Άρα, μια λέξη με θεμα or- μπορούμε να πούμε ότι έχει σχέση με το στόμα.
(φανταστείτε λοιπόν πόσο μπερδεμένη άποψη είχα, ας πούμε στην πέμπτη δημοτικού, σχετικά με το τί είναι ορατόριο, καθώς η λέξη μου θύμιζε τόπο - σαν να λέμε σανατόριο ή κρεματόριο - όμως ήμουν ήδη κάπως υποψιασμένος γλωσσολογικά και νόμιζα ότι ήταν ένας τόπος που είχε κάτι να κάνει με το στόμα. Παιδική αθωότητα σου λέει μετά. Κάτι ήξερε ο γερο-Φρόιντ που έλεγε για στοματικό στάδιο εξέλιξης.)
΄Αλλωστε αν ατυχήσατε ποτέ να έχετε δοσοληψία με αυτά τα λαμόγια τους γιατρούς και χρειάστηκε να πάρετε φάρμακα, θα είδατε στη συνταγή - αν το εν λόγω λαμόγιο ήταν αρκετά σχολαστικό - τα αρχικά p.o.
δηλαδή per os: απο το στόμα.
(φανταστείτε λοιπόν πάλι ένα φυτό της ιατρικής να ζητάει απο την κοπέλα του να τον πάρει per os)
Προτρέχω όμως.
Έλεγα λοιπόν ότι η σωστή και πρέπουσα μετάφραση για το oral sex έιναι στοματικό σεξ. Φαντάζομαι όμως ότι θα είστε εξοικειωμένοι με αυτή την πρακτική.
(cut και βινιέτα: "Δηλαδή τώρα μου ζητάς να σου κάνω στοματικό;" με ρώτησε όταν της ανέπτυξα προβοκατόρικα μεν, ύπουλα δε, την πάγια θέση του πολιτικού γραφείου ότι υπάρχουν πολλές λύσεις για τις δύσκολες ημέρες του μήνα. Παρερμήνευε βέβαια το υπονοούμενο, καθώς θεωρούσα την εν λόγω πρακτική δεδομένη και ουσιαστικά έθετα προς ψήφιση μια ακόμα πιο ριζοσπαστική εναλλακτική. Δυστυχώς το πολιτικό κλίμα δεν ήταν ευνοϊκό και καμία απο τις δύο προτάσεις δεν βρήκε πρόσφορο έδαφος στην κομματική καθοδήγηση)
Γράφω αυτά που γράφω γιατί, ημέρες που είναι, έρχονται και παρέρχονται εξετάσεις για διπλώματα ξένων γλωσσών.
παρένθεση.
Ιδιαίτερα η γαλλική γλώσσα είναι πολύπαθη:
όχι μόνο το φιλί με γλώσσα - όχι τη γλωσσολογική - είναι 'γαλλικό φιλί' αλλά στον ύστερο μεσαίωνα αποκαλούσαν το στοματικό σεξ "norman tongue", νορμανδική γλώσσα. Ίσως αυτό να είχε στο μυαλό του ο Geoffrey Chaucer όταν έγραφε το Canterbury Tales - η πρώτη φορά που άγγλος ευγενής έγραφε κάτι σε άλλη γλώσσα εκτός απο τη νορμανδική, μετά τη νορμανδική κατάκτηση της Αγγλίας το 1066.
α, κι ένα στοματικό ανέκδοτο για τους αγγλομαθείς:
What is an australian kiss?
It's like a french kiss only it's down under.
Βεβαίως αυτά τα 'γαλλικά' προσωνύμια περι στοματικού δεν υπάρχουν στη γαλλική γλώσσα αλλά σε όλες τις άλλες. Ίσως να είναι ο ήχος της γαλλικής γλώσσας και οι μορφασμοί που τη συνοδεύουν που προδιαθέτουν έναν μη γάλλο στον σεξουαλικό περι του στόματος ιδεασμό. Φανταστείτε έναν γερμανό ή εναν σουηδό να μιλάει και θα καταλάβετε τη διαφορά.
Και για να τελειώνω με τους γάλλους, θα σας μεταφέρω στην εποχή που η Αναγέννηση βρισκόταν στο φόρτε της και οι σήμερα μακαριζόμενοι και θεοποιούμενοι κάτοικοι της Φλωρεντίας πέταγαν λάσπη και πέτρες στα γλυπτά του Μικελάντζελο. Εκείνες τις όμορφες εποχές λοιπόν, μεγάλοι πολυεθνικοί στρατοί μισθοφόρων συγκρούονταν μεταξύ τους στο όνομα της Αυτού Μεγαλειότητος του Γάλλου βασιλιά, της Αυτού Αγιότητος του Πάπα, της Αυτού Αυτοκρατορικής Μεγαλειότητος και Αγιότητος του Αγίου Ρωμαίου Αυτοκράτορα και πάει λέγοντας. Επειδή ακόμα τότε ο πόλεμος δεν είχε ανθρωπιστικά κίνητρα και οι στρατοί δεν είχαν την ευγενική μεγαλοψυχία του αμερικανικού στρατού, την φιλανθρωπία και καλοσύνη της χιτλερικής Βέρμαχτ και την λεπτότητα και γλυκύτητα του σταλινικού Κόκκινου Στρατού, σημειώνονταν μαζικοί βιασμοί απ'όπου διέρχονταν οι στρατιώτες. Έτσι, με αυτή την έμπρακτη απόδειξη αγάπης μεταξύ των εθνών, η σύφιλις μεταδιδόταν σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και ανάλογα με την εθνικότητα των βιαστών έπαιρνε και το αντίστοιχο όνομα. Το θέμα είναι πως απ'όλα τα προσωνύμια, το μόνο που έχει επιβιώσει είναι το "μαλαφράντζα" - mal da francia, η αρρώστια απο τη Γαλλία. Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Ίσως οι γάλλοι μισθοφόροι να ήταν πιο ερωτύλοι. Ίσως να έπαιρναν και τις λιγότερες προφυλάξεις (μπορεί η durex να μην είχε αποτελεσματικές καμπάνιες στη Γαλλία). Και μη με ρωτήσετε για την ετυμολογία της άλλης λέξης για τη σύφιλη: 'σκουλαμέντο'. Δεν τη γνωρίζω. Αλλά θα την ψάξω και θα επανέλθω σε αυτό το ρομαντικό θέμα.
Κλείνει καθυστερημένα η παρένθεση.
Έλεγα λοιπόν ότι στα χρόνια που έδινα εγώ για τα διπλώματα γλωσσών, πριν καθιερωθεί ο ελληνικός όρος ίντερβιου, υπήρχε ο όρος Oral examination δηλ. προφορική εξέταση (ή απο του στόματος εξέταση - εκτός κι αν είστε ο Stephen Hawking και δεν μιλάτε απο το στόμα αλλά απο synthesizer.).
(Και αν με ρωτάτε για ποια εποχή μιλάω, θα σας απαντήσω ότι επειδή προσδιορίζω τις χρονολογίες δισκογραφικά, στα πρότυπα του High Fidelity του Hornby, έδινα Proficiency τη χρονιά που οι Blind Guardian κυκλοφόρησαν το Imaginations from the Other Side)
Καὶ ὁ λόγος σὰρξ ἐγένετο όπως μας λένε τα ευαγγέλια (κατα Ιωάννην 1:14) και εν προκειμένω η γλώσσα γίνεται στόμα, ή αλλιώς ο λόγος γίνεται γλώσσα ή αλλιώς τα γραμματάκια γίνονται σάρκα και άιμα και τέλοσπάντων καταλαβαίνετε τί θέλω να πώ γιατί μάλλιασε η γλώσσα μου.
(για τη μυώδη μιλάω, αυτή με τη σάρκα και το αίμα γιατί και τα ελληνικά - η άλλη γλώσσα - μπορούν να μαλλιάσουν γιατί υπάρχει βεβαίως ο μαλλιαρισμός, ο ακραίος δημοτικισμός και οι μαλλιαριστές, οι εκπρόσωποί του. Αλλά αρκετά με τις τρίχες, εδώ μιλάμε για σεξ)
Το προφορικό σεξ (περι ου ο τίτλος) είναι ο λόγος που γίνεται σάρκα και είναι ουσιαστικά μια διασημειωτική μετάφραση, απο αυτές με τις οποίες ασχολείται ο Umberto Eco στα δοκίμιά του: ηδονή δια του λόγου και όχι δια του οργάνου του λόγου.
Εδώ προκύπτει το αγωνιώδες ερώτημα με το οποίο ήθελα να ασχοληθώ εξ'αρχής:
Μιλάτε στο σεξ;
Όλοι μιλάμε για το σεξ. Το αναφέρουμε σε υπονοούμενα, σε μπιγκ φις ιστορίες, σε ανέκδοτα, στο δελτίο καιρού, στο ταξί με τις ιστορίες των ταξιτζήδων και τις εκατοντάδες γυναίκες που πηδάνε εβδομαδιαίως.
Μιλάμε όμως κατά τη διάρκεια του σεξ;
Εγώ όχι. Δηλαδή το αποφεύγω. Και τι να πείς άλλωστε; Πάντα ήθελα όταν μιλάω να λέω έξυπνα πράγματα.
"Τι θελεις να κάνουμε;"
('πληθυντικό μεγαλοπρεπείας χρησιμοποιείς καλή μου;' θέλω να ρωτήσω...)
"Τί θες να κάνω;"
('σκάσε και σκύψε' θέλω να πώ αλλά δεν μου αρέσει ούτε να χυδαιολογώ, ούτε να γίνομαι απότομος. Είμαι άνθρωπος ευγενής. Σχεδόν Πιεμοντέζος.)
"Τι μου κάνεις!"
('Χάρη σου κάνω μωρή' θέλω να πώ, ίσως όχι γιατί πάντα το πιστεύω αλλά είναι απίστευτα εύστοχο)
"Γιώργο!"
(ναι, ξέρω πως με λένε, αν με έλεγαν με κανένα άλλο όνομα θα είχαμε ένα θέμα, σαφώς...)
Ίσως είναι κατάλοιπα πουριτανισμού ή ντροπαλού χαρακτήρα .
Απο την άλλη έχω διαπιστωμένο σοβαρό πρόβλημα με τις μεταφράσεις.
Και ιδιαίτερα τις διασημειωτικές. Τις απεχθάνομαι. Προτιμώ να διαβάζω τα βιβλία στη γλώσσα του πρωτότυπου και μισώ τις μεταφορές βιβλίων στη μεγάλη οθόνη.
Οι ελάχιστες περιπτώσεις που η ταινία ήταν ισάξια ή ανώτερη καλλιτεχνικά απο το βιβλίο αφορούσαν μετριότατα βιβλία όπως ο Δράκουλας του Stoker ή αριστουργήματα που μεταφέρθηκαν με πολύ μεγάλο βαθμό ελευθερίας και πολύ σημαντικές προσαρμογές στο πρωτότυπο όπως το Heart of Darkness του Conrad που προσαρμόστηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό για να γίνει Αποκάλυψη Τώρα.
Σε πλήρη αντιστοιχία, η δυναμική της σάρκας δεν μπορεί να υποκατασταθεί απο τον λόγο.
Άλλωστε αξιωματικά ισχύει ότι οι αλλαγές και οι επαναστάσεις θέλουν πράξεις και όχι λόγια. Και προκύπτει το συμπέρασμα: Αν η επανάσταση θέλει πράξεις και όχι λόγια, τότε το προφορικό σεξ, δηλαδή η χρήση του λόγου ως μέσου ηδονής υποκρύπτει καθεστωτική, αντιδραστική και αντιεπαναστατική νοοτροπία.
(βεβαίως αυτό δεν σημαίνει ότι οι δαπίτισσες δεν παίρνουν... δεν κάνουν στοματικό σεξ τελοσπάντων. Για τις φιλομοναρχικές μη με ρωτάτε, δεν ξέρω)
Επαναστάτριες όλου του κόσμου αφήστε τα λόγια και πιάστε τις γλώσσες.
Είτε έρωτα κάνετε είτε πόλεμο, βουλώστε το και συγκεντρωθείτε.
Hasta la victoria siempre.
(Become Luther Blissett)
ΥΓ: Κατα τον Ιωάννη δηλαδή, η Σωτηρία του Ανθρώπου αρχίζει με στοματικό σεξ;
Θοῦ κύριε φυλακὴν τῷ στόματί μου καὶ θύραν περιοχῆς περὶ τὰ χείλη μου (Ψαλμοί 141:3)
ΥΓ 2: Κανονικό Oral fixation δηλαδή! (όπως θα'λεγε και η Shakira!)
.
