο Διοκητής των Δυνάμεων της Μέσης Ανατολής, Αντιστράτηγος Archibald Wavell - αργότερα Η Αυτού Εξοχότης ο Στρατάρχης Archibald Percival Wavell, The Rt Hon. 1st Earl (κόμης) Wavell, Viscount (υποκόμης) Keren της Ερυθραίας και Winchester, GCB, GCSI, GCIE, CMG, MC, PC και προτελευταίος Αντιβασιλεύς της Ινδίας - φαίνεται πως ανεχόταν τέτοιου είδους ιδιοτροπίες, μάλλον επειδή ήταν Old Wykehamist κι ο ίδιος.

Βέβαια, ο Pendlebury δεν χρειαζόταν κάποιου είδους προστασία. Ακόμα κι όταν τον επέπλητταν δεν άλλαζε μυαλά. Όταν κάποιο μέλος του Υπουργικού Συμβουλίου ενοχλήθηκε επειδή σε σήμα του ο Pendlebury χρησιμοποίησε τη λέξη "μπάσταρδος", αυτός απάντησε στον Υπουργό ότι "καθώς η λέξη (μπάσταρδος) βρίσκεται στο βιβλίο των κωδικών, προορίζεται σαφώς για να χρησιμοποιείται. Επίσης ο κύριος Υπουργός είναι αρκετά μεγάλος για να γνωρίζει τις αλήθειες της ζωής και άλλωστε ήταν η μόνη λέξη που ταίριαζε στο πρόσωπο στο οποίο αναφερόμουν".

Εγκαταστάθηκε αρχικά στη βίλα Αριάδνη (την παλιά κατοικία του Arthur Evans) και προσπαθούσε (όχι ιδιαίτερα, είναι η αλήθεια...) να παίξει το ρόλο του Υποπρόξενου. Τον περισσότερο καιρό όμως έλειπε στα βουνά, όπου έκανε αναγνώριση εδάφους, αναζητούσε τους παλιούς του συνδέσμους και ενίσχυε τους δεσμούς με τους ντόπιους οπλαρχηγούς.
Όποτε έλειπε σε τέτοιου είδους "μυστικές" αποστολές, για να ειδοποιήσει το προσωπικό του να μην τον περιμένουν, άφηνε πάνω στο γραφείο του το γυάλινό του μάτι...

Βεβαίως η μυστικότητα αυτών των αποστολών ήταν μια πολύ σχετική έννοια και κανείς δεν ξεγελάστηκε ως προς τον ρόλο του, αλλά ακόμα και ως προς αυτό οι Γερμανοί τα θαλάσσωσαν και για μήνες ακόμα μετά τη Μάχη της Κρήτης, πάνω απο ένα χρόνο απο τότε που πήγε στο νησί ο Pendlebury, τον αποκαλούσαν στις αναφορές τους "Pendleburg".


Όπως και να'χει η Ελλάδα δεν έμεινε ουδέτερη για πολύ. Μετά την επίθεση των Ιταλών, ο Άγγλος Πρόξενος Sir Michael Palairet, δια του (πραγματικού) υποπρόξενου Harold Caccia, έπεισε την ελληνική διοίκηση να στείλει την Κρητική Μεραρχία στο μέτωπο λέγοντας "Θα προσέχουμε εμείς την Κρήτη για εσάς".

Ο Pendlebury φόρεσε τη στολή του ιππικού και ανέλαβε ανοιχτά πλέον τα καθήκοντά του. Στα χωριά τον υποδέχονταν με ενθουσιασμό, τον περιέφεραν σηκωτό στους ώμους, επίσκοποι τον ευλογούσαν και όπως λέει κι ο ίδιος, στις αρχές του πολέμου "anglophily was rampant" (Η αγγλοφιλία είχε θεριέψει)

Το κύριο μέλημα του Pendlebury ήταν η δημιουργία μιας εφεδρικής Κρητικής δύναμης που θα αντικαθιστούσε την Κρητική Μεραρχία που μαχόταν στα βουνά της Αλβανίας και η οργάνωση του ανταρτοπολέμου σε περίπτωση που τα πράγματα πήγαιναν άσχημα.

Ήταν μια φρενήρης περίοδος κατά την οποία ο Pendlebury προσπαθούσε να εξοπλίσει τους ορεσίβιους Κρήτες (η άθλια κυβέρνηση Μεταξά είχε κατασχέσει μεγάλο μέρος του οπλισμού παραβιάζοντας αναίσχυντα το αρχαίο και ένδοξο έθιμο και δικαίωμα των Κρητών να φέρουν όπλα) και να προσπαθήσει να συμβιβάσει τους οπλαρχηγούς μεταξύ τους (οι φατρίες μεγάλων οπλαρχηγών όπως ο Μπαντουβάς και ο Σατανάς χωρίζονταν με αιματηρές βεντέτες). Παράλληλα οργάνωνε και συμμετείχε σε επιδρομές στα (ιταλικά τότε) Δωδεκάνησα.


Τα ντουλάπια του γραφείου του ξεχείλιζαν με όπλα κι εκρηκτικά και όργωνε τα βουνά για να καταστρώσει τα σχέδιά του. Όμως το Κάιρο δεν μπορούσε να τον προμηθεύσει με τον απαιτούμενο αριθμό όπλων λόγω ελλέιψεων που οφείλονταν στους γερμανικούς βομβαρδισμούς των αγγλικών εργοστασίων.

Η χειρότερη παράλειψη του Καΐρου όμως ήταν το ότι αγνόησε το αίτημα του Pendlebury για χορήγηση στολών στους Κρητικούς, αφήνοντάς τους εκτεθειμένους στην ποινή για τους ατάκτους μαχητές (συνοπτική εκτέλεση και αντίποινα για όσους τους υποστηρίζουν).

Ως προς αυτό το θέμα, ο Pendlebury δεν έτρεφε αμφιβολίες σχετικά με το παράνομο του να οργανώνει ανταρτοπόλεμο με αμάχους, πέρα απο μια πιθανή τακτική δύναμη Κρητών, ούτε για τις συνέπειες που θα είχε ο ανταρτοπόλεμος στον άμαχο πληθυσμό.

Όμως η νοοτροπία του, ο ρομαντισμός με τον οποίο έβλεπε τους ντόπιους αλλά και τον πόλεμο εν γένει, ως Λώρενς της Αραβίας για την Κρήτη, η παρορμητικότητά του αλλά και οι αγγλικές σκοπιμότητες δεν άφηναν περιθώρια σε πιο μετριοπαθείς προσεγγίσεις.

Άλλωστε για τον ίδιο πίστευε πως υπήρχαν μόνο δυο επιλογές, ή επιτυχία ή θάνατος. Στο τελευταίο γράμμα του προς τη γυναίκα του, την Hilda White (επίσης αρχαιολόγο), έκλεισε γράφοντας "love and adieu".


Όταν η αναπόφευκτη εισβολή ήρθε, την πρώτη ημέρα ο Pendlebury πήρε μέρος στην επίθεση για την ανακατάληψη του Ηρακλείου απο τους Γερμανούς (πάντα υποστήριζε ότι το μπαστούνι με το κρυμμένο ξίφος ήταν το καλύτερο όπλο κατά των αλεξιπτωτιστών). Την επομένη, με την απομάκρυνση των Γερμανών απο την πόλη, ξεκίνησε με το αυτοκίνητό του στον κύριο οδικό άξονα προς Χανιά, μια ανεξήγητη κίνηση που τον άφηνε εντελώς εκτεθειμένο.


Σχεδόν αμέσως έπεσε πάνω σε ένα απόσπασμα Γερμανών. Στη μάχη που ακολούθησε οι αναφορές λένε πως σκότωσε τρεις αλεξιπτωτιστές πριν τραυματιστεί και συλληφθεί. Γερμανοί γιατροί τον περιποιήθηκαν σε μια κοντινή αγροικία, όμως επειδή η στολή του είχε γεμίσει αίμα, οι χωρικοί του έδωσαν πολιτικά ρούχα να φορέσει.

Το επόμενο πρωί, 22 Μαΐου του 1941, τον ανακάλυψε μια νεα περίπολος Γερμανών. Όταν τον είδαν τραυματισμένο και με πολιτικά ρούχα θεώρησαν πως είναι άτακτος μαχητής.

Τον έστησαν στον τοίχο και τον εκτέλεσαν.

Μνημείο στο σημείο της πρώτης ταφής του Pendlebury. Σήμερα ο τάφος του είναι στο Συμμαχικό Νεκροταφείο της Σούδας.

ΥΓ. Γύρω απο το όνομα του Pendlebury δημιουργήθηκε ένας θρύλος. Ελάχιστοι ήξεραν τί ακριβώς του συνέβη. Ακόμα και οι Γερμανοί, εώς τον Δεκέμβριο του 1942 πίστευαν ότι υπέκυψε σε τραύματα απο πυρά που είχε δεχτεί στο Ηράκλειο την ημέρα της εισβολής (20 Μαΐου) - και εννοείται πως συνέχιζαν να τον αναφέρουν ως "Pendleburg". Πολλοί Κρητικοί ισχυρίζονταν ότι ήταν ζωντανός στα βουνά, ενώ το πιο εκπληκτικό (και ενδεικτικό της χαλαρότητας που επικρατούσε στο Κάιρο) είναι ότι ο Ταξίαρχος Shearer επικεφαλής της MI (Μέση Ανατολή) ανέφερε στον Churchill στις 28 Αυγούστου 1941, πάνω απο τρείς μήνες μετά το τέλος της Μάχης της Κρήτης "Προσπαθήσαμε επίσης να ρίξουμε με αλεξίπτωτο έναν ασύρματο στον Pendlebury, ο οποίος αυτή τη στιγμή διευθύνει εν πολλοίς την αντίσταση στα βουνά της Κρήτης".

ΥΓ 2. "These Wykehamists have the kind of mind that likes to relax by composing Alcaics on the moving parts of their toy trains." - Evelyn Waugh.

(alcaics : στίχοι σε αλκαϊκή στροφή - λυρικό μέτρο απο τον ποιητή Αλκαίο, για όσους δεν θυμούνται τα αρχαία τους)

.

Ζαχαρωμένες βιολέτες

Έκανες μια μικρή παράκαμψη πριν βγείς στο Ρίνγκ, για να περάσεις απο την Μικαέλερπλατς. Βγάζεις με προσοχή το δαντελένιο σου γάντι και ανοίγεις την αιτία της παράκαμψης αυτής, ένα στρογγυλό χαρτονένιο κουτάκι.

Μέσα, η τελευταία δημιουργία του Κρίστοφ Ντέμελ, του Αυτοκρατορικού Ζαχαροπλάστη: οι ζαχαρωμένες βιολέτες. Μικροί μενεξέδες, προσεκτικά διαλεγμένοι απο πλήθος λουλουδιών, με επικάλυψη χρωματιστής ζάχαρης με ένα διακριτικό άρωμα λεβάντας.

Ο κόσμος έχει μαζευτεί κατα μήκος του Ρινγκ. Στέκεσαι μπροστά στην Όπερα. Πάνω στο περήφανο Λιπιτσάνερ του, κάνει την τελευταία δημόσια εμφάνισή του ο παλιός φίλος και συμπολεμιστής του πατέρα σου, ο Ραντέτσκι.

Σε κοιτάζει και στα μάτια σου βλέπει τα μάτια του πατέρα σου, χρόνια τώρα νεκρού σε κάποια μάχη στον όνομα του Αυτοκράτορα.

Στα μάτια του εσύ βλέπεις το χαμόγελο και την παραίτηση ταυτόχρονα. Ξέρεις τώρα με βεβαιότητα ότι αυτή θα είναι η τελευταία φορά που τον βλέπεις.

Παρά τα χρόνια του, αφιππεύει με ευλυγισία. Κάνεις μια ανεπαίσθητη υπόκλιση.

Ο γερο-στρατάρχης ανταποδίδει, βγάζει το κράνος παρελάσεως και με ένα χτύπημα των τακουνιών του σκύβει και σου φιλά το χέρι.

Γυρίζει να φύγει, όμως πριν απομακρυνθεί, μπροστά σε όλο τον κόσμο του φωνάζεις "Θείε Γιόζεφ, περίμενε!". Απο την τσάντα σου βγάζεις ένα μικρό στρογγυλό κουτάκι και του προσφέρεις μια ζαχαρωμένη βιολέτα....

***




H Grace Kelly, αργότερα Η Αυτής Γαληνοτάτη Υψηλότης, η Πριγκίπισσα Grace, σε poster έμπνευσης του ίδιου του Claude Taittinger

Στέκεται στην κορυφή της σκάλας του εξώστη. Φορά ένα μαύρο φόρεμα που ήταν σαν να σχεδιάστηκε αποκλειστικά για εκείνη. Μου κόβει την ανάσα. Μετά απο τόσον καιρό, το μόνο που βρήκα να πώ είναι "άργησες..."

Έλλη Πασπαλά - Summertime in Prague
(απο την ταινία "Φτηνά τσιγάρα")

Summertime in Prague
when blood was warm, when blood was young
After all those tears
after all those years
I long for...

Summertime in Prague
we were so rich without a dime
when I was your queen
and you were my king
without a palace

We would sleep in cheap hotels
and wake up from the sound
of bells on Sundays
We would only drink cheap wine
but I was yours and you were mine

Summertime in Prague
I was a fool I could not see
that you were ment to be
the only one for me
now I long for...

We would sleep in cheap hotels
and wake up from the sound
of bells on Sundays
We would only drink cheap wine
but I was yours and ou were mine

Summertime in Prague
when blood was warm, when blood was young
After all those tears
after all those years
I long for...

Summertime in Prague...

***

Στην κορυφή του βράχου, η καμπάνα του μοναστηριού ηχεί στο πέρασμα του πλοίου της γραμμής, που κατευθύνεται για το λιμάνι. Το παλιό λαθρεμπορικό ιστιοπλοϊκό έχει αγκυροβολήσει κοντά στην παραλία. Με δύο μακροβούτια το φτάνει, σκαρφαλώνει στην πλώρη. Στέκεται, με τη σιλουέτα της κοντραστ στον ορίζοντα, σηκώνει τα χέρια και βουτάει στο νερό

***

Ανεβαίνουμε για το αεροδρόμιο. Απο το Χαλάνδρι και μετά μου μιλά για τα φονικά audits της Ντελόιτ. Ποτέ δεν ήταν τόσο γοητευτική, με τα μαλλιά της πιασμένα σε αυστηρό αλλά ατημέλητο κότσο, να κοιτάζει έξω απο το παράθυρο και ταυτόχρονα εμένα στην αντανάκλασή μου. Ήταν η προτελευταία φορά που θα την έβλεπα

***

Κατηφορίζουμε με τα πόδια προς τη Βασιλίσσης Σοφίας. Δεν ξέρω αν φταίει μόνο η ομορφιά της ή το όλο βάρος της παρουσίας της όμως η συνοχή της σκέψης μου είχε χαθεί αρκετή ώρα πριν. Μαζεύει τα μαλλιά της πάνω απο τον ένα ώμο, γυρίζει και με ρωτά "Είσαι αντυγουορχολικός ή αντιγουορχολικός ;" Δεν θυμάμαι αν ήταν δική της έμπνευση ή όχι. Όπως και να έχει όμως, μου πήρε κοντά στο ένα λεπτό βουβαμάρας για να το καταλάβω

***

Στη μεγάλη οθόνη ο ΝτιΚάπριο προσπαθεί να λύσει το σκοτεινό αίνιγμα ενός ασύλου ψυχασθενών, απομονωμένος σε ένα νησί, αποκομμένος απο μια καταιγίδα. Το νησί των καταραμένων έχει πάψει βεβαίως απο ώρα να με απασχολεί, αφού είχα επικεντρωθεί στο να την ταΐζω κομματάκια σοκολάτας, εκμεταλλευόμενος την ευκαιρία να ακουμπάω απαλά τα χείλη της.

Η εμπλοκή του Μαξ φον Ζύντοβ στην υπόθεση με απέσπασε για λίγη ώρα. Αποκοιμήθηκε στον ώμο μου, το στόμα της μισάνοιχτο και τα μαλλιά της σαν κουρτίνα πάνω απο το μάγουλό της

***


Candice Bergen (απο τον Sid Avery, 1978)

Στιγμές γυναικείας ομορφιάς. Στιγμές ανεξίτηλα χαραγμένες στη μνήμη, εφήμερες όμως καθεμία τους όπως το πιο εύθραυστο των πραγμάτων, μια ζαχαρωμένη βιολέτα...

Darling Violetta - I want to kill you

"I...want...to...kill...you
When you least expect it
I'll bash your brains in
When you least expect it

You're afraid of flying
Afraid of losing your mind
But I don't want to know you
Now there's no time

It's both a lovely and a fearful thing
To be captured by all of your feelings

I breathe into you
Into you

You run to me and
Don't even know my name
Desire's slowly becoming
Your great escape

You let me wonder
Now I'll let you burn
I promise nothing
But still you return to me


I breathe into you
I breathe into you
You are real

I am walking through the morning
Dandelion stares in my eyes
I wish you were caught by now
I'm afraid of what they'll find

Take the box of magic
Lay it in the back of your mind
Can we wash in the morphine

After we eat we'll be fine
You're the lonely lovers
I've only known a few

Take me within and you'll know what love is...easy

Let me watch you dance
Let me watch you sleep

Kiss her with your tongue
And you'll crawl to me again


Can you feel it ?
Can you feel it ?
Can you feel it ?

I breathe into you
I breathe into you
You are real

I breathe into you
I breathe into you
You are real"

.

Στους σιδηροδρόμους της Σουηβίας

( άνθρωπέ μου, το γράμμα αυτό είναι εμπιστευτικό, για τον αξιότιμο Άντον, τον ανηψιό του Γιάκομπ Φούγγερ. Αν το παραδώσεις προσωπικά στα χέρια του Άντον Φούγγερ θα έχεις μισό χρυσό δουκάτο. Αν απο την άλλη, το βουλοκέρι σπάσει απο οποιαδήποτε άλλα χέρια εκτός απο αυτά του Άντον των Φούγγερ, κανόνισε να προλάβεις να αποχαιρετήσεις τη γυναίκα και τα παιδιά σου όσο πιο γρήγορα μπορείς, γιατί δεν θα τους ξαναδείς)

Πορτραίτο του Anton Fugger, του Hans Maler, ca. 1520

Καλέ μου φίλε Άντον,

Σίγουρα τα νέα της αποτυχίας μου στο Ιβηρικό προσκύνημα θα έφταναν κάποια στιγμή στα αυτιά σου, όμως δεν περίμενα να φτάσουν τόσο γρήγορα.


Υπάρχουν πολλοί βέβαια στην Αυλή του καλού μας Αυτοκράτορα που χάρηκαν με την αποτυχία μου και τις πολλαπλές ταπεινώσεις και μιζέριες που ενέσκηψαν στη ζωή μου σαν συνέπεια της κατάρας του Κοχυλιού, και τα νέα για τις δοκιμασίες αυτές αναπόφευκτα ταξιδεύουν γρήγορα, χάρη σε αυτούς τους μαύρους καλοθελητές.

Όπως και να έχει όμως, σε ευχαριστώ για την πολύτιμη στήριξη που μου προσφέρει η οικογένειά σου στην κρίσιμη αυτή στιγμή. Δεν έχω όμως ανάγκη τον χρυσό σας αλλά το ανεξάντλητο δίκτυο κατασκόπων και πρακτόρων σας που είμαι βέβαιος ότι θα οσμιστεί τις κινήσεις των εχθρών μου σαν λαγωνικό με κεφαλή Λερναίας Ύδρας.


Μέχρι λοιπόν να εξοντώσω τους υπευθύνους και να λύσω την κατάρα, θα απέχω απο την καθημερινότητα της Αυλής και θα αναδιφώ τις αναμνήσεις μου, επιπροβάλλοντάς τις στις απίστευτες ιστορίες που μου διηγούνται οι βασανισμένες ψυχές που έρχονται σε εμένα σε απέλπιδα αναζήτηση διεξόδου μέσα απο τα ψυχιατρικά καταπότια που συνταγογραφώ αφειδώς, ως Αρχιερέας της Νευροχημικής Λήθης.


Αυτές τις ημέρες περνούν ακριβώς δύο χρόνια απο την πρώτη μου Αυτοκρατορική Περιοδεία που με έφερε και στις γαίες σας σε όλη τη Σουηβία.

Θυμάσαι Άντον, πόσο όμορφα περάσαμε κατά την παραμονή μου στη λατρεμένη μας Αυγούστα;

Απο αυτούς τους λεχρίτες θα δανειστούμε; Αυτοί δεν έχουν δεύτερη κάλτσα να φορέσουν!! ( Augsburg Hauptbahnhof, Μάιος 2008 )

Εγώ θυμάμαι, καλέ μου φίλε και οι εξελίξεις μου θυμίζουν τη λατρεμένη μας Αυγούστα όλο και πιό συχνά.

Θυμάσαι, Άντον των Φούγγερ, όταν μαζί με τους Φλωρεντίνους τραπεζίτες ο σεβάσμιος θείος σου Γιάκομπ δάνεισε στον ανικητότατο και ευσεβέστατο Αυτοκράτορά μας κοντά οκτακόσιες χιλιάδες χρυσά δουκάτα για να εξασφαλίσει το Βουργουνδικό του Προνόμιο και να εκλεγεί Αυτοκράτωρ των Ρωμαίων Άγιος;

Θυμάσαι, καλέ μου Άντον, πόσο ιδρώσατε όλοι οι Φούγγερ να εισπράξετε τις εξυπηρετήσεις του δανείου αυτού;

(αλλά όταν αργότερα τα καταφέρατε είχατε κερδίσει τόσα πολλά που με ένα απλό χαρτζηλίκι απο αυτά χτίζατε ένα πτωχοκομείο, το ονομάζατε Φουγγεράι για να συγχωρεθεί η ψυχή σας και μετά με τα ρέστα βάζατε στη σειρά ογδόντα φλαμανδές και βαλλονές πόρνες εναλλάξ να παίζουν το βαρελάκι με ξύλινους φαλλούς για τρείς ημέρες ενώ εσείς χαϊδεύατε τα αχαμνά σας πίνοντας μπύρα; )


Θυμάσαι Άντον, όταν δύο χρόνια πρίν κάνατε μια πολύ μικρότερη εξυπηρέτηση στον Άλμπρεχτ των Χόχεντσόλερν (ούτε εικοσιπέντε χιλιάδες δουκάτα) για να αγοράσει την Αρχιεπισκοπή Μαγεντίας και την Εκλεκτορική Έδρα που τη συνόδευε, μαζί με την Αρχιεπισκοπή Μαγδεμβούργου;

Θυμάσαι πόσο σκληρούς όρους του επιβάλατε, καθώς ο θείος σου σχεδίαζε τα ρίσκα του με τον επικείμενο τιτάνιο δανεισμό του Αυτοκράτορά μας;


Μήπως μπορείς να φέρεις στο μυαλό σου πώς αναγκάσατε τον καρδινάλιο Άλμπρεχτ να ξεπληρώσει αυτό το μικρό του δάνειο;

Μήπως θυμάσαι εκείνο τον γελοίο πλασιέ ελπίδας, τον κατάπτυστο Τέτσελ που πούλαγε συγχωροχάρτια με το τσουβάλι και το ρόπαλο; Εμποράκος και φοροεισπράκτορας μαζί, ξεζούμιζε το αφελές ποίμνιο για να μπορέσει ο καρδινάλιος Άλμπρεχτ να ξεπληρώσει το δάνειό σας και να μείνουν και αρκετά για να στείλει πίσω στη Ρώμη.


Έχεις στη μνήμη σου το πώς μαστίγωσε με τις θέσεις του την Αγία Έδρα εκείνος ο αιρεσιάρχης, ο Λούθηρος;

Έχεις στη μνήμη σου τις αναταραχές με τους προτεστάντες;

Έχεις στη μνήμη σου την Αγροτική Επανάσταση; Έχεις στη μνήμη σου τους δουλοπάροικους του κόμη του Φράνκενχάουζεν που εισέβαλαν στον πύργο του και έκαναν φίκι φίκι στην κόμισσα και τις παρθένες κόρες της για τρία μερόνυχτα;


Ή μήπως δεν θυμάσαι το Μύνστερ και τα παιδιά-δικαστές της Δευτέρας Παρουσίας των Αναβαπτιστών;

Όλα αυτά για τα δάνειά σας...


Η αλήθεια έιναι, καλέ μου φίλε Άντον, ότι κακώς πράττω και ζορίζω τη μνήμη σου με τόσο απαιτητικές αναμνήσεις.

Κακώς πράττω, γιατί την τελευταία φορά που επισκέφθηκα την λατρεμένη μας Αυγούστα, το έκανα με το τραίνο και μου είπαν ότι ήταν πάνω απο τετρακόσια χρόνια που είχες πεθάνει...


Όμως δεν μπορώ να πράξω αλλιώς. Γιατί οι αναμνήσεις με πνίγουν. Με πνίγει το πώς διαχειρίζεστε τη νόμιμη τοκογλυφία σας, τόσο κοντόφθαλμα και κυνικά, ώστε να μην υπολογίζετε οτι εκθέτετε ακόμα και την Αγία Εκκλησία μας στη Ρώμη, ακόμα και τον ίδιο τον Άγιο Αυτοκράτορά μας, ώστε να μην υπολογίζετε ότι οδηγείτε μια ολόκληρη τάξη πραγμάτων σε αφανισμό.


Αυτά θυμάμαι Άντον, φίλε μου, και σου ξαναλέω, με πνίγουν. Και προσπαθώ μάταια να τα ανασύρω κι απο τη δική σου μνήμη, γιατί μου φαίνεται πως ο μόνος που θυμάται πια το τί συμβαίνει όταν οι όροι των δανείων σας γίνονται πολιτική και κοινωνική πράξη είμαι εγώ.


Γιατί πολύ απλά Άντον, αν θες μια κατσίκα να πάει πιο γρήγορα, την ανεβάζεις πάνω στο τραίνο (όχι πως υπονοώ ότι οι οικονομίες των κρατιδίων της Επικράτειας του υπέρλαμπρου Αυτοκράτορά μας είναι κατσίκες, όχι, προς Θεού. )


Σίγουρα πάντως, δεν τη δένεις πίσω απο το τραίνο να ακολουθεί. Αλλά εσείς θέλατε το τραίνο όλο για τον εαυτό σας.


Λυπάμαι αν σε στενοχώρησα. Να ξέρεις οτι παραμένω πάντα,


πιστός φίλος της οικογένειας Φούγγερ και ταπεινός τοποτηρητής του Αγίου Ρωμαίου μας Αυτοκράτορα Κάρολου Έ στην Αυτοκρατορία του Οποίου ο Ήλιος δεν δύει ποτέ,


Γ.

Στο σιδηρόδρομο της Σουηβίας
(Auf de Schwäb’sche Eisenbahne, Παραδοσιακό παιδικό, ca. 1853, Württemberg. )







Auf de schwäbsche Eisebahne gibt's gar viele Haltstatione,
Schtue'gart, Ulm und Bibera', Mekkebeure, Durlesbach!
Trulla, trulla, trullala, trulla, trulla, trullala,
Schtue'gart, Ulm und Bibera', Mekkebeure, Durlesbach!

(Στο σουηβικό σιδηρόδρομο υπάρχουν πολλοί σταθμοί
Στουτγάρδη, Ούλμ και Μπίμπεραχ, Μεκενμπόιρεν, Ντούρλεσμπαχ!

Τρούλα, τρούλα, τρούλαλά, τρούλα, τρούλα, τρουλαλά
Στουτγάρδη, Ούλμ και Μπίμπεραχ, Μεκενμπόιρεν, Ντούρλεσμπαχ!)



Stuttgart Hauptbahnhof, Μάιος 2008




Κύριε Βάφφεν Ες Ες, θα μας κάνετε μια εξυπηρετησούλα με τους τραπεζίτες σας για να ξεπληρώσουμε τους άγγλους τραπεζίτες οι οποίοι τα πήραν απο τους αμερικανούς τραπεζίτες απο τους οποίους τα έφαγε όλα η Γκόλντμαν Σάκς τρολλάροντας την Λέμαν Μπράδερς και τώρα μας ζητάνε κάτι παλιά χρωστούμενα; Μπίτε! Κι απο εμάς ό,τι θέλετε! Χάιλ Χίτλερ! (Ulm Hauptbahnhof Μάιος 2008)

Κοντά στο Biberach, Μάιος 2008.


Auf de schwäbsche Eisebahne wollt amal a Bäurle fahre,
geht am Schalter, lüpft de Hut. "Oi Bilettle, seid so gut !"
Trulla, trulla, trullala, trulla, trulla, trullala,
geht am Schalter, lüpft de Hut. "Oi Bilettle, seid so gut !"

(Στο σιδηρόδρομο της Σουηβίας ήθελε μια φορά ένας αγρότης να ταξιδέψει
πάει στο ταμείο, σηκώνει την τραγιάσκα. "Ένα εισιτήριο, αν έχετε την καλοσύνη"

Τρούλα, τρούλα, τρούλαλά, τρούλα, τρούλα, τρουλαλά
πάει στο ταμείο, σηκώνει την τραγιάσκα. "Ένα εισιτήριο, αν έχετε την καλοσύνη")


Ζίμενς. Κι εδώ μίζενς... (Durlesbach? Μάιος 2008)

Einen Bock hat er sich kaufet und daß er ihm net verlaufet,
bindet ihn de guete Ma an de hintere Wage na.
Trulla, trulla, trullala, trulla, trulla, trullala,
bindet ihn de guete Ma an de hintere Wage na.

(Έναν τράγο είχε αγοράσει και για να μην του φύγει
τον δένει ο καλός άνθρωπος στο τελευταίο βαγόνι

Τρούλα, τρούλα, τρούλαλά, τρούλα, τρούλα, τρουλαλά
τον δένει ο καλός άνθρωπος στο τελευταίο βαγόνι)





La la la la la la la la
Auf de schwäbsche Eisebahn
Trulla, trulla, trullala, trulla, trulla, trullala,

La la la la la ..
Auf de schwäbsche Eisebahn



(Λα λα λα λα λα λα λα λα
Στο σουηβικό σιδηρόδρομο!
Τρούλα, τρούλα, τρούλαλά, τρούλα, τρούλα, τρουλαλά

Λα λα λα λα λα λα λα
Στο σουηβικό σιδηρόδρομο!)





Wie des Zuegle wieder staut, der Bauer nach sei´m Böckle schaut
findt er bloss no Kopf und Soil an dem hintre Wagetoil.
Trulla, trulla, trullala, trulla, trulla, trullala,
findt er bloss no Kopf und Soil an dem hintre Wagetoil.

(Όταν το τραίνο σταμάτησε ξανά, αναζητά ο αγρότης τον τράγο του
βρίσκει μόνο το κεφάλι και το σχοινί να σέρνονται πίσω απο το βαγόνι

Τρούλα, τρούλα, τρούλαλά, τρούλα, τρούλα, τρουλαλά
βρίσκει μόνο το κεφάλι και το σχοινί να σέρνονται πίσω απο το βαγόνι!)




Εικονογράφηση του τραγουδιού στο Fliegende Blätter, 1853 (Τα Ιπτάμενα Φύλλα, εβδομαδιαίο εικονογραφημένο περιοδικό της Βαυαρίας)

's packt de Baure a Baurezore, er nimmt de Geißbock bei de Ohre,
Schmeißt en, was er schmeiße ka, dem Konduktör an 'n Ranza na.
Trulla, trulla, trullala, trulla, trulla, trullala,
Schmeißt en, was er schmeiße ka, dem Konduktör an 'n Ranza na.

(Τον πιάνει τον αγρότη ο χωριατοθυμός του, αρπάζει τον τράγο απο τα κέρατα
Το πετάει και όπου πάει, στην κοιλιά του σταθμάρχη

Τρούλα, τρούλα, τρούλαλά, τρούλα, τρούλα, τρουλαλά
Το πετάει και όπου πάει, στην κοιλιά του σταθμάρχη)

(Το τραγούδι συνεχίζει, με τον χωριάτη να κατηγορεί οργισμένος το σταθμάρχη ότι "το τραίνο πήγαινε πολύ γρήγορα για τον τράγο" και γενικότερα έχει πολύ περισσότερες στροφές, λογικά για να κρατά απασχολημένα τα σκασμένα τα παιδιά στα μακρινά ταξίδια του καρβουνιάρη που πραγματοποιούσε τα ταξίδια στην πρώτη σιδηροδρομική γραμμή της Βυρτεμβέργης, απο το Χάιλμπρον εως το Φρίντριξχάφεν μέσω Στουτγάρδης και Ούλμ, που πρωτολειτούργησε το 1850)


.

Weidling

"Κόκκινος ουρανός. Πυρά απο βαρύ πυροβολικό. Ανήσυχη σιωπή. Μας πυροβολούν απο πολλά σπίτια. Ξένοι εργάτες, δίχως αμφιβολία..."

(απο το ημερολόγιο ενός αξιωματικού της Μεραρχίας Τεθωρακισμένων "Müncheberg" )

Στις 2 του Μαΐου, πριν απο 65 χρόνια, ο διοικητής των δυνάμεων που υπερασπίζονταν το Βερολίνο Αντιστράτηγος (ΠΒ) (General der Artillerie) Helmuth Weidling (Φύλλα Δρυός και Σπαθιά στο Σταυρό του Ιππότη του Τάγματος του Σιδηρού Σταυρού - Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub und Schwertern) έκανε το αυτονόητο για οποιονδήποτε σώφρονα άνθρωπο, πριν ακόμα πάψουν να αχνίζουν τα απανθρακωμένα πτώματα του Χίτλερ και του Γκέμπελς.

Weidling. (πριν την απονομή των Φύλλων Δρυός και των Σπαθιών)

Διέταξε τη γενική και άνευ όρων παύση κάθε αντίστασης κατά των Σοβιετικών, μετά απο συνάντηση που είχε με τον στρατηγό Βασίλι Τσούικοφ (τον υπερασπιστή του Στάλινγκραντ, ήδη δύο φορές παρασημοφορημένο Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης).

Η διαταγή είχε ως εξής:


"Berlin, den 2. Mai 1945.

Am 30. April 1945 hat der Führer Selbstmord begangen und damit alle, die ihm Treue geschworen hatten, im Stich gelassen.

Getreu dem Befehl des Führers wart ihr, deutsche Soldaten, bereit, den Kampf um Berlin fortzusetzen, obwohl eure Munition zur Neige ging und die Gesamtlage den weiteren Widerstand sinnlos machte.

Ich ordne die sofortige Einstellung jeglichen Widerstandes an. Jede Stunde, die ihr weiterkämpft, verlängert die entsetzlichen Leiden der Zivilbevölkerung Berlins und unserer Verwundeten.

Im Einvernehmen mit dem Oberkommando der sowjetischen Truppen fordere ich euch auf, sofort den Kampf einzustellen.

Weidling, General der Artillerie. Ehemaliger Befehlshaber des Verteidigungsbereiches von Berlin"


("Βερολίνο, 2 Μαΐου 1945.

Στις 30 Απριλίου 1945 ο Φύρερ αυτοκτόνησε, εγκαταλείποντας έτσι όλους όσους του είχαν ορκιστεί Πίστη.

Πιστοί στη Διαταγή του Φύρερ, υπήρξατε, Γερμανοί στρατιώτες, έτοιμοι να συνεχίσετε τη Μάχη για το Βερολίνο, παρά το ότι τα πυρομαχικά σας εξαντλούνταν και η γενικότερη κατάσταση καθιστούσε την περαιτέρω αντίσταση δίχως νόημα.

Διατάζω την άμεση πάυση κάθε αντίστασης. Κάθε ώρα που συνεχίζετε να μάχεστε παρατείνει το ανείπωτο μαρτύριο του άμαχου πληθυσμού του Βερολίνου και των τραυματιών μας.

Σε συνεννόηση με την Ανώτατη Διοίκηση των Σοβιετικών Στρατευμάτων, σας καλώ να παύσετε να μάχεστε.

Βάιντλινγκ. Αντιστράτηγος Πυροβολικού, πρώην Διοικητής Περιοχής Άμυνας Βερολίνου.")

Ο Βάιντλινγκ την ημέρα της παράδοσης.

Η ναζιστική φάρσα που οδήγησε τη Γερμανία στον αφανισμό είχε τελειώσει.

Ο στρατηγός Βάιντλινγκ καταδικάστηκε σε 25 χρόνια φυλάκισης επειδή δεν παρέδωσε το Βερολίνο νωρίτερα (παρά το ότι ζούσαν τόσο ο Χίτλερ όσο κι ο Γκέμπελς που δεν δέχονταν συζήτηση για παράδοση).

Πέθανε σε σοβιετική αιχμαλωσία το 1955, απο καρδιακή ανεπάρκεια.