Αυτά τα... (δεν μπορώ απο τώρα να τους αποδώσω κάποιο μέταλλο) ...Χριστούγεννα παρατηρώ με άλλο μάτι τα δέντρα που καίμε.
Το ορίτζιναλ δέντρο του Yuletid είναι η Νορβηγική Ερυθρελάτη (Norway Spruce, Picea abies)
La det runge fra gaten og torget
over landet som Nordmenn har fått:
Du er vårt, du er vårt, gamle Norge!
Vi vil kle deg i rødt, hvitt og blått
Alt for Norge!!!!
over landet som Nordmenn har fått:
Du er vårt, du er vårt, gamle Norge!
Vi vil kle deg i rødt, hvitt og blått
Alt for Norge!!!!
(ζητώ συγγνώμη, παρασύρθηκα)
και αν με ρωτάτε αν ευδοκιμεί και στη Μπεθλε'έμ (μάζελ τοβ!) θα σας πώ ότι χλωμό το βλέπω. Επειδή όμως για πολιτικούς λόγους οι μεγάλες γιορτές της ανθρωπότητας είναι μιξ εν' μάτς αρχαίο, παλιό και νέο το υιοθετήσαμε ως Christmas Tree για να ροκάρουμε τριγύρω του με τον νέο παλιομοδίτικο τρόπο. (Lets make a toast: Ας φτιάξουμε κανα τοστάκι)
Το Κρίσμας Τρι είναι ένα κατεξοχήν πολιτικό δέντρο. Το στολίζουμε και το στήνουμε σε ένα δημόσιο μέρος (Σύνταγμα, Τραφάλγκαρ, Ροκαφέλλα, κ.ο.κ.) και το κάνουμε το κεντρικό PR prop γι' αυτό που θέλουμε να πούμε. (Γιατί κάποια δέντρα λένε πολλά)
Τα τελευταία εξήντα χρόνια, για παράδειγμα, μπροστά στη National Gallery και κάτω απο την αφεντιά του τον Αντιναύαρχο Υποκόμη Οράτιο Λόρδο Νέλσον στην Τραφάλγκαρ οι Νορβηγοί μας λένε με το δέντρο τους ότι ευχαριστούν τους Άγγλους για τη βοήθεια που έδωσαν στη Νορβηγία στον Δεύτερο Παγκόσμιο.
Όπερ σημαίνει (για να σας το κάνω λιανά) ότι ευχαριστούν τους Άγγλους που παραβίασαν τη Νορβηγική ουδετερότητα και ανάγκασαν τους Γερμανούς να εισβάλουν οπότε και έλαβαν αγγλική βοήθεια για να μην τα καταφέρουν τελικά να αποκρούσουν τους Γερμανούς οι οποίοι έκοψαν τον κώλο των Άγγλων και των Νορβηγών και που στην όλη υπόθεση βομβαρδίστηκαν κάμποσο κι απο τις δύο πλευρές και τελικά κατάφεραν να απελευθερωθούν για να αποκαταστήσουν την ουδετερότητα τους χάρη στους Αμερικανούς για να την ξαναχάσουν μπαίνοντας (πάντα ευγνώμονες) στο ΝΑΤΟ.
Με άλλα λόγια το Νορβηγικό δέντρο στην Τραφάλγκαρ είναι ένα μεγάλο νορβηγικό ευχαριστώ (Tak!) για έναν κύκλο εισβολής-βομβαρδισμών-απελευθέρωσης απο το πουθενά για να μπορούν σήμερα να έχουν Αμερικανικές βάσεις στο έδαφός τους.
Rodgers & Hammerstein "You'll never walk alone" by Gary and the Pacemakers. Το τράβηξα στις 13 τρέχοντος στην Trafalgar. Embedded απο fb
Απο την άλλη εμείς ως διαφορετική κουλτούρα χρησιμοποιούμε ψεύτικο δέντρο. Πόσο ψηλό να γίνει το έρημο το έλατο; Δεν επαρκεί ως φαλλικό σύμβολο για να καλύψει τις ανάγκες των κομπλεξικών ηγετών - δημάρχων μας.
Έτσι στην πλατεία που μια τρίτη Σεπτέμβρη ο λήσταρχος ο Μακρυγιάννης και άλλα σκυλιά που πολέμησαν για ένα μερίδιο στη μάσα που αναπόφευκτα θα ακολουθούσε την ίδρυση του νέου ελληνικού "κράτους" διεκδίκησαν με επιτυχία μια σταθερή νομική βάση για τη μάσα αυτή, στήνουμε ένα τεράστιο ψεύτικο δέντρο. Κι απο κάτω στήνεται ένα πανηγύρι για την πλέμπα και απο την πολυκοσμία οι πλάκες της πλατείας καλύπτονται απο μια μάυρη γλίτσα.
Φέτος το μπουρδέλο κάηκε!
(Σόρυ αλλά ο εικονοκλάστης μέσα μου πολύ - μα πάρα πολύ - το ευχαριστήθηκε.)
Δεν ξέρω αν η κακογουστιά ήταν συνειδητά μέσα στα θύματα αυτής εξέγερσης, όμως και σκέτη παράπλευρη απώλεια να ήταν, μου αρκεί. Ήταν το απόλυτο κερασάκι στην καταστασιακή τούρτα που σκάει στα μούτρα του μικροαστισμού σε τέτοιες κινητοποιήσεις.
Το αγαπημένο μου όμως δέντρο για φέτος, είναι το δέντρο του Apsley House, της οικίας της Αυτού Χάριτος του Πρώτου Δούκα Wellington.
Καλόγουστο και Γεωργιανό, είναι το πρώτο πράγμα που αντικρύζει κανείς όταν ανέβει τη σκάλα για το καθιστικό του Δούκα, μετά το επιβλητικό (και δουλοπρεπώς κολακευτικό) άγαλμα του Ναπολέοντα απο τον Canova.
Θρονιασμένο στη γωνία του επιθεωρεί τις στραταρχικές ράβδους του Δούκα και τα λάφυρα απο τις νίκες του κατά του κοντοστούπη "Αυτοκράτορα" των Γάλλων.
Όμως και αυτο είναι ένα κομμένο δέντρο.
Στο πατρικό οι γονείς έχουν τζάκι. Καίμε το δέντρο κάθε χρόνο, όταν περάσουν οι γιορτές.
ΥΓ: Κάτι ξέρουν όσοι λένε "Πές το μ'ένα λουλούδι". Πέφτει βαρύ το να το λές μ'ένα δέντρο: "Πάρε ένα πεύκο για κάθε μέρα που θα λείπω για να θυμάσαι οτι σ'αγαπώ".
.