Σε είδα Νο2(The prequel)

Τα ακραία καιρικά φαινόμενα μιλάνε αταβιστικά στα αρχέγονά μας ένστικτα.

Οι κεραυνοί και οι αστραπές μας κάνουν να λουφάζουμε στις σπηλιές των σκεπασμάτων μας.

Το χιόνι απο την άλλη ξυπνά τον κυνηγό μέσα μας.

Βαθιά μέσα μας ξέρουμε.
Ξέρουμε ότι στο φρέσκο χιόνι τα ίχνη φαίνονται καλύτερα.
Ξέρουμε ότι όταν τα πάντα είναι χιονισμένα, τα θηράματα συγκεντρώνονται σε συγκεκριμένα σημεία.
Και όπου συγκεντρώνονται τα θηράματα, συγκεντρώνονται και οι κυνηγοί.

Ήταν πάλι Παρασκευή και δεκατρείς. Φεβρουάριος του 2004 και είχε χιονίσει.
Κι εγώ βγήκα απο τη σπηλιά. Πήρα το ρόπαλο και πήγα να κυνηγήσω.
Αλυσίδες για το αυτοκίνητο.


Φόρεσα μπότες, τις χοντρές μου φόρμες με επένδυση - ένα πρόσωπο μου είχε πεί πώς τις λένε στο Midwest αλλά δεν θυμάμαι τώρα - και το πάρκα μου και σκέτο ανθρωπάκι της Μισελέν στο πιο χακί, ξεκίνησα για την Οτοπλάς της Κηφισίας.



Στον δρόμο κωλοβάρεσα. Και μεταφορικά (στον χιονοπόλεμο της γειτονιάς) και κυριολεκτικά (στα σκαλιά της γέφυρας πάνω απο τον Ηλεκτρικό). Γεμάτος λάσπες και νερά την είδα.

"Τον είδες με τα μάτια σου, γιαγιά τον Βασιλέα

ή μήπως και σου φάνηκε, σαν όνειρο να πούμε,

σαν παραμύθι τάχα;

- Τον είδα με τα μάτια μου, ωσάν και σένα νέα,

Πα να γενώ εκατό χρονών, κι ακόμα το θυμούμαι"

Προφανώς και την είδα. Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι την είδα. Με τα μάτια μου. Ήταν Αυτή.

Δεν υπήρχε άλλη σαν Αυτή.

Με την Μπεργκμανική ομορφιά της και το ξανθό της καρεδάκι και το γαλάζιο της πάρκα.
Και να υπήρχε δεύτερη θα ήταν σαν να μην υπήρχε γιατί Νο1 υπάρχει μόνο Μία.

Εκείνη τη στιγμή το μοντέλο της Πιρέλι πρόσεξε τον μπόγο της Μισελέν. Και του χαμογέλασε.

"Χαθήκαμε... Πώς απο 'δώ;" (τουλάχιστον μιλούσα)

"Ήρθα να δω μια φίλη μου και αποκλείστηκα στο Μαρούσι"

"Ε;" (άρχισα να το χάνω)

"Να, έχω μετακομίσει... Στο Πικέρμι."

Εδώ θα μπορούσε να είναι το σημείο της λύτρωσής μου. Η στιγμή για την οποία ζεί κανείς, το συμπαντικό nexus όπου η ατάκα γίνεται Καλή Τέχνη και οι Μούσες σφάζονται στα πόδια της για το ποιά θα την πατρονάρει.

"Πικέρμι, ε; Χα... αυτό δεν είναι μετακόμιση, αυτό είναι Drang nach Osten"

(καθότι η δεσποινίς είναι της Γερμανικής Φιλολογίας)


Σιγά μην κατάφερνα να σκεφτώ εκείνη τη στιγμή κάτι τέτοιο.

"Μγφμχμ... Πικέρμι έ; Μακριά...."

"Ε, ναι..."

"Ε καλα. Μάλιστα. ΟΚ. Λοιπόν. Nα περνάς καλά. Τα λέμε."

Δεν την ξαναείδα, ούτε τα ξαναείπαμε.




.